باران کوثری و هانیه توسلی از ممنوع‌الکاری خود می‌گویند

باران کوثری و هانيه توسلی از ممنوع‌الکاری خود می‌گويند »
» نسخه قابل چاپ
» ارسال به بالاترین
» ارسال به فیس بوک »

روزنامه شرق - فرزانه ابراهیم‌زاده - عكس: آیدین رهبر ـ بازی در دو نمايش متفاوت که اين روزها به فاصله يک‌ساعت در تالار حافظ به صحنه می‌رود اولين بهانه بود تا از هانيه توسلی و باران کوثری بخواهيم که در يک گفت‌وگوی مشترک شرکت کنند. اما اين دو بازيگر در سال‌های گذشته در يک موضوع ديگر اشتراک داشتند. هر دو در دوره‌ای برای رفتن روی صحنه و بازی در فيلم با مشکلاتی رو‌به‌رو بودند و روزهای بيکاری را پشت سرگذاشتند. حالا هانيه توسلی با «قرار» سيامک احصايی و باران کوثری با «روايت يک فصل معلق» هومن سيدی به صحنه تئاتر بازگشتند و از تئاتر و نقش‌هايشان گفتند.

در سال‌های گذشته اتفاقات زيادی برای باران کوثری و هانيه توسلی در سينما و تئاتر رخ داد که به نوعی شباهت زيادی به هم داشت. هردو در دوره‌ای از کارکردن منع شديد و مشکلاتی برايتان پيش آمد. تجربه‌ای که به‌نظر خيلی سخت می‌آمد.

هانيه توسلی: اتفاقی که در چند سال گذشته برای من افتاد؛ خيلی به لحاظ کارآيی اذيتم نکرد. در اين سه، چهار سال گذشته به غير از يک‌سال که به‌طور مشخص ممنوع‌الکار و ممنوع‌التصوير بودم، خيلی کم‌کار نبودم. يک سالی که حتی تيزر فيلم‌هايی که سال‌های قبل بازی کرده بودم هم مجوز پخش پيدا نکردند.
برنامه هفت برای همان فيلم دعوتم کرد اما بعد تماس گرفتند که شما نمی‌توانيد به تلويزيون بياييد. اما بيشترين زمانی که اذيت شدم آبان ۸۹ بود. ما در ميانه فيلمبرداری فيلم «ندارها» بوديم. از کارگردان خواستند که بازيگر نقشی که من بازی می‌کردم را عوض کند و همين موضوع فيلم را تا مرحله تعطيلی پيش برد. بعد از آن هم آقای سجادپور با من صحبت کرد. البته بعد از سه‌سال با توجه به زمانی که گذشته و اينکه چندين‌بار در اين مورد صحبت کرده‌ام و سعی می‌کنم کمتر درباره آن صحبت کنم. اما ۱۰، ۱۵روزی که گفتم فشار زيادی روی من بود.
يعنی فشار يک سالی که اجازه کار نداشتم به اندازه آن روزها و مکالماتی که با بعضی از اين مسوولان داشتم آزار‌دهنده نبود. فکر می‌کنم باران بيشتر از من اذيت شد. در دوتئاتر و يک فيلم - که اگر اشتباه نکنم فيلم افشين هاشمی بود - اجازه بازی پيدا نکرد.

* باران کوثری هم سر اجرای نمايش خشکسالی و دروغ خيلی اذيت شد. يادم هست برای اجرای شيراز با اينکه رفته بودی، حاضر شدی که روی صحنه نروی؟
باران کوثری: بله بازيگر جايگزين برده بوديم که اجازه بدهند کار با او روی صحنه برود. اما مردم اعتراض کردند و خواستند که من در نمايش باشم که در نهايت نشد که در شيراز به صحنه برويم. من نمی‌خواهم خيلی جزيی در مورد اتفاقاتی که افتاد صحبت کنم. اما جلو دوتئاتر گرفته شد و در يک فيلم سينمايی بعد از اينکه سکانس‌های من را گرفتند، گفتند بايد با بازيگر ديگری تکرار کنند. فيلم‌ها و تئاترهای زيادی را از دست دادم. اما مهم‌تر از اين کارهايی که من از دست دادم به‌نظرم موضوعی که بيشتر از هر نکته‌ای آدم را در هشت‌سال گذشته اذيت می‌کرد حذف آدم‌ها بود.
يعنی به‌صورت سليقه‌ای آدم‌ها را حذف می‌کردند. تو فکر می‌کردی پايت را روی زمين نمی‌گذاری. فکر می‌کردی روی آب راه می‌روی. هر لحظه يک آدمی می‌توانست تصميم بگيرد تا کار کنی يا کار نکنی. در طول ممنوع‌الکاريم يک‌بار نتوانستم با يک مسوول صحبت کنم تا بفهمم مشکلم چيست؟ يعنی هنوز دليل ممنوع‌الکار بودنم را نمی‌دانم. چند روز قبل از انتخابات من را خواستند و گفتند که دوران قانونی ممنوع‌الکاری‌تان تمام شد. بعد هم گفتند که اين خيلی اتفاقی، همزمان با انتخابات شده است.
من هم گفتم که چقدر عجيب. بعد از من خواستند که سريع يک کار انجام بدهم. اما من گفتم که نه منتظر دولت بعدی می‌مانم. گفتند که نه همين چند روزه يک کار انجام دهيد. اما هيچ‌کس جوابگوی اين يک‌سالی که در اوج دوران بازيگری‌ام ممنوع‌الکار بودم، نبود. هانيه خوب می‌داند هر فيلم خوبی که يک بازيگر از دست می‌دهد فقط آن فيلم نيست که از دست رفته است، يک عالمه موقعيت ديگر را هم از دست می‌دهی. الان خيلی بابت اين جريان عصبانی نيستم، چون به‌نظرم خيلی‌ها هزينه‌های بيشتری دادند که کسی جوابگو نيست.

* هيچ‌وقت به هيچ‌کدامتان رسما گفته شد که ممنوع‌الکار هستيد؟