دوریس لسینگ، برنده جایزه نوبل ادبیات درگذشتمتولد ایران؛ برنده جایزه نوبل: نگاهی کوتاه به آثار دوریس لسینگ

دوریس لسینگ (۲۰۱۳-۱۹۱۹)

دوریس لسینگ، نویسنده برنده جایزه نوبل در سال ۲۰۰۷ روز یکشنبه، ۱۷ نوامبر در سن ۹۴ سالگی درگذشت.

اودر طول بیش از شش دهه فعالیت حرفه ای سه بار نامزد دریافت جایزه بوکر شد و چندین جایزه معتبر ادبی دیگر به دست آورد. خانم لسینگ از والدینی بریتانیایی در کرمانشاه ایران متولد شده بود.

"دفترچه طلایی"، "خاطرات یک نجات یافته" و "تابستان پیش از تاریکی" از مطرح ترین آثار این نویسنده هستند.

دوریس لسینگ یازدهمین زنی بود که جایزه نوبل ادبیات را از آغاز اعطای این جوایز در سال ۱۹۰۱ به دست آورد.

آکادمی نوبل درباره خانم لسینگ گفته بود: "حماسه سرایی از تجربیات زنانه که با نگرشی نقادانه، شوریدگی و قدرت ژرف اندیشی، تمدنی غیرمنسجم را موشکافی کرده است."

"گرایش‌های سیاسی و اجتماعی و تفکرات روشنفکرانه او در "دفترچه طلایی" که در سال ۱۹۶۲ به چاپ رسید مشخص اند. این رمان به تصویر کردن نسل زنان مبارز (در میادین اجتماعی) بعد از جنگ جهانی می‌پردازد و حاکی زندگی نویسنده‌ای است که می‌خواهد ابعاد مختلف زندگی و هویتش را در یک کتاب طلایی بگنجاند. این کتاب شامل بسیاری از عقاید اجتماعی و سیاسی لسینگ – همچون مبارزه‌های اجتماعی، نابرابری ها در فرصت ها اجتماعی، مشکلات زنان، مسائل روانشناختی و... – است که همواره از مهم ترین و ماندگارترین ارکان و ابعاد کار های لسینگ بوده اند."

مهرداد دانشجو، بی‌بی‌سی

دوریس لسینگ در بیست و دوم اکتبر سال ۱۹۱۹ در کرمانشاه به دنیا آمد. پدر او، سروان آلفرد تیلور که در جنگ جهانی اول مجروح شده بود، برای کار در سمت دفترداری در بانک شاهنشاهی ایران به همراه امیلی تیلور، همسر و فرزندانش به کرمانشاه مهاجرت کرد.

شش سال بعد دوریس لسینگ به همراه خانواده اش به رودزیای جنوبی (زیمبابوه کنونی) مهاجرت کرد. خانم لسینگ بعدها در دهه پنجاه میلادی به لندن رفت و در آنجا نویسندگی را آغاز کرد.

دوریس لسینگ در سال ۱۹۴۵ با دیپلماتی آلمانی به نام گاتفرید لسینگ ازدواج کرد و با آنکه این ازدواج چهار سال بعد به جدایی انجامید، اما او نام خانوادگی لسینگ را برای خودش نگه داشت.

دوریس لسینگ همواره در زندگی‌اش خود از منتقدان سیاست‌های استعماری بریتانیا بود.

او هنگامی که مطلع شده نوبل ادبیات را برنده شده است واکنش جالبی داشت. خبر دریافت نوبل را هنگامی که داشت از تاکسی پیاده می شد از خبرنگارانی که مقابل منزل او منتظرش بودند شنید.

در واکنش به این خبر گفت: "من ۸۸ ساله ام و آنها نمی توانند به یک مرده نوبل بدهند. فکر می کنم آنها احتمالا فکر کرده اند که بهتر است تا پیش از اینکه از این دنیا بروم، به من نوبل بدهند."

تعدادی از آثار او از جمله فرزند پنجم،(به ترجمه مهدی غبرایی) به فارسی ترجمه شده است.