هشتادمین کنگره ی پن جهانی در بیشکک - قیرقیزستان در قطعنامه ی ویژه ای سرکوب حقوق بشر توسط حکومت ایران را محکوم کرد و تاکید کرد حسن روحانی گامی در رعایت موازین حقوق بشر بر نداشته است

بیشکک - قیرقیزستان، بیست و نهم سپتامبر تا دوم اکتبر ۲۰۱۴
تغییر دولت در جمهوری اسلامی ایران در ماه اوت ۲٠۱٣ میلادی، امید تازهای برای گشایش فضای سیاسی به وجود آورده بود؛ اما با وجود وعده های حسن روحانی رییس جمهور درباره پیشبرد و پشتیبانی از آزادی بیان، این دولت علی‌رغم چند اقدام نمایشی؛ تاکنون کوچکترین گامی در این مورد بر نداشته است.
در واقع پس از آزادی نسرین ستوده وکیل دادگستری و یک روزنامه نگار در سپتامبر ۲۰۱٣، هم‌چنان شمار بسیاری از روزنامه نگاران در زندان ها بسر می برند و بازداشت های سیاسی نیز ادامه دارد. از این جمله می‌توان به عنوان نمونه به بازداشت دو تن از شاعران، فاطمه اختصاری و مهدی موسوی در هفتم دسامبر ۲۰۱٣ اشاره داشت که بیشتر از یک ماه در زندان بسر بردند. به تازگی نیز بسیاری از فعالین فرهنگی به خاطر بیان باورهای خود دستگیرشده و هم‌اکنون در زندان ها بسر میبرند. همچنین در ماه های اخیرشمار زیادی روزنامه نگار و فیلمساز دستگیر و زندانی شده اند که از جمله آن‌ها می‌توان از؛ صبا آذر پیک ـ روزنامه‌نگار، مهناز محمدی ـ فیلمساز، مهدی خزعلی ـ وبلاگ‌‍نویس‌ (وی چندی پیش آزاد شد)، ریحانه طباطبائی ـ روزنامه نگار و مرضیه رسولی ـ روزنامه نگار و وبلاگنویس نام برد.
در عین حال انتشار بسیاری از روزنامه ها نیز متوقف شده است و شمار بسیاری از روزنامه نگاران، وبلاگ‌نویسان، نویسندگان، کنشگران و پشتیبانان آزادی زبانهای مادری مربوط به اقلیتهای ملی که جز استفاده مسالمت آمیز از حق آزادی بیان خود حرکت دیگری انجام نداده‌اند در زندان به سر می‌برند.
سیاست های محدود‌کننده دولت تازه، قدرت دسترسی مردم ایران را به اطلاعات و تماس های خصوصی از راه اینترنت بسیار محدود کرده است. سانسور گسترده به صورت پدیده ای خفه کننده تر از پیش، در تمام زمینه‌های زندگی سیاسی، اجتماعی و فرهنگی اعمال میشود: کتابهایی که پس از گذر از مرحله های طولانی بازبینی «قانونی و مذهبی» وزارت ارشاد اسلامی، پروانه چاپ دریافت کرده اند، دوباره گرفتار تیغ سانسور دولتی می شوند. شمار روز افزونی از نویسندگان از ترس بازداشت اجباری، شکنجه و رفتار خشونت‌آمیز نهادهای دولت و حتا از ترس اعدام، در حال فرار از ایران هستند. برخی دیگر از این فعالین فرهنگی نیز در حال تعطیل حرفه خود اند؛ و دیگر تحمل فشارهای کنونی را ندارند.
پن جهانی از مسئولان جمهوری اسلامی ایران، خواهان رعایت موردهای زیر است:
- آزادی فوری و بدون قید و شرط نویسندگان، روزنامه نگاران و وبلاگ نویسان که تنها در پیوند با به کارگیری حق مسالمت آمیز خود برای آزادی بیان اقدام کرده اند.
- لغو هرگونه سانسور و اجازه انتشار اطلاعات همخوان با موازین بینالمللی حقوق بشر.
- پایان دادن به سرکوب و تبعیض اقلیتهای ملی از جمله اجازه دادن به آنان برای بیان آزادانه به زبان انتخابی خود؛ هم به گونه ی گفتاری و هم به صورت نوشتاری و همچنین مجازبودن به ترویج و گسترش ارزش‌های فرهنگی و نشر و پخش ادبیات خود.
- رعایت تعهدهای جمهوری اسلامی ایران به پیمانهای بین المللی حقوق بشر برای پشتیبانی از حق آزادی بیان و گردهمایی و تشکل.

ترجمه و تکثیر: انجمن قلم ایران در تبعید

اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید: