گودرزی: نگران بقای استقلال و پرسپولیس هستم

گودرزی: نگران بقای استقلال و پرسپولیس هستم »
» نسخه قابل چاپ
» ارسال به بالاترین
» ارسال به فیس بوک »

وزیر ورزش و جوانان با اشاره به بحث خصوصی‌سازی دو باشگاه استقلال و پرسپولیس گفت نگران بقای این دو باشگاه است.

به گزارش ایسنا، محمود گودرزی با حضور در همایش آسیب شناسی مربی‌گری فوتبال ایران صحبت‌هایش را در مورد مربی‌گری و اهمیت آن در ورزش آغاز کرد و در پاسخ به این سوال که چرا در گذشته و در زمین‌های خاکی فوتبال موفق‌تر بوده تا امروز، گفت: فکر می‌کنم دلیل موفقیت فوتبال در گذشته این بوده که مربی با شاگردش زندگی می‌کرد وگرنه به لحاظ منطقی کار روی چمن و زمین استاندارد طبیعتا بهتر و مطلوب‌تر است. در آن دوره بحث انگیزش و احساسات حرف اول را می‌زد و شاید این مسئله امروز کمرنگ‌تر شده است.

او در ادامه ضمن ارائه یک تعریف از مربی‌گری بیان کرد: مربی‌گری به خاطر سپردن تاکتیک‌ها نیست بلکه مدیریت و ایجاد رابطه صمیمی با بازیکنان اصل اساسی آن است. مربی موفق به ورزشکار کمک می‌کند تا از تسلط یافتن به مهارت‌ها و رقابت با دیگران احساس رضایت به او دست دهد و از آن لذت ببرد. یکی از آسیب‌های تغییر پیاپی مربیان در فوتبال ایران این است که جای مربی، مشاور و مدرس، عوض شده و بارها دیده‌ایم که مربی، مشاور یا مدرس به جای یکدیگر کار می‌کنند.

وزیر ورزش در ادامه صحبت‌هایش به این نکته اشاره کرد که فوتبال جایگاه ویژه‌ای در بین مردم دارد و افزود: ما نمی‌خواهیم یک طرفه چیزی را اثبات و سایر مسائل را نفی کنیم. آنچه باعث شده فوتبال با فاصله‌ای معنادار نسبت به سایر ورزش‌ها نه تنها در ایران که در جهان پیشرو باشد، این است که این ورزش پدیده‌ای ویژه محسوب می‌شود و بر سیاست‌گذاری و اقتصاد موثر است. تاکنون توجه کرده‌اید که چرا برخی کشورها به دنبال میزبانی رقابت‌های ورزشی هستند؟ بسیاری از آنها مشکلات اقتصادی دارند و می‌دانند که میزبانی در این رقابت‌ها این مشکلات را حل می‌کند.

وی در ادامه به آسیب شناسی فوتبال ایران پرداخت و دو عامل را دلیل مشکلات فوتبال ایران دانست و گفت: اولین آسیب در فوتبال ما این است که فوتبال توسط فوتبالی‌ها اداره نمی‌شود و یا اینکه حداقل اکثر فوتبال در دست فوتبالی‌ها نیست. مسئله دوم این است که متاسفانه خود فوتبالی‌ها باعث حذف خودشان می‌شوند و به حذف شدن‌شان از فوتبال دامن می‌زنند و می‌گویند ما توان اداره خود را نداریم. دیگران به داد ما برسید. من در مدت کوتاهی که وزیر ورزش بوده‌ام دیده‌ام که بارها و بارها مربیان و بازیکنان سر هر مسئله‌ای فریاد می‌زنند که آی مجلس، آی دولت، آی سازمان بازرسی به داد ما برسید. معنی این حرف این است که ما مثل یک خانواده‌ای هستیم که بی‌سرپرست مانده‌ایم یکی بیاید ما را سرپرستی کند. شما کجای دنیا چنین چیزی را می‌بینید؟