پیام ابوالحسن بنی‌صدر بمناسبت نوروز ۱۳۹۴

پيام ابوالحسن بنی‌صدر بمناسبت نوروز ۱۳۹۴ »
» نسخه قابل چاپ
» ارسال به بالاترین
» ارسال به فیس بوک »

هموطنان عزيزم
چرا ايرانيان آغاز سال خويش را جشن گرداندند و آن را نوروز خواندند؟ پاسخ‌ها که به اين پرسش داده شده‌اند، اشتراک دارند در
● نوروز جشن بازنگری در زندگی و نو کردن آن، با هدف بازيافتن دورانی شد که، در آن، استبداد و سلطه‌گری و سلطه‌پذيری نبود، استقلال و آزادی بود، پيری و مرگ نبود، جوانی و زندگی در رشد بود، گرسنگی نبود، سيری بود، غم نبود، شادی بود، بيابان نبود، کشتزار بود؛
● نوروز جشن زندگی انسان در طبيعتی آبادان شد. استقلال و آزادی آبادی است، قاعده‌ای شد که هر ايرانی بايد بکارمی‌برد تا که آن زندگی آرمانی را باز يابد؛
● نوروز جشن بازنگری در زندگی، به قصد يافتن کاستی‌ها و رفع آن‌ها شد چنان‌که، در ايران زمين، نه فقری برجا ماند و نه زمينی نا آبادان و نه محلی برای زور و خشونت؛
● نوروز جشن بازنگری در خويشتن، بمثابه انسان شد و انسان خواندن خويشتن غم محنت ديگران خوردن و برای جهانی خالی از محنت کوشيدن شد؛
● نوروز جشن بازنگری در وجدان اخلاقی شد تا که، در آن، جز حقوقی نمانند که تحقق زندگی در عمل به آنها است، روزبازنگری در وجدان تاريخی شد تا که تاريخ بمثابه امرهای مستمر در رابطه با يکديگر، بنابراين، داشته‌ای که درسهایِ گرانقدرِ تجربه‌ها هستند، از ياد نروند. روزبازنگری در وجدان علمی شد تا که همگان از دانش و فن زندگی در رشد، سود جويند. و روز بازنگری در وجدان همگانی شد تا که مبادا معنويت بی‌ارج و بی‌محل شده باشد و حقوق و دانش ملاک داوری و صدور رهنمود نباشند و، در نتيجه، توحيد اجتماعی جای به تضاد گروه‌بندی‌های اجتماعی، سپرده باشد. فقر اين وجدان همواره بيانگر فقر سه وجدان ديگر – بدين‌خاطر که از آن سه وجدان تغذيه می‌کند - و چرکين شدنش گويای چرکين شدن سه وجدان ديگر است؛