پیروانی: مسئولان بغض و کینه را فراموش کنند، پای آبروی ایران وسط است

به گزارش خدمت؛ اتفاقی که روز گذشته در ورزشگاه ثامن مشهد رخ داد یکی از تلخ‌ترین موارد حاشیه‌ای در فوتبال ایران است. باز نشدن درهای ورزشگاه به روی دو تیم ملی جوانان ایران و سوریه قطعا جزء موارد تاریک ورزش ایران است که به دلیل اختلاف بین اداره کل ورزش و جوانان استان خراسان رضوی و هیأت فوتبال این استان به وجود آمد.

قطعا یکی از افرادی که در این ماجرا بیش از همه ناراحت است امیرحسین پیروانی سرمربی تیم ملی جوانان است.

خبرگزاری فارس، با وی گفت‌وگویی انجام داده که در زیر می‌خوانید:

آقای پیروانی از ماجرایی که روز گذشته اتفاق افتاد صحبت می‌کنید؟

روز گذشته طبق برنامه پس از اینکه جلسه فنی را برگزار کردیم به سمت ورزشگاه ثامن رفتیم و ساعت 17 و 20 دقیقه به ورزشگاه رسیدیم که با کمال تعجب با درهای بسته روبه‌رو شدیم و هر چه در می‌زدیم کسی پاسخگو نبود حتی با مسئولان هیأت فوتبال استان هم تماس می‌‌گرفتیم کسی جواب‌مان را نمی‌داد. حدود بیست دقیقه بعد از ما تیم ملی سوریه رسید و ما همچنان پشت درهای بسته بودیم. مسئله بعدی هم این بود که از ساعت 17 به چمن ورزشگاه آب بسته بودند و جالب بود که حتی اگر ما وارد ورزشگاه هم می‌شدیم با یک چمن پر آب و بدون خط‌کشی روبه‌رو می‌شدیم.

در آن وضعیت تیم سوریه چه عکس‌‌العملی نشان داد؟
به تبع آنها خیلی ناراحت بودند و البته حق هم داشتند. من خودم از یک طرف ناراحت وضعیت تیمم بودم و از یک طرف ناراحت تیم ملی یک کشوری بودم که با دعوتنامه رسمی خودمان برای برگزاری دو بازی به ایران آمده بودند. من واقعا به عنوان یک ایرانی روز گذشته خجالت کشیدم و از اینکه می‌دیدم جوانان دو تیم ساک به دست پشت در بسته هستند دلم سوخت. شما فکر می‌کنید الان تیم ملی سوریه و فدراسیون این کشور در مورد ما چه فکری می‌کنند و پیش خود نمی‌گویند ایران بلد نبود یک برنامه‌ریزی کند. چرا باید اختلاف بین دو مسئول یک استان باعث چنین شرایطی شود و کار را به اینجا بکشاند؟

اصلا چرا شما مشهد را برای برگزاری بازی‌های تدارکاتی انتخاب کردید؟

تیم من برای آماده‌سازی مسابقات قهرمانی جوانان آسیا بازی تدارکاتی کم داشته است و خودم از فدراسیون خواسته بودم که بازی‌های تدارکاتی تیم ملی در ورزشگاه ثامن که میزبان مسابقات قهرمانی جوانان است برگزار شود. بازیکنان تیم من حتی یک بار هم در این ورزشگاه بازی نکردند و وقتی ما میزبان این مسابقات هستیم آیا نباید با شرایط ورزشگاه آشنا شویم و از این وضعیت میزبانی بهره ببریم؟

ظاهرا تیم ملی عراق هم در مشهد است؟ تکلیف آنها چه می شود؟

بله، عراق هم در مشهد است. چون آنها هم به درخواست رسمی ما برای برگزاری بازی به این شهرها آمدند و از دیشب تا حالا که ماجرا را شنیده‌اند نگرانند که نکند بازی‌های آنها هم برگزار نشود و به دنبال زمین تمرین هستند. متأسفانه بازی اول با سوریه را که از دست دادیم ولی حرف من این است که ایران یک کشور بزرگ است. ما کشور متمدنی هستیم و فرهنگ ما بالاتر از این حرف‌هاست. ما الگو برای کشورهای مسلمان همسایه هستیم و نباید اختلاف دو مسئول در یک استان که نمی‌دانم سر چه چیزی است باعث شود تا کشوری مثل سوریه در مورد ما فکرهای بد بکنند. جالب است بدانید که ما فردا هم یک بازی دیگر با سوریه داریم و من از حالا این دغدغه را دارم که نکند بازی فردا هم در ادامه همین لجبازی‌ها برگزار نشود چون از دیشب تا حالا هیچ اتفاقی مبنی بر حل شدن مشکل نیفتاده است و من نگرانم که فردا باز هم با درهای بسته روبه‌رو شویم و شما هم می‌دانید که اگر فردا بار دیگر تیم ملی سوریه پشت درهای بسته بماند این مسئله چه تبعات منفی در حوزه بین‌المللی فوتبال ایران دارد. این مسئله نه تنها برای فوتبال ما زشت است بلکه برای فرهنگ ایران زشت است. من اگر خواستم بازی در مشهد باشد به خاطر ورزشگاه ثامن است وگرنه اگر قرار است در دیگر ورزشگاه‌های مشهد بازی کنیم در همان تهران می‌ماندیم و در کمپ بازی‌هایمان را انجام می‌دادیم.

با این شرایط چه صحبتی با مسئولین مربوطه دارید؟

از مسئولان عزیز خواهش می‌کنم حب و بغض و کینه را کنار بگذارند. این مسئله یک کار ملی است و پای آبروی ایران در میان است. تیم ملی عراق هم اکنون نگران است. بهتر است اختلافات داخلی را فراموش کنند و برای ارتقای کشورمان هم که شده این مشکل را حل کنند. من واقعا خجالت کشیدم که روز گذشته 25 جوان پشت در مانده بودند. برای تیم ملی سوریه این مسئله خیلی عجیب بود و بسیار زیاد ابراز ناراحتی کردند.