الهی! العفو، العفو، العفو، العفو، العفو.

چکیده :️بار خدایا! این ظلوم جهول کفور، در خواب هم چنین رویه‌ای را نمی‌دیدم. وای بر ما! وای بر ما! به نام انقلاب و ما انقلابیون چه‌ها که صورت نگرفته! ما چقدر خام و خواب و خوش‌خیال و خوش‌باور و خوشبین بودیم. لا حول ولا قوه الا بالله العلی...

سعید زیباکلام

️بار خدایا! این ظلوم جهول کفور، در خواب هم چنین رویه‌ای را نمی‌دیدم.
وای بر ما! وای بر ما!
به نام انقلاب و ما انقلابیون چه‌ها که صورت نگرفته!
ما چقدر خام و خواب و خوش‌خیال و خوش‌باور و خوشبین بودیم.
لا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم.

️بار خدایا! تا ما را نیامرزیده‌ای از این دنیا مبر!

فضلی‌نژاد در مصاحبه‌ای که سال ۸۱ با خلخالی داشته که متن آن در دسترس است، از او سوال می‌کند. در این مصاحبه، فضلی‌نژاد به خلخالی اصرار می‌کند که برای ثبت در تاریخ هم که شده برخی از خطاهایش را بگوید.

خلخالی در جواب می‌گوید: «تاریخ باید نماد دلاوری‌های انقلابیون باشد، حالا خطاهایشان را که نباید بزرگ کرد. مثلا اینکه پاسداران یک برادر دوقلو را به جای دیگری آورده‌اند و من اعدامش کرده‌ام، اینکه نکته مهمی نیست یا مثلا یک گروه بودند که آخر سال ۵۹ فکر می‌کنم دستگیر کردند که اساسا اسلامی بودند، اما خب به ما گفتند که اینها مارکسیست هستند و من بدون فوت وقت از دم تیغ گذراندمشان. بعد هم اعلام کردیم اینان در صف شهدای انقلاب هستند و حقیقتاً هم دروغ نگفتیم.»

فضلی‌نژاد به خلخالی می‌گوید: «یکی برای من تعریف می‌کرد که شما روزی بنا داشتید بیست نفر را با هم محاکمه کنید. جلوی صف آنها رفتید و گفتید یکی در میان از سمت راست، اولی اعدام شود و دومی حبس ابد برود. نفر آخر که حبس ابد گرفته بود، به امید اینکه شاید روزی آزاد شود، گویا خنده‌ای بر لبانش نقش بست و شما تا خنده او را دیدید گفتید حال که این‌طور شد از آخر صف، یکی در میان، اولی اعدام شود و بعدی به حبس ابد رود…»

خلخالی می‌گوید: «آن خنده شیطانی بود. دقیقاً آن صحنه را به یاد دارم…الان شما می‌آیید از دلیل و اثبات دلیل حرف می‌زنید. آن موقع این چیزها نبود اصلا. می‌گفتند فلانی ضد انقلاب است ما هم اعدامش می‌کردیم. آن دسته هم که گفتی همه‌شان محارب بودند. حبس ابد هم با اعدام که زیاد فرقی نمی‌کرد…»
(هفته‌نامه پروین، شماره صفر، ۱۳۸۱ و نک: حاکم شرعی که رد صلاحیت شد/ خلخالی در مسیر انزوا)