ابهام درباره علت مرگ علی عجمی در دریاچه‌ای در هوستون

مرگ علی عجمی، فعال حقوق بشر در دریاچه‌ای در هوستون بسیاری را در حیرت و اندوه فرو برد. علت و چگونگی مرگ او روش نیست.

مرگ علی عجمی، فعال حقوق بشر ساکن هوستون به شکل عجیبی انعکاس پیدا کرد؛ در حالی که مجری فرستنده تلویزیونی «شاهد عینی» nbc ۱۳  تعریف می‌کند که این دریاچه محل زیبایی است اما روز چهارشنبه ۱۷ اردیبهشت (ششم مه) کسانی که مشغول تفریح کنار دریاچه بودند، جسدی را شناور روی آب مشاهده می‌کنند. یک پلیس زن نیز به مجری این فرستنده می‌گوید جسد متعلق به کسی است که سرو وضع خوبی داشته است و تحقیقات نشان می‌هد که این جسد مدتی در آب بوده است. 

صاحب جسد به سرعت شناسایی شد. شامگاه همان روز شماری از فعالان حقوق بشر ایران در شبکه‌های اجتماعی از درگذشت علی عجمی، فعال حقوق‌بشر خبر دادند. عماد بهاور، یکی از فعالان حقوق بشر با اشاره به گزارشی که پلیس هوستون آمریکا منتشر کرده در توییترش نوشت آن مرد "خوش‌پوش" در دریاچه پارک هرمان ظاهرا علی عجمی بوده است.

مرگ او موجی از اندوه و حیرت در شبکه‌های اجتماعی را به دنبال دارد.  شاهد علوی، خبرنگار ساکن شهر واشنگتن در توییتر خود از درگذشت «فعال دوست داشتنی حقوق بشر» می‌ نویسد. ازاین که نمی‌داند چطور و چگونه مرگ او رقم خورده است.

شاهد علوی نوشته است: «علی اهل یکی از روستاهای سبزوار بود و با رتبه ۱۸ کنکور، دانشجوی حقوق دانشگاه تهران شد و در حالی‌که تنها ۱۵ واحد از درسش باقی مانده بود بازداشت و بعد از دوسال زندان از دانشگاه هم اخراج شد. علی ۳۷ ساله بود.»

علی عجمی فعال دانشجویی چپ در بهمن ماه ۸۸ بازداشت شد. شاهد علوی نوشته است که او آن زمان ترم آخر دانشگاه و سردبیر نشریه دانشجویی «دنیای بهتر» بود. علی عجمی به ۴ سال زندان محکوم شد اما در دادگاه تجدیدنظر حکم او به دو سال کاهش یافت. 

مصطفی دانشجو وکیل دادگستری در توییترش از «خبر مرگ رفيق روزهاي سخت بند ٣٥٠ اوين، سنگين و دردناك» نوشته  است. 

احمد زید آبادی، روزنامه نگار و تحلیلگر سیاسی که خود از بازداشت شدگان آن دوره است و سال‌های طولانی در زندان به سر برده درباره علی عجمی نوشت: «علی عجمی هم ناباورانه رفت».زیدآبادی از شرایط سخت و دردناکی شکایت کرده که در آن «خبرهای بد تمامی ندارد؛ آن هم خبرهایی که اصلاٌ انتظارش نمی‌رود.» او می‌گوید: «با علی به مدت دو سال در زندان گوهردشت کرج هم بند بودم. جوانی برخاسته از روستاهای فقرزدۀ کویری اطراف سبزوار با چهره‌ای آفتات‌ سوخته اما همواره خندان و آرام و مهربان. فقر او را از تلاش برای تحصیل باز نداشته بود و همینطور از گرایش به اندیشۀ چپ. چپ بودن او اما از جنس خودش بود؛ نرم و لطیف و دور از خشم و هیاهوهای مرسوم. منطقی و متواضع و آرام بحث و گفتگو می‌کرد و نشانی از تعصب در نگاه و رفتارش نبود. 

سرنوشت جوانی با خاستگاه طبقاتی او که در وطن خود سر از زندان در آورد و سرانجام در دیار بیگانه در تنهایی و غریبی جان داد؛ باید دستمایۀ قصه‌های قصه‌گویان چیره‌دست شود تا آیندگان بدانند که در این سرزمین چه راحت و آسان و بی‌دلیل، زندگی جوانان تلخ و تباه شده، اما یاد و خاطره‌شان جاودان مانده است.»

حسین رونقی فعال حقوق بشر در توییترش از علی عجمی به عنوان یکی «از انسان‌های شریف و از نخبگانی» یاد کرد که «زندگیش در سال ۸۸ تو جمهوری اسلامی تباه شد».

علی عجمی سالها در کار مستندسازی نقض حقوق بشر بود و به ویژه نقض حقوق بشر در شهرستان‌ها و  وضعیت زندان‌ها را با پیگیری خاصی دنبال می‌کرد.

 امیر رشیدی از متخصصان عرصه سایبر و امنیت اینترنتی نیز در توئیت خود نوشت: «باورنکردنی است...علی عجمی یکی از بهترین و بی‌ادعاترین فعالین حقوق بشر درگذشت. مدتی که باهاش همکار بودم از نزدیک شاهد بودم که چطور با تمام وجود برای بهبود حقوق‌بشر در ایران تلاش می‌کرد. خدا به خانواده‌اش صبر بدهد.»

این‌ها بخشی از یک مجموعه واکنش به مرگ علی عجمی است که در این دو روز در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد. اما چیزی که هنوز روشن نیست این است که این مرگ چرا و چگونه رقم خورد؟