نمادهای نژاد پرستی: مجسمه‌های جنجالی؛ سرنگون شوند یا بمانند؟ - Gooya News

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، این روزها کشورهای غربی به ویژه آمریکا و انگلیس محل اعتراضات گسترده علیه نژادپرستی هستند. یکی از نمودهای این اعتراضات حمله به مجسمه‌هایی است که گاهی عمرشان به چند قرن می‌رسد.

این کار از جنبه‌های گوناگونی قابل بررسی است. می‌توان به این مجسمه‌ فقط نگاه هنری داشت و آن‌ها را اثری هنری و فرهنگی دید. از این نگاه شاید تخریب مجسمه‌ها منطقی به نظر نرسد، اما انگار این آثار در جامعه انسانی معنایی فراتر پیدا می‌کنند.

اهمیت مجسمه‌ها و معنایی که عوض می‌شود

وقتی ویدئوی جان دادن جرج فلوید منتشر شد، در حالی که گردنش زیر زانوی پلیس بود و راه نفس کشیدن برایش نمانده بود، آتش زیر خاکستر شعله‌ور شد. مردم به خیابان‌ها ریختند و اعتراضات گسترده‌ای شکل گرفت. در این میان هر چه رنگ و بویی از تبعیض و سرکوب اقلیت‌های نژادی داشت، هدف حملات تند قرار گرفت. یکی از مهم‌ترین نمادها در این میان مجسمه‌ها بودند.

نمادهایی از چهره‌هایی تاریخی که هر یک به شکلی متهم به نژادپرستی بودند. در این میان حتی مجسمه‌های کریستف کلمب که در کتاب‌های درسی بارها نامش را به عنوان کاشف قاره آمریکا خوانده بودیم، هم در امان نماند. مجسمه او حالا یادآور بومیانی بود که با ورود اروپاییان به قاره تازه، طعم تلخ سرکوبی گسترده را چشیدند.

مجسمه‌های کلمب در چندین نقطه آمریکا تخریب شد. در بوستون سر مجسمه را کندند. در شهرهای دیگر مجسمه را سرنگون کردند و در ریچوند ایالات ویرجینیا مجسه را پایین کشیدند و داخل آب غرق کردند.

دیگر نمونه‌ سرنگون شدن مجسمه‌ها که سر و صدای زیادی به پا کرد در انگلستان روی داد. وقتی سیل اعتراضات به انگلستان رسید، مجسمه ادوارد کالستون به اصطلاح نیکوکار را هم آب برد. کالستون صاحب مجسمه شده بود، چرا که کارهای نیکویی از ساخت مدرسه و بیمارستان بگیر تا ایجاد گرمخانه انجام داده بود. نقطه تاریک زندگی کالستون اما تجارت برده بود. مجسمه او حالا که سه قرن از مرگش می‌گذرد، دیگر یادآور نیکوکاری‌ نیست، بلکه راوی رنج هزاران انسانی است که درد بردگی را چشیدند.