تأثیر سیستم آموزش فراگیر بر رشد افراد کم توان ذهنی

عکس تزئینی است

طرح پژوهشی «تأثیر برنامه‌های آموزش فراگیر در مدارس ابتدایی بر رشد حرکتی، اجتماعی و عاطفی دانش‌آموزان دارای کم‌توانی ذهنی» توسط محققان پژوهشگاه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی انجام شد.

به گزارش ایسنا،  دکتر علی کاشی «مجری طرح پژوهشی و عضو هیأت علمی پژوهشگاه تربیت‌بدنی» گفت: این طرح پژوهشی در خصوص تأثیر سیستم آموزش فراگیر بر رشد چندجانبه افراد با کم‌توانی ذهنی انجام شد.

وی افزود: یکی از سیستم‌های آموزشی که در سراسر دنیا برای افراد کم‌توان ذهنی موردتوجه قرارگرفته، سیستم آموزش فراگیر است، این سیستم به ما کمک می‌کند، افراد کم‌توان ذهنی در کنار سایر افراد، مشغول به تحصیل بشوند.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه تربیت‌بدنی گفت: طرح پژوهشی انجام‌شده در پژوهشگاه تربیت‌بدنی نیز در این خصوص انجام شد که بررسی و نتیجه‌گیری کنیم، آیا دانش‌آموزانی که دچار کم‌توانی ذهنی خفیف (دانش آموزان مرزی) هستند و وارد مدارس عادی شده‌اند، رشد آنها بهتر شده و همراه با پیشرفت بوده است و یا بالعکس، با قرار گرفتن در کنار افراد و دانش‌آموزان سالم، آنها با مشکلاتی مواجه شده‌اند و ازنظر رشد حرکتی، اجتماعی و عاطفی، تضعیف‌شده‌اند؟

دکتر کاشی افزود: اما خوشبختانه، نتایج این پژوهش نشان داد که رشد افراد کم‌توان در ابعاد مختلف، بهبود پیداکرده است.

مجری این طرح پژوهشی افزود: این تلاش برای از بین بردن انواع تبعیض است؛ زیرا هنگامی‌که شیوه‌های آموزشی فراگیر اجرا می‌شود، دانش‌آموزانی که دارای معلولیت هستند و در مدارس محله خود شرکت می‌کنند، می‌توانند خدمات آموزشی را با همسالان بدون معلولیت خود در همان کلاس‌های آموزش عمومی دریافت کنند.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه تربیت‌بدنی گفت: هدف از اجرای این تحقیق نیز مقایسه رشد حرکتی، اجتماعی و عاطفی دانش‌آموزان ابتدایی دارای کم‌توانی ذهنی شاغل به تحصیل در مدارس عادی و مدارس استثنائی بود.
مجری این طرح گفت: یافته‌ها و نتایج تحقیق نشان داد رشد حرکتی، اجتماعی و عاطفی در دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی شاغل به تحصیل در مدارس ابتدایی عادی به شکل معناداری، بهتر از همتایان این دانش‌آموزان در مدارس استثنائی بود.

کاشی افزود: تحلیل بیشتر این نتایج نشان داد، رشد حرکتی درشت نسبت به محیط استثنایی خیلی بیشتر از رشد ظریف، تحت تأثیر این محیط آموزشی قرارگرفته است و تأثیر این محیط آموزشی بر خرده مقیاس‌های رشد حرکتی به ترتیب بر روی هماهنگی دوسویه، تعادل، هماهنگی اندام فوقانی، قدرت، سرعت دویدن و چابکی و سرعت چالاکی، اندام فوقانی بوده است.

وی در ارتباط با نتایج این پژوهش اظهار کرد: این نتایج به‌خوبی نشان داد چنانچه دانش‌آموزان دارای کم‌توانی ذهنی در مدارس عادی آموزش ببینند، از جنبه‌های مختلف رشد بهتری را تجربه می‌کنند و از این فواید بهره‌مند خواهند شد.

طبق اعلام روابط عمومی وزارت علوم، این طرح پژوهشی توسط دکتر علی کاشی «استادیار رفتار حرکتی پژوهشگاه تربیت‌بدنی» و با همکاری زهره شیروانی‌ها «کارشناس ارشد آموزش تربیت‌بدنی، دانشگاه تهران و معلم اداره آموزش‌وپرورش شهر قزوین» و مرضیه کرمی «کارشناس ارشد تربیت‌بدنی، دانشگاه اصفهان و معلم اداره آموزش‌وپرورش کیش»، انجام‌شده است.

انتهای پیام