روستای ابوالفضل؛ روایتی دیگر از تبعیض‌مداری
خبرگزاری دانشجو
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-امیرحسین احمدیان؛ * ماجرای درگیری در روستای ابوالفضل این روز‌ها ابعاد گسترده‌ای پیدا کرده است؛ اهالی روستای ابوالفضل از قبل انقلاب در این منطقه ساکن و در زمین‌های روستا به کشاورزی مشغول شدند.
البته هیچ سند مالکیتی برای آن‌ها صادر نشده است، اما کشاورزان در این روستا سال‌های سال به کشاورزی مشغول بوده و زمین‌های کشاورزی آن را احیا کرده‌اند.
هجوم مأموران نیروی انتظامی برای تخریب خانه‌های ساکنین، حجم زیادی از رعب و وحشت را برای اهالی به همراه داشته است.
ماجرا از این قرار است که بنیاد مستضعفان معتقد است که در این منطقه تصرفاتی رخ داده است.
هم‌چنین به گفتهٔ امام جماعت روستا به دلیل اینکه این روستا به رسمیت شناخته نمی‌شود، ساکنان از بسیاری از امکانات محروم بوده‌اند.
سؤال اصلی این است که، چرا پس از سال‌ها سکونت اهالی در این منطقه، که گفته می‌شود ۳۰۰ خانوار در این روستا ساکن هستند، چه شد که بنیاد یاد اموال و اراضی خود افتاده است؟!
آن هم در این وضعیت بحرانی کسب و کار که گذران زندگی را بر همهٔ ملت دشوار کرده است.
اما بحث این‌جاست که چرا وقتی مستضعفان در مقابل قانون قرار می‌گیرند، قانون تبدیل به اژد‌های هفت سری می‌شود که مو را از ماست بیرون می‌کشد، اما زمانی که قانون در تعارض با تصرفات املاک در خیابان فرشته قرار می‌گیرد، چهره‌ای لطیف و اهل تسامح به خود گرفته که اهل سازش است و هم‌چنین رئیس قانون به اشتباه خود اعتراف کرده و طلب حلالیت می‌کند!
درد مردم در استان خوزستان، مثنویِ هفتاد منی است که هر از گاهی در نقطه‌ای، این زخم سر باز می‌کند و جان مردم زحمت‌کش را به رعشه می‌اندازد.
حال، آخرین خبر این است که تخریب خانه‌های روستای ابوالفضل اهواز متوقف و منوط به راهکار حمایتی از ساکنان شده است. گویی قرار است زمینهٔ انتقال این خانوار‌ها به منطقه‌ای مسکونی فراهم شده و هزینهٔ پیش‌پرداخت مسکن آن‌ها توسط بنیاد مستضعفان پرداخت شود. اما باید پرسید که این سکونت دائمی است یا موقتی؟
البته هیچ سند مالکیتی برای آن‌ها صادر نشده است، اما کشاورزان در این روستا سال‌های سال به کشاورزی مشغول بوده و زمین‌های کشاورزی آن را احیا کرده‌اند.
هجوم مأموران نیروی انتظامی برای تخریب خانه‌های ساکنین، حجم زیادی از رعب و وحشت را برای اهالی به همراه داشته است.
ماجرا از این قرار است که بنیاد مستضعفان معتقد است که در این منطقه تصرفاتی رخ داده است.
هم‌چنین به گفتهٔ امام جماعت روستا به دلیل اینکه این روستا به رسمیت شناخته نمی‌شود، ساکنان از بسیاری از امکانات محروم بوده‌اند.
سؤال اصلی این است که، چرا پس از سال‌ها سکونت اهالی در این منطقه، که گفته می‌شود ۳۰۰ خانوار در این روستا ساکن هستند، چه شد که بنیاد یاد اموال و اراضی خود افتاده است؟!
آن هم در این وضعیت بحرانی کسب و کار که گذران زندگی را بر همهٔ ملت دشوار کرده است.
اما بحث این‌جاست که چرا وقتی مستضعفان در مقابل قانون قرار می‌گیرند، قانون تبدیل به اژد‌های هفت سری می‌شود که مو را از ماست بیرون می‌کشد، اما زمانی که قانون در تعارض با تصرفات املاک در خیابان فرشته قرار می‌گیرد، چهره‌ای لطیف و اهل تسامح به خود گرفته که اهل سازش است و هم‌چنین رئیس قانون به اشتباه خود اعتراف کرده و طلب حلالیت می‌کند!
درد مردم در استان خوزستان، مثنویِ هفتاد منی است که هر از گاهی در نقطه‌ای، این زخم سر باز می‌کند و جان مردم زحمت‌کش را به رعشه می‌اندازد.
حال، آخرین خبر این است که تخریب خانه‌های روستای ابوالفضل اهواز متوقف و منوط به راهکار حمایتی از ساکنان شده است. گویی قرار است زمینهٔ انتقال این خانوار‌ها به منطقه‌ای مسکونی فراهم شده و هزینهٔ پیش‌پرداخت مسکن آن‌ها توسط بنیاد مستضعفان پرداخت شود. اما باید پرسید که این سکونت دائمی است یا موقتی؟
منبع خبر: خبرگزاری دانشجو 
اخبار مرتبط: روستای ابوالفضل؛ روایتی دیگر از تبعیض‌مداری
موضوعات مرتبط: بنیاد مستضعفان نیروی انتظامی خیابان فرشته گذران زندگی آخرین خبر ابوالفضل کسب و کار مالکیتی کشاورزی مسکونی خانوار حلالیت انقلاب اشتباه درگیری اعتراف تعارض پرسید محروم هفتاد
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران
