بررسی جامعه شناختی عدم توجه مردم به هشدارهای بهداشتی حاکمیت در پاندامی کرونا، ناشنوایی عمومی، اعتراض همگان، حامد آئینه وند - Gooya News

1- ملاک ارزیابی و راستی آزمایی سخن و ادعای افراد در جریان زندگی اجتماعی و تعاملاتی که در جامعه با یکدیگر داریم دو مولفه کلیدی است. یکی ظاهر افراد و دیگری سابقه آنان. منظور از ظاهر همان وجههِ عمومی است که افراد با آن درجامعه حضور دارند و این ظاهر می تواند شامل پیش پا افتاده ترین صورت آن شامل نوع پوشش و آرایش باشد تا القاب اجتماعی که خود را با آن به جامعه معرفی می کنند مانند پزشک،جامعه شناس،اقتصاد دان،حقوق دان،روزنامه نگار،معلم و... سابقه هم ناظر به گذشته قابل شناسایی و ارزیابی کارنامه زندگی انسان هاست که در جوامع مدرن بخشی شامل سوء پیشینه کیفری است که حکومتها در تدوین آن نقش اساسی دارند و بخشی هم متوجه بافت خانوادگی است که فرد درآن رشد یافته که این هم شامل ثروت،موقعیت اجتماعی،تحصیلات و .. می شود.

بنابر این اگر کسی را مشغول منازعه در خیابان با به کار گیری الفاظ رکیک مشاهده کردیم و این فرد درادامه خودش را مهندس،دکتر یا معلم و..معرفی کرد طبیعی است که جای تردید فراوانی بری پذیرش شخصیت این فرد با القاب ادعایی برای جامعه باز می شود. به همین سیاق اگر کسی خودش را مدافع حقوق حیوانات خواند و بعد فیلم حیوان آزاری از او درآمد طبعا نباید به آن ادعا توجهی نمود یا اگر فردی خودش را فعال مدنی خواند و بعد کاشف به عمل آمد که در جریان بگو مگوی زناشویی همسرش را به قصد کشت زده و روانه بیمارستان کرده در سلامت روانی اش هم شک می کنیم تابرسد به بررسی ادعاهای دیگرش.. نتیجه آنکه بین ادعای افراد و رفتار آنها در تطابق با "ارزشهای جهان شمول اخلاقی" باید تناسب وجود داشته باشد. اگر این تناسب وجود داشت ادعا مسموع است اگر نبود هیچ ادعایی قابل پذیرش نخواهد بود.در شرایطی که بحث رابطه" قدرت" میان انسانها ضعیف است و "آزادی انتخاب" به طور طبیعی میان شهروندان فراهم است آنچه بیش از هر چیز وجه همت افراد برای جلب اعتماد عمومی قرار دارد پرهیز از هرگونه اقدامی است که اعتبار آنها را خدشه دار کند. به همین جهت افرادی که قصد دارند ذیل برند فعال سیاسی،سلبریتی،روزنامه نگار و ... منافع عمومی را نمایندگی کنند باید دارای ویژگی های اخلاقی و فکری خاصی باشند و علاوه برآنکه از اصول مسلم اخلاقی در زندگی شخصی پیروی می کنند هر گز نباید مرتکب دروغ گویی،یا رفتارهای ناهنجار بشوند و ضمنا باید مروج ارزشهایی باشند که برای زندگی اجتماعی بهینه در سطح جهانی مورد تائید هستند. آنچه گفته شد خارج از اختلاف نظرات سیاسی- فکری است. در صورتی که یک سلبریتی،روشنفکر یا فعال سیاسی مرتکب رفتاری شد که در سطح جهانی خلاف یا ناهنجار محسوب می شود به شکل طبیعی باید انتظار افت شدید و سریع محبوبیت و اعتبار خود را داشته باشد و ممکن است نه تنها هواداران خود را از دست بدهد ، چه بسا آنان را علیه خود ببیند.