مادرانی که نیمی از قلبشان زیر خاک مدفون است / آیا مسولان مادران شهدا را می‌بینند؟

به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، فرزانه فراهانی_ دست و دل آدم به لرزه می‌افتد تا نام مادران شهدا به میان می‌آید. همان مادرانی که تمام و کمال راه و رسم مادری را به جا آوردند و با فداکاری آن‌ها هیچ جایی برای، اما و اگر در ایفای این نقش پر مسئولیت نماند و چه بسا بیشتر از آنچه که واژه مادر را معنا میکرد، از جان و دل مایه گذاشتند.

در تعریف مادر گاهی از واژه‌هایی، چون فرشته و امثال این کلمات استفاده میشود که به جرئت میتوان گفت این واژه‌ها هرگز مفهوم از جان گذشتن بندگان خاص خدا یعنی مادران شهدا را و قدر و منزلتشان را ادا نمیکند.

"مادران شهدا" موجودات بی‌همتایی هستند که تاریخ جز در دوران پربرکت زندگی اهل بیت علیه السلام، کوچکترین نمونه از آن‌ها را سراغ ندارد و این سخاوت فراتر از چیزی است که آن را مهر مادری می‌نامند و البته این مادران بدون تردید با تأسی از عزیزانی چون حضرت زینب (س) و حضرت ام البنین‌(س) در این راه پر مرارت قدم گذاشتند.

درست در روز‌هایی که میهن اسلامی سختترین ایام خود را سپری میکرد، قلب مهربان پدران و مادران شهدا چنان خورشیدی گرم در زمستانی سرد و یخ زده، آفتاب مهربانی و همراهی را در این سرزمین تاباند و فرزندان خود را عازم جبهه‌های نبرد کردند.