وارونه سازی فضای کارگری برای برون رفت از کلیشه‌ها

محمد کرم بیگی، کارگردان نمایش «مورچه‌ها» در گفت‌و‌گو با خبرنگار  حوزه تئاتر  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره موضوع این نمایش گفت: موضوع نمایشم درباره یک فضای وارونه است که در یک ساختمان نیمه کاره اتفاق می‌افتد و ما با کارگر‌هایی مواجه هستیم که کاری نمی‌کنند. آنان از فضای بیرون از ساختمان می‌ترسند و سرکارگری که در این ساختمان وجود دارد می‌داند که اگر این ساختمان تکمیل شود مجبور به ترک این فضا است. آنقدر این افراد در آن ساختمان کار نکردند که میل به کار کردن را در خواب می‌بینند.

وی افزود: البته موضوع کار من با وجود خطی بودن روایتی محسوب نمی‌شود و بیشتر مبتنی بر فرم اجرا است. نمی‌توان هدف کاملا مشخصی برای اجرای این نمایش در نظر گرفت، اما هدف اصلی دور کردن فضای کارگری از کلیشه‌های موجود است و تبدیل به فضای غیر عرف کارگری است. چون در فضای کارگری، ریتم بدنی و کنشی کارگر‌ها بسیار بالا است، اما در این کار ریتم آنان را کند کردیم و حتی در داستان به دو دقیقه سکوت و سکون مطلق رسیدیم تا به پتانسیل‌های آن دست یابیم.

کارگردان نمایش «مورچه‌ها» درباره چالش‌های این نمایش توضیح داد: نحوه انتخاب بازیگر مبنی بر شناخت، فیزیک، چهره و درک آنان از ریتم نمایش است که از قبل با آنان داشتم، اما سر یک نقش یک بار به دلیل کرونا مجبور به تغییر بازیگر شدیم. درباره طراحی دکور نیز باید بگویم که دو طبقه به همراه راه پله را روی صحنه می‌بینیم و این دو طبقه به صورت وارونه ساخته می‌شود؛ یعنی وقتی بازیگران می‌خواهند به طبقه پایین بروند از راه پله بالا می‌روند. طراحی دکور در ابتدا رئالیستی است، اما هر چه داستان جلوتر می‌رود با کمک نور از فضای رئال خارج می‌شود.

وی هم چنین درباره مشکلات جشنواره تئاتر دانشجویی گفت: یکی از اصلی‌ترین مشکلات اجرای من و گروه‌های دیگر این بود که بسیاری از دانشجو‌ها که نبوغ تولید یک اثر نمایشی را دارند به دلیل نداشتن خوابگاه و افزایش مخارج در تهران، در شهر خودشان گیر کردند و اعتراضات آنان به جا و حق است که دبیرخانه هیچ مسئولیتی برای اسکان قبول نکرد.

انتهای پیام/