جیمز کامرون؛ نابغه هول انگیز هالیوود

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو- زهرا قربانی رضوان؛ جیمز فرانسیس کامرون متولد ۱۶ اوت ۱۹۵۴ کارگردان فیلمنامه نویس و مخترع اهل کانادا است که فیلم‌هایی در سبک علمی تخیلی می‌سازد. اکنون جیمز کامرون یکی از قدرتمند‌ترین کارگردانان هالیوود است او خالق بسیاری از فیلم‌های ماندگار تاریخ سینما است. او بعد از تماشای «اودیسه ۲۰۰۱» عللاقه اش به سینما دوچندان شد. خودش در این باره می‌گوید: «با دیدن این فیلم به فیلمسازی علاقه‌مند شدم نمی‌توانستم تصور کنم که کوبریک چگونه این کار‌ها را انجام داده است مایل بودم آنچه را او انجام داده بود فرا بگیرم».

او دوربین سوپر هشت پدرش را قرض گرفت و بصورت تجربی از اشیا اطراف خود فیلمبرداری کرد. در دوران تحصیل در مدرسه بیشتر مشغول نوشتن داستان‌های علمی تخیلی و فانتزی بود. او به واسطه شغل پدرش و انتقال مکان زندگی به کالیفرنیا به هالیوود نزدیکتر شد. زمانی که متوجه شد ورود به هالیوود آنچنان هم آسان نیست تحصیلات خود را در رشته فیزیک ادامه داد. او در جوانی به کتابخانه یو اس سی رفت و هر آنچه کتاب درباره تکنولوژی فیلم بود پیدا کرد و شروع به مطالعه آن‌ها نمود. او تمام وقت در کتابخانه بود و از مطالب یادداشت برداری می‌کرد. او دنبال آن بود که چگونه می‌تواند جلوه‌های ویژه را فرابگیرد. از جمله فیلم‌های او می‌توان به «جنگ فراسوی ستارگان»، «نابودگر»، «بیگانه‌ها»، «ورطه»، «تایتانیک»، «آواتار»، «نابودگر: سرنوشت تاریک»، «روز‌های عجیب و غریب»، «تی۲ سه بعدی: نبرد در میان زمان» اشاره کرد.

با گذشت زمان کامرون در استودیو راجر کورمن به عنوان سازنده دکور مشغول به کار شد. اینجا بود که استعداد‌های جیمز کامرون دیده شد. او بعد‌ها در فیلم‌های دیگری به عنوان مسول طراح هنری، مسول جلوه ویژه، طراح صحنه و مشاور هنری مشغول به کار شد. در سال ۱۹۸۱ بود که او توانست بصورت مستقل اولین فیلم خود را کارگردانی کند. ساختار فیلم بسیار بد بود و تهیه کننده تنها یک حرف را گفت: «فیلم بیشتر به درد سطل آشغال می‌خورد». جلوه‌های ویژه این فیلم بسیار ضعیف و ساختگی بود و بازیگران به خوبی انتخاب نشده بودند. اما کامرون در اوج فشار روانی توانست این فیلم را تدوین کند. فشار روحی باعث شده بود او خواب‌های پریشانی ببیند که یکی از همین خواب‌ها سناریو بهترین فیلم او به نام «ترمیناتور» شد.

گیل آن هارد تهیه کننده فیلم‌های اکشن بود که فیلمنامه «ترمیناتور» را به مبلغ یک دلار از کامرون خرید. ترمیناتور پیشرفت بسیار بزرگی برای جیمز به حساب می‌آمد. جلوه‌های ویژه این فیلم به بهترین نحو انجام شده بود. فیلم ترمیناتور ۱ با بازی آرنولد شوارتزنگر داستان یک ربات انسان نما است که از سال ۲۰۲۹ به سال ۱۹۸۴ بر می‌گردد تا خدمتکار رستورانی که پسرش بعدا علیه ماشین‌ها اقدام به جنگ می‌کند را به قتل برساند، اما .... تمام تهیه کنندگان تحت تاثیر هنر این کارگردان قرار گرفته بودند و سبب شد تا پیشنهاد ساخت فیلم بیگانه‌ها را به آن بدهند. بیگانه‌ها سکویی دیگر بود تا کامرون را در اوج ببینیم. فیلمنامه‌ای حساب شده، بازی‌های قوی و جلوه ویژه باشکوه توجه همه مخاطبان را جلب کرده بود. این فیلم کاندید ۷ جایزه اسکار شد که موفق به کسب ۴ اسکار شد.

کامرون با استقبال تمام همکاران و منتقدان خود روبه رو شده بود، اما این باعث خوشحالی او نبود. او آرزو داشت تا می‌توانست فیلمی کاملا مستقل و با طرز تفکر خود بسازد. فیلم «ورطه» یکی از مستقل‌ترین فیلم‌های او نام گرفت. ورطه را سال‌ها قبل در کلاس کسل کننده زیست شناسی نوشته بود. داستان فیلم درباره غرق شدن یک زیردریایی اتمی متعلق به کشور آمریکا در دریای کارائیب است که تیم جستجو و بازیابی نیروی دریایی آمریکا همراه با خدمه یک سکوی نفتی، در رقابتی در برابر کشتی‌های روسی سعی در یافتن و بازیابی زیردریایی غرق شده دارند. اما در اعماق دریا آن‌ها به چیزی غیرمنتظره برخورد می‌کنند. صحنه‌های دشوار و جلوه‌های ویژه غرقابل تصور ساخت این فیلم را دشوار کرده بود. ورطه استاندار‌های جدیدی از نحوه فیلمبرداری در زیر آب را به جهان معرفی کرد. هزینه بسیار زیاد ساخت این فیلم باعث خلق تصاویر خارق العاده‌ای شد.

بعد از موفقیت ساخت ساخت ترمیناتور او سعی کرد «ترمیناتور ۲» را هم بسازد که این فیلم به یکی از بهترین نمونه‌های جلوه‌های ویژه تاریخ سینما بدل شد. داستان روایت دو روبات با ظاهری انسانی است که از زمان آینده می‌آیند، یکی (شوارتسنگر) برای مراقبت از پسر بچه‌ای به نام «جان کانر» (فورلانگ) ـ که در آینده رهبری مبارزه‌ی انسان علیه کامپیوتر را به عهده خواهد گرفت ـ و دیگری «نابودگر تی هزار» (پاتریک) که بسیار پیشرفته‌تر است و می‌تواند به هر شکلی دربیاید. ترمیناتور ۲ در جشنوراره ام تی وی موفق به دریافت جایزه بهترین اکشن شد. حال کامرون هر آنچه می‌خواست می‌توانست بسازد او اکنون یکی از بهترین کارگردانان هالیوود شناخته شده است.

جیمز کامرون در اوایل سال ۱۹۹۵ درگیر ساخت جذاب‌ترین فیلم خود شد به نام؛ «تایتانیک». او با یک گروه حرفه‌ای راهی اعماق دریا شد تا بتواند خود از نزدیک تایتانیک غرق شده را ببیند. فیلم با بودجه ۱۲۵ میلیون دلار تهیه شد. تایتانیک در تاریخ ۱۹ دسامبر ۱۹۹۷ در آمریکا به نمایش در آمد و توانست هفته‌ای ۲۵ میلیون دلار به دست آورد و در آخر تبدیل به اولین فیلمی شود که بیشتر از یک میلیارد دلار به فروش رسید و پرسود‌ترین فیلم تاریخ سینما نام گرفت. در جریان سفر با کشتی «تایتانیک»، «رز» دختری از خانواده‌ای ثروتمند که برای ازدواجی اجباری رهسپار آمریکا است، اقدام به خودکشی می‌کند. اما «جک»، مسافری فقیر از قسمت درجه سه کشتی، او را نجات می‌دهد. این دو به یکدیگر دل می‌بندند. کمی بعد، «تایتانیک» به یک کوه یخ شناور برخورد می‌کند و رفته‌رفته غرق می‌شود و…. این فیلم توانست ۱۱ جایزه اسکار را دریافت کند.

بازیگران فیلم تایتانیک با تمام وجود از کامرون می‌ترسیدند، زیرا او در کار بسیار جدی بود. آرنولدشوار تزینگر بازیگر فیلم ترمیناتور می‌گوید: «هر وقت که ما صحنه‌ای را بازی می‌کردیم او آنقدر آن را تکرار می‌کرد تا کاملا قابل باور شود. این واقعا نکته کلیدی است که در هر صحنه‌ای این عمل تکرار شود به طور مثال او در ترمیناتور طوری بازیگران را رهبری می‌کرد که در آخر باورم شده بود که واقعا یک ماشین هستم. او یک حس بسیار قوی دارد و آن هم اینکه می‌داند یک صحنه دقیقا چطور باید ساخته شود. این واقعا حسی ارزشمند برای یک فیلمساز محسوب می‌شود.

«جیمز کامرون» در مصاحبه‌ای درباره کم و کیف حضورش در هالیوود می‌گوید: در واقع من مدت‌هاست که از هالیوود رفته‌ام. البته این را هم بگویم که هالیوود هم جنبه‌ی خوب و هم جنبه‌ی بد دارد. جنبه‌ی خوب‌اش این است که محل حضور کسانی است که از سراسر دنیا می‌آیند تا فیلم بسازند. اما جنبه‌ی بد و دلسردکننده‌اش این زرق و برق‌ها، دلال‌ها، نیرنگ‌ها و حسادت‌ها است.