بازیگوش و رویاپرداز، یا وحشت‌زده و طلسم‌شکن؟/ چهره‌‌ تیم امید در آستانه سال سرنوشت

به گزارش ورزش سه، باید دچار خیال یک برنامه‌ریزی بلندمدت برای رسیدن به پاریس ۲۰۲۴ شد یا باید بازی کرد و لذت برد و برای بازیکنان ویترین ساخت و به آنها بال پروازهای بلندتر داد و در این هوا، درخشش در راه المپیک را هم جزئی از لذت ماجرای تیم امید دانست؟ فوتبال برای فوتبال یا تمرین و اردو برای دچار شدن به وحشت طلسم‌شکنی و این حرف‌های تکراری با عمر بیش از ۴ دهه؟ کدام یکی؟

۱- مهدوی‌کیا تصمیم گرفته است که تیم امید را با هدف المپیک پاریس با زیر ۲۱ ساله‌ها بسازد. نمی‌دانیم این هدف‌گذاری چقدر در بازی‌های قهرمانی آسیا اجرا می‌شود اما درباره این تصمیم می‌توان به این نکته هم فکر کرد که بازیکن ۲۲-۲۳ ساله امروز چرا باید فرصت بازی در تیم امید را از دست بدهد؟ بازی در تیم امید می‌تواند آینده حرفه‌ای دیگری برایش بسازد که با فرض اجرای تصمیم مهدوی‌کیا، آن فرصت را از دست می‌دهد.
قابل درک است که بخواهیم برای صعود به المپیک پاریس تیم بسازیم، اما یک نظر هم این است که بازیکن بالای ۲۱ سال که هنوز می‌تواند در تیم امید بازی کند، چرا باید از این فرصت محروم باشد؟ تصور کنید چند بازیکن فرضا در سن ۲۲ یا ۲۳ می‌توانند از نمایش در تیم امید، فرصت بازی در اروپا یا لیگ‌های قطر و امارات را به‌دست بیاورند. چرا باید این ویترین را نداشته باشند؟
در فوتبال ایران که سن پدیده شدن اغلب ۱۸ - ۱۹ سالگی نیست و مهدی طارمی در ۲۹ سالگی حسرت می‌خورد که چرا درخشش در اروپا برایش در ۱۹ سالگی رقم نخورده است، چگونه می‌توان به بازیکن ۲۲ ساله گفت که ما برای المپیک تیم می‌سازیم و شما در ۲۲ سالگی از بازی در تیم امید محروم هستی؟

۲- یک حرف که همیشه از سوی مربیان تیم امید طی دوران -دوران ناکامی تاریخی- مطرح می‌شود و هیچ کارکرد واقعی ندارد، این است که باشگاه‌ها به بازیکنان جوان میدان بدهند. یک حرف که گفتنش رایج است و مهدوی‌کیا هم به زبانش می‌آورد اما لحظه‌ای فکر کرده‌ایم که این یعنی چه؟
یعنی مربی باشگاه با خود بگوید برای کمک به تیم امید فلان بازیکن را در ترکیب قرار بدهم؟ این موقعیت اساسا پدیدآمدنی است؟

۳- تیم امید یک راه اصلی برای صعود به المپیک دارد: بازی کردن و باز هم بازی کردن. پی‌در‌پی و بی‌وقفه.
مهم‌تر از هر اردو و هر تمرین و هر مربی و هر امکاناتی برای تیم امید، بازی کردن است. مهدوی‌کیا که بازیکنان آکادمی‌اش را از نونهالی به نوجوانی و جوانی رسانده است، می‌داند که یگانه راه رشد، بازی کردن است.
تیم امید به پرشمار بازی تدارکاتی نیاز دارد. در هر اردو باید فرصت بازی تدارکاتی مهیا شود. با تمرین تیمی ساخته نمی‌شود.
دراگان اسکوچیچ پافشاری به برگزاری بازی تدارکاتی را در تیم‌های ملی از سلسله‌ی بحث و جدل با فدراسیون فوتبال خارج کرده است اما مهدوی‌کیا اگر یک کار مهم داشته باشد همین است که این جدل را در فدراسیون زنده کند. مهم‌ترین دعوا برای جذاب‌ترین هدف. تیم ملی بدون بازی تدارکاتی با بازیکنانی که همیشه در کوران بازی بودند، به جام جهانی صعود کرد اما تکرار این روش در تیم امید به المپیک پاریس ختم نمی‌شود.
نمی‌دانیم تحریم‌ها و حال و روز اقتصادی فدراسیون اجازه برنامه‌ریزی برای بازی‌های تدارکاتی را می‌دهد اما می‌دانیم که بدون بازی‌های پرشمار، تیمی برای رسیدن به پاریس ساخته نمی‌شود.

فرشاد کاس‌نژاد