آقای اردوغان؛ به کجا چنین شتابان

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، اخیرا برخی رسانه‌های ترکیه مدعی شدند که نیرو‌های نظامی این کشور و رژیم صهیونیستی در واکنش به حملات نظامی نیرو‌های مورد حمایت ایران در سوریه علیه مواضع عناصر تحت حمایت ترکیه در ادلب؛ بصورت همزمان مواضع نیرو‌های همسو با ایران در سوریه را مورد هدف قرار داده اند. اگرچه این موضوع با سکوت خبری دولت ترکیه مواجه شد، اما در صورت صحت آن نه تنها اقدامی خطرناک بود و واکنش طبیعی ایران را می‌تواند بدنبال داشته باشد در عین حال اولین دستاورد نظامی عادی سازی روابط آنکارا با تل آویو محسوب می‌شود. اگر چنین مساله‌ای هم صحت نداشته باشد دستاورد آن برای دولت ترکیه؛ قبح شکنی همکاری این کشور با دشمن دیروز خود علیه کشور همسایه نزد افکار عمومی می‌تواند باشد.

طی یک ماه اخیر بار‌ها مسئله اتفاق نظر ترکیه و رژیم صهیونیستی در خصوص ایران در سوریه در رسانه‌ها مورد توجه واقع شد. ابتدا مراد مرجان سفیر ترکیه در آمریکا یک روز بعد از دیدارش با بایدن رئیس جمهور آمریکا در مقاله‌ای تاکید کرد که آنکارا و تل آویو مخالف حضور نیرو‌های ایران در سوریه هستند و این مسئله می‌تواند به همکاری دو طرف علیه ایران در سوریه منجر شود. یا حقی اویغور رئیس موسسه ایرام که بصورت غیر رسمی وابسته به سرویس امنیتی ترکیه – میت- بوده و کار عملیات روانی علیه ایران انجام می‌دهد در مقاله‌ای با اشاره به گرفتاری روسیه در اوکراین تاکید کرد که این امر فضا را برای حضور نظامی ترکیه در شمال سوریه بازتر از گذشته و نتیجه آن رو در رو شدن ترکیه با گروه‌های وابسته به ایران خواهد بود.
بهرحال بنظر می‌رسد دولت و رسانه‌های ترکیه برای مشروع جلوه دادن اقدامات همگرایانه خود با رژیم صهیونیستی نزد افکار عمومی تلاش می‌کنند فاکتور تهدید از سوی نیرو‌های ایران علیه ترکیه را برجسته کنند و این در حالی است که افکار عمومی ترکیه دیگر متوجه سیاست بازی مقامات این کشور شده و تهدید جلوه دادن دیگران برای آن‌ها دیگر ایجاد امنیت نمی‌کند.
ترکیه و ایران بعنوان دو کشور مهم منطقه و جهان اسلام باید تلاش کنند در جهان اسلام همکار هم باشند نه اینکه ابزاری برای پیشبرد اهداف دشمنان اسلام قرار بگیرند.