برای فراموش کردن عشق اولم، تصمیم به ازدواج گرفتم

زندگی مشترک ما فکر می کنم با یک تصمیم اشتباه از جانب خودم استارت خورد. من به خاطر فراموش کردن عشق اولم تصمیم گرفتم ازدواج کنم. خب حالا این اشتباه صورت گرفته. چیکار باید بکنم؟

یک امید واهی داشتم که عشق آهسته آهسته به زندگی خواهد آمد. چهار سال از ازدواج ما گذشته اما این عشق که انتظارش را داشتم هنوز در وجودم احساس نمی کنم. زنم مرا دوست دارد. من هم از هیچ کاری که برای دلخوشی اش لازم باشه دریغ نکرده ام. احساس گناهی بزرگی دارم از اینکه دارم زندگی هر دومون رو به تباهی می کشم.
این احساس در حدی سرد شده که حتی از بدن و سکس با او کمتر لذت می برم.

فریدون عزیز

بد نیست چندین اصل مهم در باره عشق اول را مرور کنیم:

عشق اول معصوم ترین اتفاقی است که در شروع بزرگسالی اتفاق می افتد و هیچ حساب و کتابی ندارد. ذات این عشق ایده الیستی است و تاثیر عمیق بر روی شخصیت انسان دارد.

عشق اول مثل استخری است که بی مهابا حتی بدون در آوردن لباس یا ترس غرق شدن یا بی خبری از عمق آب در آن شیرجه می زنیم.

اغلب عشقهای اولیه سرانجام مداومی ندارند هر چند مزه و خاطره شان بر جان ما حک می شود.

یک فرد بزرگسال بهتر است فرق بین این عشق معصوم اولیه و بقیه تصمیمات عاطفی و روابط زندگی اش را تشخیص دهد و آنها را از هم تفکیک کند. وگرنه شخصیتش در مرحله معصوم و بزرگسال نشده درجا خواهد زد.


عشق اول پر است از خاطرات شیفتگی و شیدایی ولی اگر سعی کنیم به یاد بیاوریم پر از سوتفاهم، آزردن و حسودی و قهر و آشتی هم بود. اما فکر می کردیم عشق همه چیز را جبران می کند.

برای همین عشق اول پایدار نیست چون برخورد ما با آن واقعی نیست… چون هر دو فرد درون عشق اول تحول شخصیتی پیدا می کنند. زندگی و واقعیت تغییرشان می دهد.

فریدون عزیز شاید انتخاب و ازدواج تو با زنی که دوستت دارد اشتباه نبوده است. دنبال تکرار حس و حال عشق اول نباش. آن تجربه مربوط به دوره ایی از شخصیت تو است که سپری شده…

یک زندگی زناشویی موفق، تکنیک ها، انعطاف، تشخیص و احساساتی نیاز دارد که بنیانا با عشق اول فرق دارد.