راهنمای تربیت معلم برای مناطق فقیرنشین/راه‌های مقاومت کدامند؟

به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «تربیت معلم برای مدرسه‌های فقیر» به قلم گروه نویسندگان با ویراستاری جو لمپرت و بروس برنت، به‌تازگی با ترجمه حسن خیاطی با شمارگان تنها ۵۰ نسخه، ۵۴۰ صفحه و بهای ۱۶۵ هزار تومان منتشر شده است. کتاب شامل پنج فصل مهم است که در آنها راه‌های تدریس در مناطق فقیرنشین با توجه به تجربیات صورت گرفته در جای جای جهان آموزش داده می‌شود.

ویراستاران در مقدمه کتاب چنین نوشته‌اند:

هدف از نگارش کتاب حاضر گردآوری و شرح تصویری کلی از پیشرفت‌های نظری و عملی مهمی بود که کشورهای مختلف در زمینه آماده‌سازی معلمان کارآمد و «ماهر» برای مدرسه‌های فقیر داشتند. انگیزه این کار این بود که ما عمیقاً باور داشتیم که مربی‌های معلمان باید در برابر افزایش تأثیرپذیری برنامه‌های درسی تربیت معلم از تغییرات اساسی در آنچه انصاف و عدالت اجتماعی محسوب می‌شود، و نیز اساساً در برابر شیوه سنجش و بازتدوین این تغییرات، راه‌های بدیعی برای مقاومت پیدا کنند.

در فضای کنونی، چون با معیارهای فنی و عددی تصور جدیدی از مفهوم معلم / مدرسه خوب رواج پیدا کرده است، اغلب آزمون را اولین معیار انتزاعی برای سنجش این مفهوم می‌دانند، ولی این فضا کمک چندانی به شناخت بستر و زمینه پویایی‌های مدرسه‌های پیچیده و فقیر نمی‌کند. با وجود نوآوری‌های مختلف و گسترده‌ای که در حوزه تربیت معلم و با عنایت ویژه به موضوع فقر انجام گرفته‌اند و با وجود پژوهش‌های عمیقی که تأیید می‌کنند که تدارک معلمان آماده برای (و آموزش) دانش‌آموزانی که بیشترین نیاز را به آن‌ها دارند ضروری است، روند اصلاحات و تغییرات نظام‌مند در این عرصه بسیار کُند بوده است. این مسئله تا حدودی ناشی از عدم تداوم طرح‌های ابتکاری است؛ برای مثال، وقتی بودجه تمام می‌شود یا گروه کوچکی از کارکنان بسیار باانگیزه‌ای که مدیریت این مسئله را بر عهده دارند به نهادهای دیگری منتقل می‌شوند یا به دلیل تغییرات گسترده‌تری در سیاست‌گذاری‌های محلی یا فدرال، طرحی ابتکاری به حاشیه رانده می‌شود و در خدمتِ بازاری ویژه یا کم‌اهمیت قرار می‌گیرد، بسیاری از طرح‌ها و فعالیت‌های ابتکاری دوام پیدا نمی‌کنند. این دغدغه ظاهراً در همه جای دنیا وجود دارد.