"گذار" چه صیغه ایست، شهاب برهان - Gooya News

گذار از جمهوری اسلامی... مدیریت گذار... وکالت برای گذار...

اصطلاح "گذار"، در چند دهۀ گذشته، در برابر شعار "سرنگونی" نهاده شده است. این برابرنهاد، بیان مرزبندی قاطع و اصولی اپوزیسیون رفرمیست جمهوری اسلامی با " سرنگونی" و با انقلاب به بهانۀ مخالفت با خشونت بوده است. سالیان دراز برخی طرفداران سرنگونی رژیم ، و از جمله خود من، وقت خود را برای بحث بیهوده با این جماعت در باره خشونت و رابطه آن با سرنگونی و انقلاب و بخصوص برای رد این ادعای رذیلانه شان که گویا سرنگونی طلبان و انقلابیون اند که خشونت را به دولت تحمیل می کنند، تلف کرده ایم؛ اما در حقیقت، ترس آن ها از خشونت نبوده و خشونت دولتی را موجه و بخصوص برای سرکوب انقلاب، لازم دانسته اند . دشمنی آن ها با سرنگونی و انقلاب، نه برای پرهیز از خشونت بلکه ترس از زیر و رو شدن نظم سیاسی، اقتصاد و اجتماعی موجود بوده است و برای جلوگیری از آن هم هر شکل و اندازه ای از خشونت دولتی را مشروع و موجه دانسته اند.

سقف تحول خواهی حداکثری اپوزیسیون های رفرمیست، مرمت قانون اساسی و الغای ولایت فقیه، کنار رفتن آخوند از اداره کشور، بازگشت بورژوازی مطرود و مغضوب بر سر سفرۀ اقتصاد کشور؛ و عادی سازی روابط دیپلماتیک با دولت های غربی بویژه با آمریکا و بازار آزاد سرمایه بین المللی بوده و هست. این تغییر و تحولات می بایست با حفظ اساس دولت بورژوائی، یعنی دستگاه قانون گذاری و قضائی و اداری و نظامی و انتظامی و تنها با جابجائی های پرسنلی و مدیریت اداری ضروری برای دست به دست شدن ماشین دولتی صورت بگیرند ( رجوع کنید به برنامه ها و پلاتفرم های رسمی و مستند نحله های گوناگون این طیف از اصلاح طلبان بیرون از رژیم). این شیوه تغییر و تحول را " گذار" نام داده اند که مرز آن با سرنگونی و انقلاب روشن باشد. " گذار از جمهوری اسلامی" از لحاظ خط مشی، یعنی دست به دست شدن قدرت سیاسی و اقتصادی با دور زدن سرنگونی و ممانعت از قیام انقلابی توده ای.

اپوزیسیون رفرمیست جمهوری اسلامی، در دهه های گذشته این استراتژی خود را برحسب چرخش بادِ معدۀ رژیم، در دوره رفسنجانی در قالب استحاله طلبی، در دوره خاتمی در قالب اصلاح طلبی، در دورۀ "یا حسین میرحسین"، در قالب اصلاح طلبی ی ملقب به " ساختار شکن" دنبال کرده است.