همبستگی ملی، ائتلاف سیاسی در آستانه سقوط رژیم، جلال ایجادی - Gooya News

جامعه ایران در حال انقلاب است. پایان دادن به رژیم استبدادی اسلامی برای هدفی چون: دستیابی به دمکراسی، گسست از فرهنگ صغارت، دستیابی به فرهنگ آزادی و کسب حقوق شهروندی. این انقلاب سرآغاز فصل تازه‌ای در تاریخ این سرزمین است. آغاز روند کنده شدن از اسلام و صعود زن در ارزش‌های اجتماعی فرهنگی. این مرحله انقلابی در خود گرایش‌های متضاد گوناگونی را حمل می‌کند. کدام گرایش‌ها؟ گرایش به ارزش‌های متضاد مانند دین مداری و گریز از دین، گرایش به دیدگاه‌های متضاد مانند توتالیتاریسم و لیبرالیسم، گرایش به سیاست‌های متضاد مانند فرقه گرایی و دمکراسی خواهی؛ گرایش به نظریه‌های اقتصادی متضاد مانند اقتصاد دولتی بوروکراتیک و اقتصاد بازار محور؛ گرایش به افکار زیست محیطی متضاد مانند تولید انبوه فسیلی و تولید متناسب با توسعه پایدار، همه و همه در فضای سیاسی و روشنفکری جاری هستند بدون آنکه نظریه‌های صیقل یافته‌ای باشند. در اپوزیسیون ایران بیشتر انرژی روشنفکری به دور مسائل سیاسی می‌چرخد. حال آنکه مسائل بسیار متنوع هستند.

روشن است که انقلاب کنونی نظام سیاسی دینی و اسلام را به چالش تاریخی کشانده است. انقلاب از سرنگونی رژیم اسلامی می‌گوید. با این شعار می‌دانیم که چه چیز را نمی‌خواهیم، ولی خواست‌های اثباتی جامعه کدامند؟ پس از سقوط جمهوری اسلامی چه برنامه‌ی اقتصادی پیشنهاد می‌شود؟ ویژگی‌های قدرت سیاسی بعدی و رابطه آن با دین چگونه خواهد بود؟ سیاست‌های تبعیض زدایی چگونه تعریف می‌شوند؟ حکومت لائیک چگونه برقرار می‌شود؟ سیاست در مورد طبقه آخوند چگونه خواهد بود؟ سیاست در مورد سازمانهای اقتصادی سپاه و نهادهای مذهبی و اوقاف چگونه اجرا خواهد شو؟ نظام آموزشی آینده چگونه تعریف می‌شود؟ محتوا و شکل حکومتی پس از سقوط رژیم کنونی چیست؟ نظام قضایی جدید چگونه ساخته می‌شود؟ اکولوژی چه نقشی در سیاست فردا خواهد داشت؟ جایگاه زنان در قدرت سیاسی و در جامعه چه خواهد بود؟ ویژگی‌های جمهوری خواهی کدامند؟ چگونه نقد دین اسلام ادامه یابد؟ چگونه از مسخ و ازخودبیگانگی بیرون بیائیم؟