مسئله رهبری در داخل یا خارج نیست (که می تواند مشترکِ بین داخل و خارج باشد). اما مشروعیت هر نوع رهبری از داخل می آید، رضا علیجانی

 مسئله رهبری در داخل یا خارج نیست (که می‌تواند مشترکِ بین داخل و خارج باشد). اما مشروعیت هر نوع رهبری از داخل می‌آید، رضا علیجانی

برای ایجاد همبستگی در ابتدا باید موجودیت یکدیگر را، علیرغم هویت‌های گوناگون، به رسمیت بشناسیم و در گام بعدی به مدیریت اختلافات بپردازیم. تجربه تاریخی نشان می‌دهد برای ایجاد همبستگی، روش‌های «راه بنداز، جا بنداز» جواب نمی‌دهد.

اگر پشت ذهن فرد یا جریانی این باشد که ما مرکزیم و بقیه پیرامون، این خود سرمنشأ اختلاف و تشتت خواهد شد.

نکته اساسی این است که «اصل» جنبشِ داخل کشور است. اگر جنبش فعال نباشد خارج هم نقش و اثر تعیین کننده‌ای نخواهد داشت. بحثم مسئله رهبری در داخل یا خارج نیست (که می‌تواند مشترکِ بین داخل و خارج باشد). اما مشروعیت هر نوع رهبری از داخل می‌آید. رمز پیروزی در همکاری در تیم ملی است نه در حذف و نادیده گرفتن باشگاه‌ها!

صدایی از جنبش داخل آمده است که ما علیرغم همه تکثرمان باید با هم علیه مانع بزرگ مشترک بر سر راه آزادی و توسعه ایران همسو شویم.

پرچم سه رنگ که خود بیانگر یک نوع همبستگی ملی است در تجمع پاریس بسیار دیده می شد؛ حال همراه با نوشته «زن، زندگی، آزادی» و یا شیر و خورشید که پرچم ملی ایران است و همه گرایشات سیاسی می توانند از آن استفاده کنند. عکس اشخاص شاید کمتر از یک درصد در دست جمعیت بود.

تکثر داخل کشور باید در خارج هم دیده شود. می تواند بلوک های مختلف سیاسی (از افرادی که نزدیکیِ فکری و سیاسی و اعتماد متقابل بیشتری دارند)، تشکیل شود. نباید هر گاه فردی یا جریانی خودش سوار اتوبوس شد بگوید تکثر کامل است!

وجود بلوک‌های مختلف سیاسی ایرادی ندارد و ضروری هم هست، به این شرط که با هم مقابله‌جویی نکنند بلکه با یکدیگر رقابت سالم داشته باشند. آنها اما در یک مقیاس بزرگتر می توانند با هم همسویی و اشتراک عملی داشته باشند. هر فرد در تیم باشگاهی اش می‌تواند با باشگاه های دیگر رقابت کند اما همه در تیم ملی باید با یک هدف، حرکت وعمل کنند.

گفتگوی رضا علیجانی با ایران اینترنشنال
https://t.me/rezaalijani41

 
فیلمها و خبرهای بیشتر در کانال تلگرام پیک ایران