بحثی در جریان است که آیا می‌توان برای دسترسی به سیستم مخابرات رادیویی کشتی تایتانیک، آرامش اجسادی را که ممکن است هنوز در داخل کشتی باشند به هم زد یا این که باید گذاشت این کشتی همچنان در بستر اقیانوس به حال خود گذاشته شود.

کشتی تایتانیک بیش از یکصد سال پیش غرق شد ولی هنوز مشهورترین کشتی غرق شده است.

آیا آرامش اجساد ۱۵۰۰ مسافر این کشتی را نباید بر هم زد یا این که باید به دستگاهی که نقش مهمی در این فاجعه داشت دسترسی پیدا کرد؟

بحث و جدال بر سر برنامه یک شرکت آمریکایی است که تا کنون هزاران قطعه از اشیاء موجود در تایتانیک را از این کشتی در بستر اقیانوس اطلس شمالی بیرون آورده است.

شرکت آمریکایی آر ام اس تایتانیک، می‌خواهد دستگاه تلگراف بی سیم مارکونی را که در ساعات اولیه بامداد ۱۵ آوریل ۱۹۱۲، پیام‌های درخواست کمک اضطراری می‌فرستاد، از قعر اقیانوس بیرون آورد. این پیام‌ها به نجات جان حدود ۷۰۰ نفر که با قایق‌های نجات فرار کردند، کمک کرده بود.

ولی دولت آمریکا با این کار مخالف است و می‌گوید این عملیات ناقض قوانین فدرال و نادیده گرفتن یک توافق بین‌المللی است که لاشه کشتی غرق شده را به عنوان یک مکان یادبود می‌شناسد.

کشتی تایتانیک که روز ۱۴ آوریل ۱۹۱۲ از بندر ساوث‌همپتون در انگلستان به مقصد نیویورک به راه افتاده بود، در ساعت ۲۳:۴۰ دقیقه در اقیانوس اطلس با یک کوه یخ شناور برخورد کرد.

هزاران تُن آب دریا از حفره‌های بدنه تایتانیک وارد کشتی شد.

توماس اندروز، طراح تایتانیک هم جزو مسافران کشتی بود. او پس از بررسی صدمه‌ای که وارد شده بود به ناخدای کشتی گفت تایتانیک غرق خواهد شد.

'کشتی درحال غرق شدن'

پانزده دقیقه بعد از نیمه شب، سیستم درخواست کمک مارکونی در عرشه تایتانیک به صدا درآمد و یک شبکه اپراتورهای بی سیم، کشتی‌ها و نیز ایستگاه‌های واقع در خشکی را که با استفاده از رمز مورس سراسیمه با یکدیگر تماس می‌گرفتند، فعال کرد.

جک فیلیپس، اپراتور تایتانیک از کارپاتیا یک کشتی دیگر تقاضای کمک کرد: "فوری بیایید. ما به یک کوه یخ خورده‌ایم." و به فرانکفورت، یک کشتی آلمانی نیز برای کمک پیام فرستاد: "ما به یک یک کوه یخ شناور برخورد کرده‌ایم و دماغه کشتی در حال فرو رفتن در آب است."

در جریان سردرگمی که به وجود آمده بود تایتانیک به یک کشتی که به نظر می‌رسد در فاصله دوری بود پاسخ داد: "احمق، کنار بایست و دخالت نکن." برخی از مورخان معتقدند که کشتی مورد بحث کشتی فرانکفورت بود و پیام‌های بین دو کشتی درست فهمیده نشده بود.

جک فیلیپس، در پیام‌هایش اتفاقات بعدی را اینطور شرح داده بود: "ما داریم مسافران را سوار قایق‌های کوچک می‌کنیم. زنان و کودکان در قایق‌ها هستند. مدت بیشتری نمی‌تواند دوام بیاورد. توان کشتی در حال تمام شدن است."

و پیام دیگر: "این تایتانیک است...سیلاب وارد موتورخانه شده."

در حالی که قایق‌های نجات به آب انداخته می‌شدند، و مردان با تکان دادن دست با همسران و کودکانشان وداع می‌کردند، اپراتورها همچنان به تبادل پیام‌ها ادامه می‌دادند.

جک فیلیپس، از این فاجعه جان سالم به در نبرد، با وجود این که ناخدای کشتی او را مرخص کرده بود کارش را ترک نکرد و در داستان‌های مکرر مرتبط با فاجعه تایتانیک، قهرمانی او مورد ستایش قرار گرفته.

پیام‌های تایتانیک موجب وحشت و ناباوری سایر کشتی‌ها شده بود.

در ساعت ۲:۱۰ دقیقه بامداد برق این اقیانوس پیمای لوکس قطع و دستگاه مارکونی خاموش شد. سینه جلوی کشتی کاملا زیر آب رفته و عقب کشتی از آب بیرون زده بود.

حدود ساعت ۲:۲۰ دقیقه بامداد کشتی دو نیمه شد و هر دو نیمه شروع کرد به فرو رفتن در آب تا نشستن در کف اقیانوس اطلس.

کمتر از دو ساعت بعد از غرق تایتانیک، کشتی کارپیتا به محل حادثه رسید و ۷۰۰ نفر را که توانسته بودند با استفاده از قایق‌های نجاتی که ظرفیت تنها نیمی از سرنشینانش را داشت، فرار کنند نجات داد.

تخمین زده می شود که ۱۵۰۰ نفر در این فاجعه جان خود را از دست دادند.

'محل دفن'

در سال ۱۹۸۵ قطعات لاشه کشتی در فاصله ۷۴۰ کیلومتری نیوفاندلندِ کانادا کشف شد.

هم قسمت جلو و هم عقب کشتی در عمق ۴هزار کیلومتری دریا، درست در همان جایی که یک قرن قبل در بستر دریا نشسته بود، قرار داشت.

از سال ۱۹۸۷ شرکت آر ام اس تایتانیک، بیش از ۵هزار و ۵۰۰ قطعه اشیاء نقره، چینی یا سکه های طلا را از کشتی بیرون آورده و هشت ماموریت اکتشافی انجام داده.

ولی سال قبل برای اولین بار پس از ۱۵ سال یک تیم بین المللی از کاشفان دریاهای عمیق گزارش دادند که قسمت هایی از تایتانیک به سرعت در حال از بین رفتن است.

سپس در اوایل امسال شرکت آر ام اس تایتانیک، اعلام کرد که با استفاده از روبات های زیرآبی قصد دارد تا تابستان سال ۲۰۲۱ سیستم بی سیم مارکونی را از آب بیرون آورد.

اعلام این نقشه موجب طرح پرونده‌ای در ایالت ویرجینیای آمریکا شد که اکنون در انتظار رأی دادگاه تجدید نظر است.

یک قاضی در ابتدا اجازه این عملیات را داده و گفته بود دسترسی به این رادیو "به میراث به جا مانده از خاطره ماندگار غرق تایتانیک، آنهایی که زنده ماندند و کسانی که جانشان را فدا کردند، کمک خواهد کرد."

ولی استدلال وکلای فدرال آمریکا این است که این عملیات غیرقانونی است.

سال گذشته آمریکا و بریتانیا برای تضمین این که آرامگاه ابدی بیش از ۱۵۰۰ مسافر و خدمه تایتانیک حفظ شده و محترم شناخته شود، موافقتنامه ای امضا کردند.

یکی از مشاوران بازیابی و نجات، گفته است بعید به نظر می رسد اجساد قربانیان در محل لاشه تایتانک موجود باشد.

ولی اداره ملی اقیانوسی و جوی آمریکا که نماینده منافع عمومی در این پرونده است می گوید عملیات تجسسی این خطر را دارد که ممکن است موجب تعرض به اجسادی شود که ممکن است هنوز در داخل بدنه تایتانیک باشند.

اداره مورد بحث می گوید: "حتی اگر در جریان غرق کشتی، آب وارد قسمت های داخلی بدنه کشتی، به خصوص قسمت صحیح و سالم جلوی آن شده باشد، امکان دارد از آسیب امواج خارج از کشتی در امان مانده باشد.

"این نوع محیط های تک افتاده نوعی حالت سکون ایجاد می کند؛ جایی که فشار دایم، درجه حرارت پایین، جریان نداشتن آب و متلاطم بودن سطح آب، سبب می شود که اجسام ارگانیک برای قرن ها حفظ شوند.".

برتون هانچک، رئیس آر ام اس تایتانیک، هشدار داده که وقت زیادی باقی نمانده و در دفاع از برنامه اعلام شده می گوید این برنامه "بخش قابل توجهی از تاریخ را زنده خواهد کرد."

برتون هانچک، می گوید در حالی که بسیاری از اشیایی که هنوز در داخل و یا اطراف لاشه تایتانیک باقی مانده می تواند نسل ها را با واقعیات زندگی مسافران کشتی آشنا کند، تنها یک شیئی است که داستان تمام نجات یافتگان را در خود دارد.

"در نهایت تنها علت وجودی نسل های بی شمار خانواده های زیادی این است که رادیو از جانب اجداد آنها فریاد کشیده و درخواست کمک کرده بود، سیستم رادیویی مارکونی، قهرمانی است که هنوز قدرش دانسته نشده."

بحثی در جریان است که آیا می‌توان برای دسترسی به سیستم مخابرات رادیویی کشتی تایتانیک، آرامش اجسادی را که ممکن است هنوز در داخل کشتی باشند به هم زد یا این که باید گذاشت این کشتی همچنان در بستر اقیانوس به حال خود گذاشته شود.

کشتی تایتانیک بیش از یکصد سال پیش غرق شد ولی هنوز مشهورترین کشتی غرق شده است.

آیا آرامش اجساد ۱۵۰۰ مسافر این کشتی را نباید بر هم زد یا این که باید به دستگاهی که نقش مهمی در این فاجعه داشت دسترسی پیدا کرد؟

بحث و جدال بر سر برنامه یک شرکت آمریکایی است که تا کنون هزاران قطعه از اشیاء موجود در تایتانیک را از این کشتی در بستر اقیانوس اطلس شمالی بیرون آورده است.

شرکت آمریکایی آر ام اس تایتانیک، می‌خواهد دستگاه تلگراف بی سیم مارکونی را که در ساعات اولیه بامداد ۱۵ آوریل ۱۹۱۲، پیام‌های درخواست کمک اضطراری می‌فرستاد، از قعر اقیانوس بیرون آورد. این پیام‌ها به نجات جان حدود ۷۰۰ نفر که با قایق‌های نجات فرار کردند، کمک کرده بود.

ولی دولت آمریکا با این کار مخالف است و می‌گوید این عملیات ناقض قوانین فدرال و نادیده گرفتن یک توافق بین‌المللی است که لاشه کشتی غرق شده را به عنوان یک مکان یادبود می‌شناسد.

کشتی تایتانیک که روز ۱۴ آوریل ۱۹۱۲ از بندر ساوث‌همپتون در انگلستان به مقصد نیویورک به راه افتاده بود، در ساعت ۲۳:۴۰ دقیقه در اقیانوس اطلس با یک کوه یخ شناور برخورد کرد.

هزاران تُن آب دریا از حفره‌های بدنه تایتانیک وارد کشتی شد.

توماس اندروز، طراح تایتانیک هم جزو مسافران کشتی بود. او پس از بررسی صدمه‌ای که وارد شده بود به ناخدای کشتی گفت تایتانیک غرق خواهد شد.

'کشتی درحال غرق شدن'

پانزده دقیقه بعد از نیمه شب، سیستم درخواست کمک مارکونی در عرشه تایتانیک به صدا درآمد و یک شبکه اپراتورهای بی سیم، کشتی‌ها و نیز ایستگاه‌های واقع در خشکی را که با استفاده از رمز مورس سراسیمه با یکدیگر تماس می‌گرفتند، فعال کرد.

جک فیلیپس، اپراتور تایتانیک از کارپاتیا یک کشتی دیگر تقاضای کمک کرد: "فوری بیایید. ما به یک کوه یخ خورده‌ایم." و به فرانکفورت، یک کشتی آلمانی نیز برای کمک پیام فرستاد: "ما به یک یک کوه یخ شناور برخورد کرده‌ایم و دماغه کشتی در حال فرو رفتن در آب است."

در جریان سردرگمی که به وجود آمده بود تایتانیک به یک کشتی که به نظر می‌رسد در فاصله دوری بود پاسخ داد: "احمق، کنار بایست و دخالت نکن." برخی از مورخان معتقدند که کشتی مورد بحث کشتی فرانکفورت بود و پیام‌های بین دو کشتی درست فهمیده نشده بود.

جک فیلیپس، در پیام‌هایش اتفاقات بعدی را اینطور شرح داده بود: "ما داریم مسافران را سوار قایق‌های کوچک می‌کنیم. زنان و کودکان در قایق‌ها هستند. مدت بیشتری نمی‌تواند دوام بیاورد. توان کشتی در حال تمام شدن است."

و پیام دیگر: "این تایتانیک است...سیلاب وارد موتورخانه شده."

در حالی که قایق‌های نجات به آب انداخته می‌شدند، و مردان با تکان دادن دست با همسران و کودکانشان وداع می‌کردند، اپراتورها همچنان به تبادل پیام‌ها ادامه می‌دادند.

جک فیلیپس، از این فاجعه جان سالم به در نبرد، با وجود این که ناخدای کشتی او را مرخص کرده بود کارش را ترک نکرد و در داستان‌های مکرر مرتبط با فاجعه تایتانیک، قهرمانی او مورد ستایش قرار گرفته.

پیام‌های تایتانیک موجب وحشت و ناباوری سایر کشتی‌ها شده بود.

در ساعت ۲:۱۰ دقیقه بامداد برق این اقیانوس پیمای لوکس قطع و دستگاه مارکونی خاموش شد. سینه جلوی کشتی کاملا زیر آب رفته و عقب کشتی از آب بیرون زده بود.

حدود ساعت ۲:۲۰ دقیقه بامداد کشتی دو نیمه شد و هر دو نیمه شروع کرد به فرو رفتن در آب تا نشستن در کف اقیانوس اطلس.

کمتر از دو ساعت بعد از غرق تایتانیک، کشتی کارپیتا به محل حادثه رسید و ۷۰۰ نفر را که توانسته بودند با استفاده از قایق‌های نجاتی که ظرفیت تنها نیمی از سرنشینانش را داشت، فرار کنند نجات داد.

تخمین زده می شود که ۱۵۰۰ نفر در این فاجعه جان خود را از دست دادند.

'محل دفن'

در سال ۱۹۸۵ قطعات لاشه کشتی در فاصله ۷۴۰ کیلومتری نیوفاندلندِ کانادا کشف شد.

هم قسمت جلو و هم عقب کشتی در عمق ۴هزار کیلومتری دریا، درست در همان جایی که یک قرن قبل در بستر دریا نشسته بود، قرار داشت.

از سال ۱۹۸۷ شرکت آر ام اس تایتانیک، بیش از ۵هزار و ۵۰۰ قطعه اشیاء نقره، چینی یا سکه های طلا را از کشتی بیرون آورده و هشت ماموریت اکتشافی انجام داده.

ولی سال قبل برای اولین بار پس از ۱۵ سال یک تیم بین المللی از کاشفان دریاهای عمیق گزارش دادند که قسمت هایی از تایتانیک به سرعت در حال از بین رفتن است.

سپس در اوایل امسال شرکت آر ام اس تایتانیک، اعلام کرد که با استفاده از روبات های زیرآبی قصد دارد تا تابستان سال ۲۰۲۱ سیستم بی سیم مارکونی را از آب بیرون آورد.

اعلام این نقشه موجب طرح پرونده‌ای در ایالت ویرجینیای آمریکا شد که اکنون در انتظار رأی دادگاه تجدید نظر است.

یک قاضی در ابتدا اجازه این عملیات را داده و گفته بود دسترسی به این رادیو "به میراث به جا مانده از خاطره ماندگار غرق تایتانیک، آنهایی که زنده ماندند و کسانی که جانشان را فدا کردند، کمک خواهد کرد."

ولی استدلال وکلای فدرال آمریکا این است که این عملیات غیرقانونی است.

سال گذشته آمریکا و بریتانیا برای تضمین این که آرامگاه ابدی بیش از ۱۵۰۰ مسافر و خدمه تایتانیک حفظ شده و محترم شناخته شود، موافقتنامه ای امضا کردند.

یکی از مشاوران بازیابی و نجات، گفته است بعید به نظر می رسد اجساد قربانیان در محل لاشه تایتانک موجود باشد.

ولی اداره ملی اقیانوسی و جوی آمریکا که نماینده منافع عمومی در این پرونده است می گوید عملیات تجسسی این خطر را دارد که ممکن است موجب تعرض به اجسادی شود که ممکن است هنوز در داخل بدنه تایتانیک باشند.

اداره مورد بحث می گوید: "حتی اگر در جریان غرق کشتی، آب وارد قسمت های داخلی بدنه کشتی، به خصوص قسمت صحیح و سالم جلوی آن شده باشد، امکان دارد از آسیب امواج خارج از کشتی در امان مانده باشد.

"این نوع محیط های تک افتاده نوعی حالت سکون ایجاد می کند؛ جایی که فشار دایم، درجه حرارت پایین، جریان نداشتن آب و متلاطم بودن سطح آب، سبب می شود که اجسام ارگانیک برای قرن ها حفظ شوند.".

برتون هانچک، رئیس آر ام اس تایتانیک، هشدار داده که وقت زیادی باقی نمانده و در دفاع از برنامه اعلام شده می گوید این برنامه "بخش قابل توجهی از تاریخ را زنده خواهد کرد."

برتون هانچک، می گوید در حالی که بسیاری از اشیایی که هنوز در داخل و یا اطراف لاشه تایتانیک باقی مانده می تواند نسل ها را با واقعیات زندگی مسافران کشتی آشنا کند، تنها یک شیئی است که داستان تمام نجات یافتگان را در خود دارد.

"در نهایت تنها علت وجودی نسل های بی شمار خانواده های زیادی این است که رادیو از جانب اجداد آنها فریاد کشیده و درخواست کمک کرده بود، سیستم رادیویی مارکونی، قهرمانی است که هنوز قدرش دانسته نشده."