هاآرتص: همان‌ها که اسحاق رابین را کشتند، اکنون به دنبال انحلال دستگاه قضا هستند

نویسنده صهیونیستی طی یادداشتی در روزنامه هاآرتص نوشت، تلاش برای انحلال دستگاه قضا که در حال حاضر توسط نخست وزیر رژیم صهیونیستی رهبری می‌شود، ادامه طبیعی و منطقی قتل نخست وزیر سابق این رژیم در سال ۱۹۹۵ و در کنار آن توافق اسلو است.

به گزارش ایسنا، دورون وبر، این نویسنده صهیونیستی در یادداشت خود افزود، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی از جمله کسانی بود که با سوء استفاده از خشم مذهبی‌های تندرو عصبانی درباره آنچه آنها رهایی از سرزمین یهود می‌دانستند، بیشترین تحریک را علیه اسحاق رابین، نخست وزیر سابق این رژیم انجام داد.

ایگال امیر - که در زمان قتل رابین ۲۴ ساله بود - یک ملی گرای افراطی است که تحت تاثیر لفاظی‌های خاخام‌های تندرو بود. در آن زمان همچنین بسیاری از صهیونیست‌ها از لفاظی‌های تحریک آمیز نتانیاهو علیه رابین انتقاد کردند.

ایتامار بن گویر، وزیر تندروی امنیت داخلی رژیم صهیونیستی و یکی از برجسته‌ترین متحدان فعلی نتانیاهو هم یکی از مخالفان سرسخت رابین بود؛ بن گویر وقتی ۲۰ ساله بود در اعتراضات علیه رابین شرکت کرد و در کنار دیگران توانست به خودروی رابین برسد و به آن حمله کند. خود بن گویر در آن زمان اعلام کرد که وقتی به ماشین رابین رسیدند می‌توانند به خود رابین هم برسند.

وبر می‌گوید، برخی تصور کردند که مسیر سیاسی نتانیاهو پس از مرگ رابین به پایان رسیده است؛ اما او به زودی تمام گمانه زنی‌ها را نادیده گرفت و - با حیله گری - از ترس مردم از جنبش مقاومت اسلامی (حماس) سوء استفاده کرد و به قدرت رسید.

این نویسنده اسرائیلی می‌گوید، نتانیاهو از طریق اصلاحات قضایی پیشنهادی خود به دنبال این است که از زندانی شدن به اتهام رشوه، کلاهبرداری و خیانت در امانت خودداری کند و برای انتصاب نژادپرستان و افراط گرایان در مناصب حساس کابینه تلاش می‌کند.

وی افزود، شرکای نتانیاهو در مقابل دادگاه عالی رژیم صهیونیستی به شکل کنونی آن می‌ایستند، ایده "اسرائیل بزرگ" را تقدیس می‌کنند و هرگونه روند حل و فصل را که در آن زمین به نفع فلسطینی‌ها واگذار شود، رد می‌کنند. صدها هزار صهیونیست به شدت با این پروژه نتانیاهو مخالفند و تشکیل یک دولت استبدادی که در آن دادگاه مستقلی وجود ندارد، رد می‌کنند.

این نویسنده در ادامه نوشت، حتی تندروترین رهبران اسرائیلی مانند مناخیم بگین یا آریل شارون با راه حل مبادله زمین با امنیت موافقت کردند. نتانیاهو تنها نخست وزیر از اواسط دهه ۱۹۷۰ است که هرگز به دنبال توافق صلح یا سازش با فلسطینی‌ها نبوده است. نتانیاهو اگر یک دیوار حائل بسازد می‌تواند تظاهر کند که پنج میلیون فلسطینی پشت این دیوار وجود ندارند.

وبر تاکید کرد، رژیم صهیونیستی در حال گذر از یک ضعف تاریخی بی‌سابقه است و با تهدیدات بی‌شماری روبروست، از این رو، جایگزینی نتانیاهو امری ضروری است؛ اما کافی نیست چرا که باید به یک موضوع مهم فکر کرد و آن این است که ۵۶ سال اشغال از نظر اخلاقی، قانونی و فرهنگی غیرقابل دفاع است و فشار بین‌المللی - به ویژه از سوی ایالات متحده، اروپا، چین و روسیه - برای پایان دادن به وضعیت ظلمی که فلسطینی‌ها در آن زندگی می‌کنند، افزایش خواهد یافت.

وی پرسید: «آیا رهبری به صحنه خواهد آمد که آنقدر شجاع باشد که اذعان کند که یک دولت یهود قدرتمند متعهد به خودمختاری و برابری برای همه، همان موضوع بقا و همچنین عدالت است؟»

وبر خواستار احیای روحیه «جنگجو و صلح طلب» رابین شد تا آنچه صهیونیست امن، لیبرال، دموکرات و عادل خواند بتواند شکوفا شود و بر خطراتی که آن را تهدید می‌کند، پیروز شود.

انتهای پیام