آیا پایان جمهوری اسلامی با قیام ملت یا با جنگ رقم خواهد خورد؟ - Gooya News

جمشید عنبرستانی - کیهان لندن

در سال‌های پیش از شورش سال پنجاه و هفت، ارتش شاهنشاهی ایران بدون مجهز بودن به سلاح هسته‌ای پنجمین ارتش قدرتمند جهان و قدرت اول نظامی‌ در منطقه خاورمیانه و خلیج فارس به شمار می‌رفت و حرف اول را در منطقه می‌زد. در همسایگی ایران کشور عراق قرار دارد که خود را قوی‌ترین قدرت نظامی‌ منطقه و ولی‌نعمت کشورهای عربی قلمداد می‌کرد و در آن دوره از حمایت کامل اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی برخوردار بود.

صدام حسین رهبر قلدر و دیکتاتور عراق که تحمل برتری کشور قدرتمند ایران را نداشت در چند نوبت با ماجراجویی برای عرض اندام کردن و قلدرنمایی و زیاده‌خواهی در رابطه با خطوط مرزی خاکی و آبی این کشور با ایران، دولت و ارتش ایران را به واکنش واداشت که هربار با درایت پادشاه و قدرت و صلابت ارتشیان دلیر ایرانزمین با تحقیر و سرافکندگی سر جایش نشانده شد، اما عقده و کینه صدام نسبت به کشور ایران مانند آتش زیر خاکستر باقی ماند.

رهبران دولت‌ها در اروپا و آمریکا تصمیم‌گیرنده‌های اصلی در سیاست خارجی کشورهای خود نیستند بلکه رهبران در سایه، «کارتل‌ها و تراست‌ها و کمپانی‌های غول‌پیکر چندملیتی و فراماسونرها» هستند که روند سیاست خارجی این دولت‌ها را در جهت منافع کوتاه‌مدت و بلندمدت خود تدوین و ترسیم می‌کنند.

👈مطالب بیشتر در کیهان لندن

در سال‌های پیش از فروپاشی نظام پادشاهی و بر مبنای قراردادهای استعماری نفتی که میان آمریکا و اروپا (کارتل‌های نفتی) و کشور ایران منعقد اما در حقیقت تحمیل شده بود، این کشورها نفت و گاز را به قیمت بسیار ارزان از ایران خریداری می‌کردند و فرآورده‌های نفتی را به چندین برابر قیمت به ایران می‌فروختند و هر سال چندین درصد گرانتر از سال گذشته این اجناس را به بازار ایران عرضه می‌کردند اما به هیچ عنوان زیر بار اینکه قیمت نفت از سوی ایران افزایش محسوسی پیدا کند نمی‌رفتند.