از ویدئوکلیپ «تا پای جان مدافع ایرانیم» رونمایی شد/ سینمایی برای دفاع از ایران

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، سینمای دفاع مقدس تنها ژانر بومی ایرانی است؛ این گزاره‌ای است که برخی منتقدان سینمایی با اشاره به ویژگی‌های فیلم‌های جنگی ایران و عراق، مطرح می‌کنند. فارغ از اینکه چقدر این تعبیر صحیح است باید گفت که سینمای ایران نقش مهمی در شکل گیری و ساخت پازل ذهنی مردم ایران نسبت به دهه آرمانگرایی داشته است.
نکته‌ای که کمتر به آن توجه می‌شود اینکه سینمای دفاع‌مقدس در مقاطع مختلفی از تاریخ ایران رکورد‌های تعداد مخاطب و فروش گیشه را بار‌ها جابه‌جا کرده است و نمی‌شود ادعا کرد که به‌طور ناگهانی ظرفیت‌های آن در جذب مخاطب محو شده‌اند. از سال ۱۳۶۴ به این‌سو آمار‌ها درخصوص تعداد مخاطبان و میزان فروش فیلم‌ها به دقت ثبت شده و جمع‌بندی‌ها نشان می‌دهد طی ۶ سال، بین ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۹ حدود ۵۴ میلیون نفر به سالن سینما رفته‌اند تا فقط فیلم‌های دفاع‌مقدس را ببینند. این رقم در دهه۹۰، به حدود یک‌دهم از مقداری رسید که در شش سال آخر دهه۶۰ برآورد شد و البته چنین نبود که فیلم‌های زیادی در دهه ۹۰ با این موضوع اکران شده باشند. به‌عبارت ساده‌تر، در سینمای دفاع‌مقدس بین میزان تولید فیلم‌ها و تعداد تماشاگران، نسبت مستقیم وجود داشته است. در یکی دو سال اخیر، با توجه به رشد فیلم با موضوع سینمای جنگ و مقاومت، لازم است که دستگاه‌های پخش و تبلیغات فیلم هم برنامه‌ریزی جدی برای فروش موفق این‌گونه آثار داشته باشند.