توجه به «پیوستگی هنری» در یک اثر/ پاسداری از ایران را هدف گرفتند

به گزارش خبرنگار مهر، مراسم رونمایی از جدیدترین اثر نگارگری حسین عصمتی با عنوان «بنای فرهنگ» امروز سه‌شنبه ۴ مهر ماه در گالری آئینه مؤسسه صبا در فرهنگستان هنر برگزار شد. در این مراسم چهره‌هایی چون محمدعلی رجبی دوانی، علی محمد شیخی و مینا صدری حضور داشتند.

محمدعلی رجبی دوانی در این مراسم در سخنانی درباره هنر نگارگری و تابلوی «بنای فرهنگ»، هنر نگارگری را هنر بسته‌ای ندانست و گفت: این هنر ظرفیت‌هایی دارد که می‌تواند مفاهیم بسیاری را منتقل کند و آنقدر عمق دارد که توان به تصویر کشیدن یک غزل را دارد.

وی توضیح داد: نگارگری تا پیش از انقلاب اسلامی ایران، آثاری غیر قابل بحث از خود به جای گذاشت تا اینکه با پیروزی انقلاب بار دیگر رو به حق و عالم حقانیت آورد و بر اساس آن خلق اثر کرد. نگارگری واژه‌ای است که با هدف نشان دادن جلوه ربانی به قلم هنرمند انتخاب و به ویژگی‌های خاص خود تبدیل شده است آنچنان که پژوهشگر غربی در فرانسه اثری با عنوان «سیری در نگارگری ایران» منتشر می‌کند و از ویژگی‌های منحصر به فرد آن می‌گوید. نگارگری واژه‌ای اختصاصی است که ما به منظور دستیابی به ماهیت وجودی این هنر برگزیدیم.

رجبی دوانی، نقش و اهمیت انقلاب اسلامی ایران در راهبرد درست هنر نگارگری را غیرقابل انکار دانست و گفت: هنر نگارگری ما بر پایه انقلاب اسلامی با هنرمندانی چون حسین عصمتی و مینا صدری به کار خود ادامه خواهد داد و مسیر درستی را خواهد پیمود.

حسین عصمتی درباره این تابلوی نگارگری که سرباز ایرانی را به تصویر کشیده است، به خبرنگار مهر گفت: موضوع اصلی من در این اثر که «بنای فرهنگ» نام دارد، «پیوستگی هنری» است. در این اثر نگارگری، ۲ موضوع نهفته است که در واقع همان هدف من برای خلق آن بوده است. اول اینکه فرهنگ و هنر ما پیوسته و یکپارچه است و از دوران کهن و باستان تا الان که دوره معاصر است، کشیده شده است و به همین دلیل فرهنگ پیوسته به حساب می‌آید و فرهنگ دوران معاصر با فرهنگ دوران باستان ایران، اشتراکات زیادی دارد که در نقش‌ها و آثار هنری نیز مشهود است، مثل اشتراکاتی که بین نقش‌های برجسته هخامنشی با نگارگری امروزی ما وجود دارد.

وی همچنین بیان کرد: موضوع دوگانگی فرهنگی است که برخی در حال پررنگ کردن آن هستند و دوره معاصر اسلامی را جدای دوران باستان ایران قلمداد می‌کنند و در واقع این ۲ دوره را مقابل یکدیگر قرار می‌دهند و می‌خواهند مخاطبان و مردم، یکی از این ۲ را انتخاب کنند.

عصمتی تصریح کرد: به اعتقاد من، اینها آدم‌هایی هستند که می‌دانند چه می‌کنند و هدف‌شان از بین بردن یکپارچگی ایران و در نهایت ایجاد اختلاف بین مردم است.

وی گفت: به همین دلایل است که در این اثر از سرباز دوران هخامنشی و سرباز دوران معاصر استفاده کردم که هر ۲ در حال پاسداری از بنای فرهنگ یعنی «ایران» هستند. در این تابلو پشت سر ۲ سرباز ایرانی، بنایی را نقش زده‌ام که تمامی نمادهای دوران مختلف ایران را از باغ ایرانی گرفته تا کتیبه‌ها و نقوش اسلامی و هخامنشی را دارا است که اینها در حقیقت بنای ایران را تشکیل می‌دهند.

این هنرمند نگارگر در ادامه به دومین هدف خلق این اثر اشاره کرد و افزود: هدف دوم من این بود که بگویم ما در کنار زندگی عادی، نیازمند قدرت نظامی هستیم و از اشعار فردوسی در نقشم وام گرفتم. شعر «که ایران چو باغی‌ست خرم بهار/ شکفته همیشه گل کامکار/ اگر بفکنی خیره دیوار باغ/ چه باغ و چه دشت و چه دریا، چه راغ/ نگر تا تو دیوار او نفکنی/ دل و پشت ایرانیان نشکنی...» فردوسی الگوی من برای خلق این تابلو بوده است.

وی بیان کرد: ما نیاز به قدرت نظامی داریم که در سخنان فردوسی هم مشهود است اما دشمن، این روزها، امنیت را در مقابل وضعیت اقتصادی قرار می‌دهد و می‌گویند نباید موشک داشته باشیم. در صورتی قدرت نظامی ارتباطی به وضعیت اقتصادی ندارد و باید در صدد بهبودی آن برآییم.

عصمتی در پایان در پاسخ به اینکه آیا این اثر به سفارش نهادی خلق شده است یا خیر، گفت: این اثر کاملاً برآمده از دغدغه‌های شخصی خودم است و اجرایش ۴ ماه طول کشیده است. طرح اصلی و ترکیب بندی آن به تدریج در ذهنم شکل گرفت.