اگر افسردگی دارید این فیلم جدید فرشته حسینی را تماشا نکنید!

آفتاب‌‌نیوز :

«چرا گریه نمی‌کنی؟» دومین فیلم بلند علیرضا معتمدی داستان علی مرد تنهایی است که بعد از فوت پدر و مادرش، سال‌ها از برادر کوچکترش مراقبت کرده و حالا پس از مرگ ناگهانی او به انزوا کشیده شده است. او نه می‌تواند گریه کند و نه از احساساتش با اطرافیانش حرف بزند. اطرافیان او برحسب جایگاه اجتماعی و اعتقاداتی که دارند به شیوه‌های مختلف او تلاش می‌کنند به او در گریه کردن کمک کنند.

«چرا گریه نمی‌کنی؟» سال گذشته که در جشنواره به نمایش درآمد تحت‌الشعاع حاشیه‌های جشنواره از جمله حرف‌های تهیه کننده اش، رضا محقق، در نشست رسانه‌ای و واکنش علیرضا معتمدی در صفحه شخصی اش در فضای مجازی به گفته‌های او قرار گرفت و واکنش‌ها به فیلم هم عمدتا متاثر از این فضا بود.

عده‌ای که حضور نیافتن معتمدی و گروه بازیگرانش را در جشنواره برنتابیده بودند، فیلمش را بی ارزش و روشنفکربازی و ادا و اطواری ارزیابی کردند و معدودی دیگر فیلم معتمدی را تنها فیلم متفاوت حاضر در جشنواره می‌دانستند و همین تفاوت با فضای کلی جشنواره برای شان کافی بود تا فقط از آن ستایش کنند. اما فارغ از این فضا، چیز قطعی‌ای که درباره فیلم می‌شود گفت این است که فیلم از ابتدا بر ارتباط با انبوه مخاطب چشم بسته و امیدوار بوده که همان اندک‌مخاطبی را که با این نوع سینما آشناست و علاقه به تماشای آن دارد راضی کند.

موضوع فیلم تلخ است، اما موضع فیلمساز نه. فیلم رویکردی شوخ و رها و بدون تقید به موضوع سوگواری و وضعیت روان آدم ایرانی در جامع امروز دارد که ارتباط با آن را برای تماشاگر راحت می‌کند. با این حال، شاید حال و هوای حدیث نفس‌وار فیلم برای همه چندان دلپذیر و قابل تعمیم نباشد. دلیل حضور کارگردان در نقش اصلی فیلم هم این است که شخصیت اصلی، علی، فیلم بسیار به شخصیت خود معتمدی نزدیک است و او گزینه‌ای بهتر از خودش برای بیان حال و احوالی که داشته و از سر گذرانده پیدا نکرده است.

افسردگی شخصیت علی دقیقا تجربه خود کارگردان است و موقعیت‌هایی هم که در فیلم آمده ریشه در تجربه معتمدی از افسردگی و برخورد آدم‌ها با خودش دارد. با این حال، این اتصال به واقعیت و اتوبیوگرافی بودن فیلم را نباید امتیاز محسوب کرد. باید دید تماشاگر چقدر حال و هوای روحی علی و فضای کلی فیلم را درک کرده و توانسته به شخصیت او نزدیک شود.

واقعیت این است که این نوع فیلم‌ها پسند تماشاگری که به کمدی‌های نازل عادت کرده نیست و در گیشه هم نمی‌توانند موفقیتی به دست آورند. اما سال‌ها بعد که دیگر فروش فیلم‌ها به اندازه زمان اکران‌شان اهمیت ندارد و ملاک‌های دیگری مثل کیفیت زیبایی‌شناختی یا رویکرد فیلم به مسائل روز جامعه بنای قضاوت قرار بگیرد، فیلمی مثل «چرا گریه نمی‌کنی؟» سربلند از آزمون زمان بیرون خواهد آمد.