نه «خرد جمعی» جواب داد نه ریسک امیر قلعه‌نویی

یک بار دیگر یک‌چهارم نهایی و یک بار دیگر کره‌ جنوبی. این بار در آسیای جنوب شرقی ریسک قلعه‌نویی و بیرون‌کشیدن حسن رودباریان و حضور وحید طالب‌لو در دروازه نیز جواب نداد تا ایران از جام ملت‌های آسیا حذف شود.

به گزارش ایسنا، با تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا برای تداخل‌نداشتن با بازی‌های المپیک و جام ملت‌های اروپا سال‌های برگزاری جام ملت‌های آسیا تغییر کرد و از سال ۲۰۰۷ این بازی‌ها در سال‌های فرد برگزار می‌شود.

جام ملت‌های ۲۰۰۷ آسیا در چهار کشور اندونزی، ویتنام، مالزی و تایلند برگزار شد و تیم ملی ایران با هدایت امیر قلعه‌نویی راهی این رقابت‌ها شد. این رقابت‌ها یک سال بعد از جام جهانی آلمان برگزار شد؛ جایی که تیم ملی فوتبال ایران عملکرد مطلوبی در آن رقابت‌ها نداشت که به کنار رفتن برانکو ایوانکوویچ و روی کار آمدن امیر قلعه‌نویی انجامید. «خرد جمعی» در آن سال‌ها ورد زبان بسیاری از اهالی ورزش شده بود. قهرمانی با استقلال در لیگ برتر باعث شد تا امیر قلعه‌نویی گزینه اصلی نیمکت تیم ملی باشد. این همه تغییرات در فوتبال ایران نبود. کناررفتن پرحرف و حدیث محمد دادگان از ریاست فدارسیون فوتبال پای فیفا را وسط کشید تا با تشکیل کمیته انتقالی به ریاست محسن صفایی فراهانی اجازه دخالت غیرورزشی‌ها را در امور فوتبالی ندهد. تنها سه سال پس از جام ملت‌های فوتبال در چین و نمایش‌های چشم‌نواز تیم ملی همه چیز در فوتبال ایران زیر و رو شد. از دیگر نکات جالب جام ملت‌ها علاوه بر میزبانی مشترک از سوی چهار کشور، این بود که استرالیا نیز بع عضویت AFC درآمد و از آن دوره در جام ملت‌های آسیا شرکت کرد.

شروع تیم ملی با کامبک برابر ازبکستان

تیم ملی ایران در آن رقابت‌ها با تیم‌های ازبکستان، چین و مالزی میزبان هم‌گروه شد. علی‌رغم گل به خودی رحمان رضایی، تیم ملی توانست به بازی برگردد و با ضربه سر سیدجلال حسینی و شوت کاظمیان سه امتیاز اول را به دست بیاورد.

ملی‌پوشان در دیدار دوم برابر چین در حالی که با دو گل از حریفش عقب بود توانست به بازی برگردد و به تساوی دو بر دو برسد و در ادامه با شکست مالزی راهی دور حذفی شد.

دوم‌شدن کره‌ جنوبی در گروه چهارم، این تیم را بار دیگر برابر ایران قرار داد تا کره‌ای‌ها به دنبال انتقام از ایران باشند. بازی دو تیم در وقت قانونی و اضافه با تساوی بدون گل همراه بود تا کار به ضربه‌های پنالتی کشیده شود.

حسن رودباریان که در این جام ۳۸۷ دقیقه برای ایران به میدان رفته بود، در دقیقه ۱۱۹ بازی با کره جایش را به طالب‌لوی پنالتی‌گیر داد ولی این تعویض نتوانست چاره کار باشد. لی وون جائه، دروازه‌بان باتجربه و کاپیتان کره، پنالتی‌های مهدی مهدوی‌کیا و رسول خطیبی را مهار کرد تا کره‌ای‌ها با از دست دادن تنها یک پنالتی از پنج پنالتی‌شان مجوز حضور در جمع چهار تیم برتر آسیا در سال ۲۰۰۷ را دریافت کنند. ایران حذف شد تا کره انتقام شکست مقابل ایران در سال ۲۰۰۴ را نیز بگیرد.

امیر قلعه‌نویی پس از پایان آن رقابت‌ها از تیم ملی کنار رفت؛ رقابت‌هایی که با حاشیه‌های فراوانی همراه بود. تیم ملی اگر چه ستارگان و لژیونرهای زیادی را در کادر داشت ولی چنددستگی در تیم موج می‌زد. از جمله اینکه گفته می‌شد لژیونرها با خودشان تمرین می‌کردند و داخلی‌ها هم با یکدیگر.

عراق تیم شگفتی‌ساز آن دوره شد و در نیمه‌نهایی کره جنوبی را حذف کرد. ژاپن با پیروزی بر استرالیا یکی از مدعیان را حذف کرد ولی مقابل عربستان تن به شکست داد تا این تیم برای ششمین بار به فینال برسد.

یک فینال تمام‌عربی بین عراق و عربستان و یک رده‌بندی تمام‌شرقی بین کره جنوبی و ژاپن شکل گرفت. فرصت استثنایی به دست عربستان سعودی افتاد تا با قهرمانی چهارم رکورد ایران را بشکند اما عراق بزرگترین شگفتی جام را آفرید و با پیروزی بر عربستان قهرمان جام چهاردهم شد.

انتهای پیام