اصفهانی‌ها در آذرماه فقط ۴روز هوای سالم نفس کشیدند

به گزارش خبرنگار مهر، کلان‌شهر اصفهان بر پایه آمار اداره کل حفاظت محیط زیست استان از ابتدای فروردین تا سی‌ام آذر ۱۴۰۲، طی ۲۷۶ روز، ۱۲ روز هوای پاک، ۱۵۸ روز هوای قابل قبول (سالم)، ۷۹ روز هوای ناسالم برای گروه‌های حساس و ۲۷ روز هوای ناسالم برای عموم شهروندان (وضعیت قرمز) را تجربه کرد.

نگاهی به وضعیت کیفی هوای شهر اصفهان در مدت مشابه سال گذشته نشان می‌دهد که این کلان‌شهر از ابتدای فروردین تا سی‌ام آذر ۱۴۰۱، یک روز هوای پاک، ۱۳۵ روز هوای قابل قبول (سالم)، ۱۲۹ روز هوای ناسالم برای گروه‌های حساس و ۱۱ روز هوای ناسالم برای عموم شهروندان داشت.

اداره کل حفاظت محیط زیست استان اصفهان شمار روزهای قابل قبول کلان‌شهر اصفهان را در ماه آذر سال جاری چهار روز و تعداد روزهای ناسالم برای گروه‌های حساس را ۱۲ و روزهای ناسالم برای عموم شهروندان را ۱۴ روز اعلام کرد. این در حالی است اصفهان در آذر ماه سال گذشته شش روز هوای قابل قبول، ۲۱ روز هوای ناسالم برای گروه‌های حساس و سه روز ناسالم برای عموم شهروندان داشت.

کلانشهر اصفهان در آذر امسال آلوده‌ترین روزها را سپری کرد به طوری که شاخص هوا در برخی از ساعات شبانه روز در وضعیت بنفش و بسیار ناسالم قرار می‌گرفت. نبود جریانات جوی در آخرین ماه پاییز یکی از عوامل مهم در افزایش انباشت آلاینده‌های صنعتی و حمل و نقل در این کلانشهر و تشدید آلودگی هوا عنوان می‌شود.

اصفهان طی سال‌های اخیر به عنوان آلوده‌ترین کلان‌شهر کشور به شمار می‌رود که در پی خشکاندن رودخانه زاینده‌رود و تالاب بین المللی گاوخونی و تحت تأثیر کاهش بارندگی در دو دهه گذشته کانون‌های بحرانی گردوغبار آن افزایش یافته و این امر در کنار صنایع آلاینده و تردد میلیونی خودروها سبب شده که شهر تاریخی اصفهان حتی در بهار و تابستان نیز بیشترین هوای آلوده را داشته باشد.‌

شاخص کیفی هوا از صفر تا ۵۰ هوای پاک، ۵۱ تا ۱۰۰ هوای سالم، ۱۰۱ تا ۱۵۰ ناسالم برای گروه‌های حساس، ۱۵۱ تا ۲۰۰ ناسالم برای عموم، ۲۰۱ تا ۳۰۰ بسیار ناسالم و ۳۰۱ تا ۵۰۰ خطرناک است.

این شاخص به طور معمول برای پنج آلاینده هوا شامل مونوکسیدکربن (CO) ، اُزن (O۳)، دی اکسید نیتروژن (NO۲)، دی اکسید گوگرد (SO۲) و ذرات معلق زیر ۲.۵ میکرون (PM۲.۵) اندازه گیری و به طور روزانه در ایستگاه‌های پایش هوا، ثبت می‌شود.

شاخص کیفی هوا ( Air Quality Index ) معیاری است که غلظت ترکیبات مختلف آلاینده موجود در هوا نظیر مونوکسید کربن، دی اکسید گوگرد، ترکیبات نیتروژن دار، اوزون و ذرات معلق ( ذرات کوچک‌تر از ۱۰ میکرومتر و ذرات کوچک‌تر از ۲.۵ میکرومتر) را که دارای حدود مجاز متفاوت با واحدهای مختلف است به یک عدد بدون واحد تبدیل می‌کند و وضعیت آلودگی هوا را نمایش می‌دهد.