گابریل اتل در زمانی به عنوان نخست‌وزیر جدید فرانسه انتخاب شده که امانوئل ماکرون قصد دارد با تشکیل دولت جدید، به ریاست‌جمهوری خود جان تازه‌ای بدهد.

او با ۳۴ سال سن، جوان‌ترین نخست‌وزیر تاریخ مدرن فرانسه است و حتی از لوران فابیوس سوسیالیست، جوان‌تر است که در سال ۱۹۸۴ و در ۳۷ سالگی از جانب فرانسوا میتران به این سمَت منصوب شد.

آقای اتل جایگزین الیزابت بورن شد که پس از ۲۰ ماه از سمت خود استعفا داد. در طول دوران نخست‌وزیری الیزابت بورن، او با توجه به نداشتن اکثریت در پارلمان با مشکلاتی مواجه بود.

گابریل اتل، که در حال حاضر وزیر آموزش و پرورش است، مطمئناً یک انتصاب جذاب است.

او اکنون وظیفه رهبری دولت فرانسه را در انتخابات مهم پارلمان اروپا در ژوئن خواهد داشت.

ترقی او سریع بود. ده سال پیش او یک مشاور ناشناخته در وزارت بهداشت و یکی از اعضای رسمی حزب سوسیالیست بود.

او همچنین نخستین ساکن هتل متینیون، مقر نخست‌وزیری، خواهد بود که علنا همجنس‌گراست. شریک زندگی او استفان سژورنی، عضو پارلمان اروپا، یکی دیگران از جوانان نخبه تحت حمایت مکرون است.

اما با توجه به دشواری‌های دوره دوم ریاست‌جمهوری - و چالش فزاینده راست‌گرایان ملی‌گرا - آیا «جذابیت» به تنهایی می‌تواند این دشواری‌ها را برای آقای مکرون کاهش دهد؟

آقای اتل که مردی خوش‌چهره، جوان، جذاب، مردمی و خوش‌بیان است بی‌شک در فضایی شکوهمند به این منصب می‌رسد - و باید گفت که شباهت بسیاری به مربی و الگویش یعنی خود رئیس‌جمهور دارد.

اما او مانند بسیاری از افراد پر جنب و جوش نسل خود، از ایده امانوئل مکرون برای شکستن شکاف قدیمی بین چپ و راست و بازنویسی قوانین سیاست فرانسه الهام گرفت.

پس از انتخاب مکرون در سال ۲۰۱۷، آقای اتل عضو پارلمان شد و آنجا بود که درخشش او به عنوان یک مباحثه‌گر خودش را نشان داد - که به آسانی یکی از بهترین مریدان جناح مکرونی‌ها بود - و این باعث شد توجه رئیس‌جمهور به او جلب شود.

او با ۲۹ سال سن جوان‌ترین وزیر جمهوری پنجم فرانسه با منصبی کوچک در آموزش و پرورش شد؛ او از سال ۲۰۲۰ سخنگوی دولت بوده است و چهره‌ او برای رأی‌دهندگان بسیار آشناست؛ پس از انتخاب مجدد مکرون، او مدت کوتاهی وزیر بودجه بود و سپس ماه ژوییه گذشته متصدی آموزش و پرورش شد.

در این منصب بود که آقای اتل به رئیس‌جمهور نشان داد که جوهر کار را دارد: او عزم راسخ خود را با پایان دادن به اختلاف ماه سپتامبر بر سر پوشیدن عبایه (چادر عربی) با ممنوع کردن آنها در مدارس نشان داد.

او کارزاری را علیه قلدری کردن راه انداخت - و خودش می‌گوید که او هم در مدرسه خصوصی اکول آلزاسین پاریس قربانی قلدری بوده است - و باعث شد این نهاد آموزشی پیشنهاد او برای یونیفورم مدرسه را به آزمایش بگذارد.

و در تمام این مدت او توانست با ربودن دل مردم از موانع متعارفی که در این مسیر هست عبور کند.

نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که او تحسین‌شده‌ترین عضو دولت مکرون است - که در همان سطح با دشمن اصلی رئیس‌جمهور، مارین لوپن ملی‌گرا و همکار جوانش جردن باردلا رقابت می‌کند.

و البته اصل ماجرا همینجاست.

آقای مکرون با بیرون کشیدن گابریل اتل از میان جمع وزرای خود، از یک برگ آس برای پیش افتادن از ملکه و سرباز او استفاده می‌کند. اما آیا کارگر خواهد افتاد؟

اما روند طولانی اعلام نام او - در حالی که همه می‌دانستند که یک جابجایی در راه است، بسیار طول کشید - نشان می‌دهد که هر چند مکرون به خوبی از ضعف در موقعیت فعلی خود آگاه است، در مورد نحوه رسیدگی به آن نیز در شک و تردید عمیقی قرار داشته است.

بیش از یک مفسر به این نکته واضح اشاره کرده‌اند که آنچه در حال حاضر مردم بیش از هر چیزی می‌خواهند، نه تغییر چهره‌ها در رده‌های بالا، بلکه یک حس و هدف جدید برای ریاست‌جمهوری مکرون است.

اما در وضعیت فعلی آقای اتل دقیقاً با همان مشکلاتی مواجه خواهد شد که الیزابت بورن، سلف او، مدت‌ها گرفتار آنها بود.

اینها عبارتند از: یک اپوزیسیون راست‌گرای تندرو که محبوبیتش در حال افزایش است و به نظر می‌رسد در انتخابات ژوئن اروپا به راحتی پیروز می‌شود. یک مجلس ملی بدون اکثریت برای دولت، که تصویب هر قانون جدید را به یک کشمکش تبدیل می‌کند. و رئیس‌جمهوری که به نظر می‌رسد نمی‌تواند مشخص کند که می‌خواهد در دوره دوم ریاست‌جمهوری خود به چه هدفی برسد.

علاوه بر آن، نخست‌وزیر جدید هم مشکلی خاص خودش را خواهد داشت - که جا انداختن اتوریته خودش بر وزنه‌هایی چون جرالد دارونین، وزیر کشور و برونو لو مر، وزیر دارایی باشد.

و برخی نیز می‌پرسند که برنامه چیست، اگر آن طور که به نظر می‌رسد حزب آقای مکرون به شدت در انتخابات اروپا شکست بخورد؟

در وضعیت معمولی این فرصتی است برای تغییر نخست وزیر تا تکان تازه‌ای برای دور دوم دولت باشد. اما در وضعیت فعلی، این برگ قبلاً بازی شده است و در صورت شکست خوردن گابریل اتل در ماه ژوئن این خطر وجود دارد که مثل بازنده‌ای بی‌اعتبار وبال گردن بقیه شود.

حتی چهره‌های اپوزیسیون قبول دارند که او مهره‌ای کلیدی است. آدمی است که در مجلس ملی محترم و محبوب است.

اما پرسش‌هایی هم وجود دارد مبنی بر اینکه او واقعاً نماینده چیست. شکی که بسیاری دارند این است که او فقط می‌خندد و حرف می‌زند و بسیار شبیه مردی است که حرفه‌اش را مدیون اوست.

به عنوان فرد منتخب رئیس‌جمهور، او نورچشمی یک نورچشمی دیگر است. ولی اگر او فقط نسخه جوان‌تر مکرون باشد، تمام این شکوه و عظمت ممکن است سرابی بیش نباشد.

گابریل اتل در زمانی به عنوان نخست‌وزیر جدید فرانسه انتخاب شده که امانوئل ماکرون قصد دارد با تشکیل دولت جدید، به ریاست‌جمهوری خود جان تازه‌ای بدهد.

او با ۳۴ سال سن، جوان‌ترین نخست‌وزیر تاریخ مدرن فرانسه است و حتی از لوران فابیوس سوسیالیست، جوان‌تر است که در سال ۱۹۸۴ و در ۳۷ سالگی از جانب فرانسوا میتران به این سمَت منصوب شد.

آقای اتل جایگزین الیزابت بورن شد که پس از ۲۰ ماه از سمت خود استعفا داد. در طول دوران نخست‌وزیری الیزابت بورن، او با توجه به نداشتن اکثریت در پارلمان با مشکلاتی مواجه بود.

گابریل اتل، که در حال حاضر وزیر آموزش و پرورش است، مطمئناً یک انتصاب جذاب است.

او اکنون وظیفه رهبری دولت فرانسه را در انتخابات مهم پارلمان اروپا در ژوئن خواهد داشت.

ترقی او سریع بود. ده سال پیش او یک مشاور ناشناخته در وزارت بهداشت و یکی از اعضای رسمی حزب سوسیالیست بود.

او همچنین نخستین ساکن هتل متینیون، مقر نخست‌وزیری، خواهد بود که علنا همجنس‌گراست. شریک زندگی او استفان سژورنی، عضو پارلمان اروپا، یکی دیگران از جوانان نخبه تحت حمایت مکرون است.

اما با توجه به دشواری‌های دوره دوم ریاست‌جمهوری - و چالش فزاینده راست‌گرایان ملی‌گرا - آیا «جذابیت» به تنهایی می‌تواند این دشواری‌ها را برای آقای مکرون کاهش دهد؟

آقای اتل که مردی خوش‌چهره، جوان، جذاب، مردمی و خوش‌بیان است بی‌شک در فضایی شکوهمند به این منصب می‌رسد - و باید گفت که شباهت بسیاری به مربی و الگویش یعنی خود رئیس‌جمهور دارد.

اما او مانند بسیاری از افراد پر جنب و جوش نسل خود، از ایده امانوئل مکرون برای شکستن شکاف قدیمی بین چپ و راست و بازنویسی قوانین سیاست فرانسه الهام گرفت.

پس از انتخاب مکرون در سال ۲۰۱۷، آقای اتل عضو پارلمان شد و آنجا بود که درخشش او به عنوان یک مباحثه‌گر خودش را نشان داد - که به آسانی یکی از بهترین مریدان جناح مکرونی‌ها بود - و این باعث شد توجه رئیس‌جمهور به او جلب شود.

او با ۲۹ سال سن جوان‌ترین وزیر جمهوری پنجم فرانسه با منصبی کوچک در آموزش و پرورش شد؛ او از سال ۲۰۲۰ سخنگوی دولت بوده است و چهره‌ او برای رأی‌دهندگان بسیار آشناست؛ پس از انتخاب مجدد مکرون، او مدت کوتاهی وزیر بودجه بود و سپس ماه ژوییه گذشته متصدی آموزش و پرورش شد.

در این منصب بود که آقای اتل به رئیس‌جمهور نشان داد که جوهر کار را دارد: او عزم راسخ خود را با پایان دادن به اختلاف ماه سپتامبر بر سر پوشیدن عبایه (چادر عربی) با ممنوع کردن آنها در مدارس نشان داد.

او کارزاری را علیه قلدری کردن راه انداخت - و خودش می‌گوید که او هم در مدرسه خصوصی اکول آلزاسین پاریس قربانی قلدری بوده است - و باعث شد این نهاد آموزشی پیشنهاد او برای یونیفورم مدرسه را به آزمایش بگذارد.

و در تمام این مدت او توانست با ربودن دل مردم از موانع متعارفی که در این مسیر هست عبور کند.

نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که او تحسین‌شده‌ترین عضو دولت مکرون است - که در همان سطح با دشمن اصلی رئیس‌جمهور، مارین لوپن ملی‌گرا و همکار جوانش جردن باردلا رقابت می‌کند.

و البته اصل ماجرا همینجاست.

آقای مکرون با بیرون کشیدن گابریل اتل از میان جمع وزرای خود، از یک برگ آس برای پیش افتادن از ملکه و سرباز او استفاده می‌کند. اما آیا کارگر خواهد افتاد؟

اما روند طولانی اعلام نام او - در حالی که همه می‌دانستند که یک جابجایی در راه است، بسیار طول کشید - نشان می‌دهد که هر چند مکرون به خوبی از ضعف در موقعیت فعلی خود آگاه است، در مورد نحوه رسیدگی به آن نیز در شک و تردید عمیقی قرار داشته است.

بیش از یک مفسر به این نکته واضح اشاره کرده‌اند که آنچه در حال حاضر مردم بیش از هر چیزی می‌خواهند، نه تغییر چهره‌ها در رده‌های بالا، بلکه یک حس و هدف جدید برای ریاست‌جمهوری مکرون است.

اما در وضعیت فعلی آقای اتل دقیقاً با همان مشکلاتی مواجه خواهد شد که الیزابت بورن، سلف او، مدت‌ها گرفتار آنها بود.

اینها عبارتند از: یک اپوزیسیون راست‌گرای تندرو که محبوبیتش در حال افزایش است و به نظر می‌رسد در انتخابات ژوئن اروپا به راحتی پیروز می‌شود. یک مجلس ملی بدون اکثریت برای دولت، که تصویب هر قانون جدید را به یک کشمکش تبدیل می‌کند. و رئیس‌جمهوری که به نظر می‌رسد نمی‌تواند مشخص کند که می‌خواهد در دوره دوم ریاست‌جمهوری خود به چه هدفی برسد.

علاوه بر آن، نخست‌وزیر جدید هم مشکلی خاص خودش را خواهد داشت - که جا انداختن اتوریته خودش بر وزنه‌هایی چون جرالد دارونین، وزیر کشور و برونو لو مر، وزیر دارایی باشد.

و برخی نیز می‌پرسند که برنامه چیست، اگر آن طور که به نظر می‌رسد حزب آقای مکرون به شدت در انتخابات اروپا شکست بخورد؟

در وضعیت معمولی این فرصتی است برای تغییر نخست وزیر تا تکان تازه‌ای برای دور دوم دولت باشد. اما در وضعیت فعلی، این برگ قبلاً بازی شده است و در صورت شکست خوردن گابریل اتل در ماه ژوئن این خطر وجود دارد که مثل بازنده‌ای بی‌اعتبار وبال گردن بقیه شود.

حتی چهره‌های اپوزیسیون قبول دارند که او مهره‌ای کلیدی است. آدمی است که در مجلس ملی محترم و محبوب است.

اما پرسش‌هایی هم وجود دارد مبنی بر اینکه او واقعاً نماینده چیست. شکی که بسیاری دارند این است که او فقط می‌خندد و حرف می‌زند و بسیار شبیه مردی است که حرفه‌اش را مدیون اوست.

به عنوان فرد منتخب رئیس‌جمهور، او نورچشمی یک نورچشمی دیگر است. ولی اگر او فقط نسخه جوان‌تر مکرون باشد، تمام این شکوه و عظمت ممکن است سرابی بیش نباشد.