کادیلاک باشکوهی که نیامده راهی موزه شد / عکس

به گزارش خبرآنلاین، سی‌یل هرچند به‌وضوح نشان می‌دهد که عضوی از خانوادهٔ کادیلاک است اما به‌اندازهٔ مدل‌های XLR یا CTS که قبل از آن عرضه شده بودند طراحی تیز و شارپی ندارد. البته در این خودرو چراغ‌های جلوی باریک دیگر کادیلاک‌ها حفظ شده اما فرم منحصربه‌فرد گلگیرهای جلو و عقب، آن را از محصولات تولیدی کادیلاک متمایز کرده‌اند. طراحی عقب خودرو با چراغ‌های عمودی تیز، الدورادوی سال ۱۹۶۷ را به یاد می‌آورد و طراحی قسمت جلو بیشتر شبیه یک خودروی لوکس پیش از جنگ جهانی دوم است تا کادیلاکی مدرن هرچند که جلوپنجرهٔ جعبه تخم‌مرغی و لوگوس تاج‌دار کادیلاک از ویژگی‌های طراحی این برند در دههٔ ۲۰۱۰ هستند.

بر اساس گزارش پدال، به‌طور عجیبی، قاب شیشهٔ جلو که با لچکی‌های کوچکی تا قسمت جانبی ادامه پیدا کرده، بیشتر شبیه لینکلن‌های دوران کندی است تا ساخته‌های کادیلاک. همین موضوع در مورد درهای عکس بازشو هم صدق می‌کند. بااین‌حال، این شباهت‌ها چیزی از طراحی بسیار خاص سی‌یل کم نمی‌کند و در صورت برداشتن لوگوها، هنوز هم می‌توان فهمید که با یک کادیلاک طرف هستیم. فاصلهٔ محوری ۳,۱۷۵ میلی‌متری و طول ۵,۱۷۴ میلی‌متر سی‌یل به ترتیب ۲۲۸ و ۳۰ میلی‌متر از اسکالید آن زمان بیشتر است اما ارتفاع ۱,۲۷۰ میلی‌متری آن بسیار از شاسی‌بلند بزرگ کادیلاک کوتاه‌تر است. به‌طورکلی، برخلاف بسیاری از سدان‌ها و کوپه‌های امروزی، تناسبات سی‌یل مستقیماً از کادیلاک‌های دههٔ ۶۰ گرفته شده است.

کابین باشکوه

به همان اندازه‌ای که ظاهر سی‌یل جذاب است، کابین باشکوهی هم دارد. درهای بزرگی که به شکل برعکس و بدون ستون B باز می‌شوند، دسترسی آسانی را به یک کابین مجلل چهارنفره فراهم می‌کنند. طراحان کادیلاک برای اینجا، تریم دورنگی را در نظر گرفته‌اند که شامل روکش چرمی صندلی‌ها به رنگ بیرونی و تریم بژ روی پانل درها، داشبورد و کف‌پوش‌ها می‌شود. کابین سی‌یل همچنین با چوب زیتون ایتالیایی زیادی تزئین شده است که روی داشبورد، کنسول مرکزی که تا عقب کشیده شده، پشتی صندلی‌های جلو و بخش داخلی غربیلک فرمان دیده می‌شود.