بررسی پوشش رسانه‌های غرب از تحولات غزه؛ روزنامه‌نگاری استعماری در میدان جنگ

خبرگزاری میزان – دنبال‎کردن رسانه‌های غربی برای تصاویر و داستان‌های دل‎خراشی که از غزه در جریان تهاجم رژیم صهیونیستی منتشر می‌شود مطمئنا ناامید کننده است.

از زمان آغاز حمله رژیم صهیونیستی به فلسطین تحت محاصره - که ثابت می‌کند یکی از سریع‌ترین تلاش‌های پاکسازی قومی در تاریخ است - سازمان‌های خبری غربی بار‌ها ادعا‌های غیرمستند منتشر کرده‌اند.

پوشش رسانه‌ای گزینشی غرب از تحولات غزه

رسانه‌های غربی همواره یک طرف ماجرا را بیان کرده و خشونت را به طور گزینشی پنهان کرده‌اند؛ نقض قوانین بین‌المللی از سوی رژیم صهیونیستی را توجیه و آن را در برابر نظارت محافظت می‌کنند.

با انجام این کار، روزنامه‎نگاران غربی استاندارد‌های اساسی را در پوشش خود از رفتار رژیم صهیونیستی در قبال فلسطینی‌ها کنار گذاشته‌اند.

اما هیچ کدام از این اقدامات جدید نیست؛ شکست‌های روزنامه‌نگاری غربی به رژیم صهیونیستی کمک کرده تا اشغال و خشونت خود علیه فلسطینیان را برای بیش از ۷۵ سال توجیه کند.

در ماه آگوست ۲۰۲۲، بیش از یک سال قبل از جنگ غزه و در فاصله‌ای خاص از روزنامه‌نگاری غرب، نیویورک‎تایمز در گزارش خود در مورد «شعله ور شدن جنگ» به «قتل» ۶ کودک فلسطینی اشاره کرد.

در مدارس روزنامه‌نگاری، این امر به عنوان گزارش «بی‌نفس» شناخته می‌شود و معلوم شد که گزارش نیویورک‎تایمز اشتباه بوده است.

۱۰ روز بعد از انتشار این گزارش، ارتش رژیم صهیونیستی سرانجام اعتراف کرد که پشت حملاتی بوده که کودکان را در جبالیا هدف قرار داده است، اما نیویورک‎تایمز این موضوع را به قدری نفس‎گیر گزارش نکرده است.

پوشش رسانه‌ای استعماری غرب از غزه

پوشش این جنگ در رسانه‌های غربی به وضوح با ایدئولوژی به جای بررسی دقیق واقعیت شکل گرفته است؛ با این حال، چنین ارزیابی یک مشکل عمیق‌تر در روزنامه‌نگاری غربی را پنهان می‌کند و آن استعمار است.

گزارش جنگ غزه یکی از مستعمره‌ترین بخش‌های بزرگ‌ترین اتاق‌های خبری جهان است؛ حتی در اتاق‌های خبری با تنوع نژادی، گزارش درگیری‌ها می‌تواند مشکل باشد، اما اشتباهاتی آشکار که از فیلتر‌های سرمقاله در اتاق‌های خبری که به «دقت گزارش درگیری» خود افتخار می‌کنند می‌گذرد، باید در نظر گرفته شود.

مداخله رسانه‌های غربی به جای گزارش‌دهی

همچنین باید تاکید شود که با این اشتباهات مداوم، روزنامه‌نگاران غربی در مناقشه فلسطین «مداخله» می‌کنند، نه صرفا در مورد آن گزارش می‌دهند.

پایگاه الجزیره، می‌نویسد: کتاب درسی روزنامه‌نگاری استعمارگر؛ این روزنامه‌نگاری است که از سوی روزنامه‌نگاران کشور‌های استعمارگر انجام می‌شود تا به فتوحات امپراتوری‌شان افتخار کنند؛ هر رشته‌ای که به وسیله قرن‌ها انباشت غارتگرانه ثروت، دانش و امتیاز تغذیه شده است.

با این حال، داستان غالب در رسانه‌های غربی روایت واقعی نیست و تنها «داستان فاتحان» است؛ امروز، رسانه‌های غربی بار دیگر «داستان فاتحان» ادعایی غزه را بازگو می‌کنند، مانند بار‌ها و بار‌ها پوشش خبری درگیری‌ها، بحران‌ها و رنج‌های انسانی در کشور‌های پسااستعماری.

روزنامه‌نگاری غربی در هسته خود، روزنامه‌نگاری پیروز است؛ هرگز سعی نمی‌کند داستان‌ها را ساختارشکنی کند، آن‌ها را در نظم درستی قرار دهد یا زمینه مناسبی را برای بیان حقیقت و افشای زیاده‌روی‌ها، تجاوزات و خشونت‌های مداوم «پیروزمندان» بیفزاید.

وقتی صحبت از فلسطین می‌شود، روزنامه‌نگاری درباره اشغال از سوی افرادی است که هرگز نمی‌دانند زندگی در اشغال چه احساسی دارد و این یک گزارش مداخله‌جویانه بدون قطب‌نمای اخلاقی یا احساس نجابت است.

در روزنامه‌نگاری استعمارگر، زبان سلاحی است که برای محو انسانیت استعمار شدگان به کار می‌رود.

این استفاده غیرانسانی از زبان در شمارش مرگ و میر‌ها بیشتر مشهود بوده است؛ در اخبار غربی، صهیونیست‌ها با صدای فعال جان خود را از دست می‌دهند؛ حماس آن‌ها را «کشته» یا به «قتل» رسانده است، در حالی که فلسطینی‌ها منفعلانه جان خود را از دست می‌دهند.

رسانه‌های غربی در پوشش خود از تحولات غزه، شهادت فلسطینیان را به گونه‌ای پوشش می‌دهند که گویی این امر به دلیل یک جنایت عمدی علیه بشریت نیست، بلکه یک عمل تصادفی است.

به ادعای دستگاه تبلیغاتی غرب، رژیم صهیونیستی حق دارد غزه، کرانه باختری، قدس شرقی، لبنان، یمن و هر کشور دیگری را در منطقه برای «حفظ امنیت اسرائیلی‌ها» نابود کند.

این امر می‌تواند هر مسلمان و یهودی که درخواست آتش‌بس می‌کند، کارکنان سازمان ملل، امدادگران گروه پزشکان بدون مرز، روزنامه‌نگاران، رانندگان آمبولانس و حتی نوزادانی را که در روند «هدف قرار دادن حماس» هستند، بکشد و از بین ببرد.

انتهای پیام/