نظریه فیثاغورث اشتباه است

غزال زیاری: فیثاغورث، فیلسوف یونان باستان بر این باور بود که هم‌آهنگی(ترکیبی از نت‌های خوش صدا) با روابط ویژه بین اعداد ساده‌ای مثل ۳ و ۴ ایجاد می‌شود. اخیرا محققان به دنبال توضیحات روانشناسی برای این مورد بودند ولی این "نسبت‌های عدد صحیح" همچنان به زیباسازی یک آکورد نسبت داده می‌شوند و به نظر می‌رسد که انحراف از آنها باعث ایجاد ناهنجاری در صدای موسیقی می‌شود.

محققان دانشگاه‌های کمبریج، پرینستون و موسسه زیبایی‌شناسی تجربی ماکس پلانک، حالا به دو راه کلیدی دست یافتند که ثابت می‌کند که فیثاغورث اشتباه کرده است.

بررسی آنها که در نشریه Nature Communications منتشر شده، نشان می‌دهد که در زمینه‌های شنیداری معمولی، ما ترجیح نمی‌دهیم که آکوردها کاملا در این نسبت‌های ریاضی باشند. دکتر پیتر هریسون از دانشکده موسیقی کمبریج و مدیر مرکز موسیقی و علم آن در این باره گفت:« ما مقادیر جزئی انحرافی را ترجیح می‌دهیم. ما کمی نقص را دوست داریم؛ چون به صداها زندگی داده و این برای ما جذاب است.»

سازهای موسیقی از فرهنگ‌های دیگر

محققان در عین حال دریافتند که نقش ایفا شده توسط این روابط ریاضی، زمانی از بین می‌رود که آلات موسیقی خاصی را در نظر بگیرید که برای موسیقی‌دانان، مخاطبان و محققان غربی کمتر آشنا باشند. این سازها، معمولا زنگی، گونگی و یا انواع زیلوفون و یا انواع دیگر سازهای کوبه‌ای هستند. این محققان به شکلی تخصصی برروی ساز "بونانگ" که سازی متعلق به مردم جاوه اندونزی است و از مجموعه‌ای از گونگ‌های کوچک ساخته شده، تمرکز کردند.

دکتر هریسون ادامه داد:« زمانی که ما از سازهایی مثل بونانگ استفاده می‌کنیم، اعداد خاص فیثاغورث از قاعده خارج شده و ما با الگوهای کاملا جدیدی از همخوانی و ناهماهنگی روبرو می‌شویم. شکل برخی از این سازهای کوبه‌ای به این معناست که وقتی آنها را می‌زنید و طنین‌انداز می‌شوند، اجزای فرکانس آنها تابع روابط ریاضی سنتی نیست. در آن زمان است که متوجه می‌شویم که اتفاقات جالبی در جریان هستند.»