تاریخ و تقویم‌شان را هم دور بینداریم، آرمان مستوفی - Gooya News

اردیبهشت ۲۵۸۳ (۱۴۰۳ هجری)

اکنون که سرنگونی حکومت اسلامی بیش از پیش محتمل است، فرصتی تاریخی در برابر ایرانیان قرار گرفته تا خود را از همه آثار این چیرگی ۱۴۰۰ ساله رها سازند؛ از جمله، از آغاز گاه‌شماری آن.
***
سامانه گاه‌شماری ایرانیان همیشه خورشیدی بوده است. در روزگار هخامنشیان، سال در پاییز و با جشن مهرگان آغاز می‌شد. همانند بابلیان و آشوریان، هخامنشیان نیز سال‌ها را از آغاز پادشاهی هر پادشاه می‌شمردند.
پس از چیرگی یونانیان بر ایران و در روزگار حکومت سلوکیان، تقویم یونانی به مورد اجرا گذاشته شد و زادروز اسکندر چهارم (پسر اسکندر مقدونی و رخشانه) در سال ۲۳۷ ایرانی (۳۲۲ پیش از میلاد) به عنوان سرآغاز گاه‌شماری تعیین شد.
در روزگار اشکانیان گاه‌شماری اندکی آشفته بود. دست کم در آغاز، اشکانیان همان گاه‌شماری یونانی نگهداشتند ولی گاه‌شماری هخامنشی هم در میان مردم رواج داشت. ساسانیان همان سامانه گاه‌شماری هخامنشیان را، با تغییراتی در روزهای برگزاری جشن‌ها، ادامه دادند. سرآغاز گاه‌شماری، همچنان آغاز فرمانروایی هر پادشاه بود؛ مثلاً می‌گفتند: سال پنجم اردشیری. یا سال هفتم شاپوری.
عرب‌ها پیش از اسلام، گاهشماری قمری داشتند. می‌دانید که سال قمری ۱۱ روز از سال خورشیدی کوتاه‌تر است ولی در آن روزگار، عرب‌ها هر سه سال یک بار، یک ماه به سال می‌افزودند تا ماه‌ها در فصل‌ها ثابت باشند؛ مثلاً ماه‌های ربیع الاول و ربیع الثانی همیشه در بهار قرار بگیرند. محمد در سال دهم هجری، با آیه‌های ۳۶ و ۳۷ سوره توبه، با اعلام اینکه سال نزد خداوند ۱۲ ماه است، ماه سیزدهم را لغو کرد. در نتیجه، چرخش سال قمری در سال خورشیدی شروع شد. همچنان که می‌بینید، برای مثال، ماه رمضان گاهی در تابستان است، گاهی در بهار و گاهی در زمستان.

منبع خبر: گویا

اخبار مرتبط: تاریخ و تقویم‌شان را هم دور بینداریم، آرمان مستوفی - Gooya News