اخبار آندره بازن

فیلم «جنوب شهر» یکی از مهم‌ترین فیلم‌هایی است که در اواخر دهه سی، نقش بزرگی در تحول سینمای ایران دارد و در کنار فیلم‌های «خشت و آینه»، ساخته‌ی ابراهیم گلستان و «سیاوش در تخت جمشید»، ساخته‌ی فریدون رهنما پایه‌های موج نوی سینمای ایران را بنیان می‌گذارد. به گفته‌ی ناصر... در همان دوران با آندره بازن، نظریه‌پرداز بزرگ فرانسه و پدر موج نوی سینمای فرانسه آشنا می‌شود و ارتباطش با «کایه دوسینما»یی‌ها شکل می‌گیرد

«بلوط پیر» را می‌توان؛ از سه زاویه‌ی «درونمایه»، «ساختار» و «سبک»، نگاه کرد. درونمایه‌ی اغلب آثارِ لوچ؛ فقر و نفوذ ویرانگرش در تار و پودِ زندگی است. گاهی، زوالِ انسان را در ‌لای چرخ دنده‌ی صنعت و سرمایه، نشان می‌هد. گاهی هم، نابودی‌اش را در چنگالِ سیستم‌ بوروکراتیک اداری، دراماتیزه... هر دو کودک هم، سرنوشتی یکسان (زوال) را پیش‌روی خود، می‌بینند! ولی، آنچه موج نو را در بررسی بلوط پیر، به یاد می‌آورد؛ موضوع، یا تکنیک نیست! بلکه یکی از بُن‌مایه‌های فکری «آندره بازن» است

گشت‌وگذار در غرفه‌های ناشران مختلف با شناخت قبلی و اطلاع دقیق از کتاب‌های مورد نظر، کار دستیابی و خرید را آسان و دلپذیر می‌کند. همچنین استفاده از ظرفیت نمایشگاه مجازی کتاب، به‌ویژه برای آن گروه از علاقه‌مندانی که امکان حضور فیزیکی در این رویداد را ندارند، پیشنهاد می‌شود. ما اما...کوک و با ترجمه هوشنگ آزادی‌ور، تاریخ تحلیلی سینمای جهان نوشته جفری ناول اسمیت، سینما چیست؟ نوشته آندره بازن و با ترجمه محمد شهبا و

خبرگزاری مهر - گروه هنر- زهرا منصوری: درست در همین سال‌هایی که سینمای ایران به‌واسطه قهر مخاطبان سایه سنگین رکود حاکم بر گیشه‌ها را تجربه می‌کند و فرآیند عرضه محصولات نمایشی در آستانه ورود به دورانی تازه به‌واسطه فراگیر شدن بسترهای عرضه جدید در فضای مجازی قرار دارد، «سینمای کوتاه... مانند جنس کارگردانی آندره بازن که البته خودم احساس می‌کنم نتوانستم به آن پایبند باشم و در بعضی سکانس‌ها، کات‌های زیادی دارم

سینما با تک‌پلان‌های واقعی (لانگ‌شات) از خیابان‌ها متولد شد. فیلمسازان اولیه دوربین را می‌کاشتند و دقایقی از رفت‌و‌آمد مردم، تراموا و‌... را در کادر می‌گرفتند. این قاب‌ها گرچه در ابتدا بهت‌زدگی تماشاگران را به‌همراه داشت، ولی خیلی زود رنگ باخت تا فیلمسازان با قیچی و برش، خود را از این... آندره بازن در نظریه عمق میدان خود بر این باور است که واقعیت در مرحله مونتاژ از میان می‌رود و‌

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، روزنامه فرانسوی لیبراسیون گزارش داد ژان لوک گدار، کارگردان فرانسوی-سوئیسی که یکی از چهره‌های کلیدی در جنبش فیلمسازی در اواخر دهه ۱۹۵۰ و اوایل ۱۹۶۰ است، در سن ۹۱ سالگی درگذشت. گدار که بیشتر به خاطر سبک فیلم‌برداری نمادین و به ظاهر بداهه‌اش و همچنین... گدار پس از ملاقات با افرادی مانند آندره بازن منتقد و کارگردانان دیگر، فرانسوا تروفو، کلود شابرول و ژاک ریوت، شروع به نوشتن برای مجلات فیلم جدید کرد

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو- زهرا قربانی رضوان؛ جرج اورسن ولز متولد ۶ مه ۱۹۱۵ کارگردان، فیلمنامه نویس، بازیگر و تهیه کننده آمریکایی بود. او در تئاتر، رادیو و تلویزیون مشغول به کار شد. ولز فعالیت خود را در یکی از معروف‌ترین گروه‌های تئاتری «دوبلین» به عنوان بازیگر... آندره بازن معتقد است

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو- زهرا قربانی رضوان؛ کارل تئودور درایر متولد ۳ فوریه ۱۸۸۹ فیلمسازی دانمارکی است. او یکی از بزرگترین فیلمسازان تاریخ سینما محسوب می‌شود. درایر کودکی سختی را داشت و در خانواده‌ی به دنیا آمد که مادرش خدمتکار بود و او را به یتیم خانه... آندره بازن فیلم ژاندارک را مستندی از چهره‌ها می‌نامد

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو- زهرا قربانی رضوان؛ کوروساوا کارگردان، نویسنده و تهیه‌کننده ژاپنی سال ۱۹۱۰ در خانواده‌ای پر جمعیت به دنیا آمد. پدر او یک نظامی قانون‌مند و خشن بود. مادر او از یک خانواده سامورایی بود. کوروساوا ابتدا در مدرسه خوش نویسی ژاپن ثبت نام شد،... آندره بازن درباره او می‌گوید

در جوامعِ معاصر تصاویرِ متحرک نه تنها از جذاب‌ترین و مؤثرترین وسایل ارتباط جمعی‌اند، که نقشِ مهمی در زندگیِ انسان‌ها ایفا می‌کنند، بلکه وسیله‌ای برای بیانِ افکار به شکل هنری‌اند. در یک نگاهِ تاریخی، بی‌تردید سینما یک رسانۀ هنریِ نسبتا جوان، حداقل در مقایسه با سایرِ هنرهاست. سینما به... سینما چیست؟ آشکار کنندۀ بی‌واسطۀ واقعیت (آندره بازن)؟ یا بازسازیِ واقعیت و خلقِ نمودی تازه از آن (ژان میتری)؟ و یا یک زبانِ مشترکِ جهانی؟ یک سیستمِ زبانی مبتنی بر نشانه‌ها (کریستین مِتز)؟ اندیشه‌ای هنری، وسیله‌ای برای خلقِ مفاهیمِ تازه‌ای برای تفکر، شیوۀ نوینِ اندیشیدن (ژیل دلوز)؟ یک کالای مصرفی؟ یک شبه هنر، یک صنعت – فرهنگ (تئودور آدورنو)؟ رسانه‌ای برای فریبِ انسان‌ها؟ پدیده‌ای عاری از خلاقیت و ابزاری برای دامن زدن به فرهنگِ مصرفی و توده‌ای؟ سمبلی از شورِ زندگی، عشق و خلاقیتِ انسانی، بُن مایۀ اندیشۀ فلسفی (استَنلی کاوِل)؟ نگارشِ همۀ حرکت‌ها و آموختنِ نحوۀ حذفِ تعدادِ زیادی از آن‌ها (فرانسوا لیوتار) ؟‌اهریمنی شریر، عاملی برای خلقِ وانموده‌های (سیمولِیشن‌های) به دور از واقعیت، خالقِ واقعیت، تصاویری تهی از تصور (ژان بودریار)؟ قلمرویی میانِ دو مرگ (ژاک لاکان)؟ نگاهی مردانه که برای کسب لذّت، زنان را تبدیل به ابژۀ لذّت می‌کند (لورا مالوی)؟ دست‌کاری در رابطۀ میانِ واقعیت و امرِ واقعی از طریقِ ابژه‌ها (اسلاوی ژیژک)؟ یک رؤیا، رؤیایی واقعی‌تر از واقعیت؟ حدِ واسطی میان دو رؤیا؟ یا وسیله‌ای برای تبدیلِ واقعیت به رؤیا؟ و یا تبدیلِ رؤیایی به رؤیایی دیگر، رؤیای هنگامِ خواب به رؤیای زمانِ بیداری؟ برایِ تعریفِ سینما، این هنر – صنعت – رسانه، از عبارت‌ها و اصطلاحاتِ مختلفی در طولِ تاریخ، از زمانِ پیدایشِ سینما تا به امروز، استفاده شده است