اخبار شارل آزناوور

برای من، ما و همۀ آن‌هایی که با او و ترانه‌هایش قد کشیدند، باورکردنی نبود وقتی که گوگوش اواسط تابستان ۱۴۰۲ اعلام کرد «فصل آخر فصل خداحافظی من از سرزمین استعدادیم در صحنه است». حالا باید فصل آخر و تصمیم «شاه‌ماهی موسیقی پاپ ایران» را بپذیریم. گوگوش: «تصمیم منطقی... اما این آدم‌هایی که با آن‌ها ملاقات کردید، مثل همین خانم پراوو را بعدها هم دیدید یا از آن‌ها شنیدید، اصلاً مسیر موسیقی‌شان را هیچ‌وقت دنبال کردید ببینید که کجا رفتند؟ تنها کسی را که از آن زمان می‌توانم نام ببرم و تا چند سال پیش هم زنده بود، شارل آزناوور بود

روحیه اداره‌کنندگان رسمی هم فشل و سرگرم انجام روتین کارهاست. باری به هر جهت! خواهش می‌کنم باز از حاج قاسم سردار مردم و از مجاهدت بزرگ و نقش بی‌سرو صدای سپاه عزتمند در ایستادگی برابر سلطه شیطانی قدرت‌های جهانی خرج نکنید. شبیه مردم تازه به‌دوران رسیده‌ای نباشیم که عضو پولداری... آدم به‌ یاد موسیقی دهه۶۰ فرانسه هم می‌افتد و نیز کمی شارل آزناوور

روحیه اداره‌کنندگان رسمی هم فشل و سرگرم انجام روتین کارهاست. باری به هر جهت! خواهش می‌کنم باز از حاج قاسم سردار مردم و از مجاهدت بزرگ و نقش بی‌سرو صدای سپاه عزتمند در ایستادگی برابر سلطه شیطانی قدرت‌های جهانی خرج نکنید. شببه مردم تازه بدوران رسیده‌ای نباشیم که عضو پولداری... آدم بیاد موسیقی دهه شصت فرانسه هم می‌افتد نیز کمی شارل آزناوور

موسیقی پاپ در مقابل موسیقی ملی ایران؟ اگر بخواهیم از یک تصویر ذهنی بزرگ یا یک قاب ماندگار صحبت کنیم که از محمدرضا شجریان به یادگار مانده، این تصویر ذهنی بی‌ارتباط به برخی از مهم‌ترین خاطرات جمعی و فردی ما ایرانیان نخواهد بود، مثل خاطراتی در پیوند با مسئله‌ی... در بسیاری از فرهنگ‌ها در نیم سده‌ی اخیر، خواننده یا موسیقی دانی را می‌توان یافت که به نوعی به هویت موسیقایی آن سرزمین و یا به سهمی از ملی گرایی و میراث معنوی تبدیل شده است، به خاطر می‌آوریم، پاواروتی یا بوچلی را در ایتالیا، خولیو ایگلسیاس را در اسپانیا، ادیت پیاف و شارل آزناوور را در فرانسه، ویکتور خارا را در شیلی و یا ‌ام کلثوم و فَیروز را در مصر و لبنان