«جهان‌نمای تاریخ» با دو کتاب دیگر وارد بازار نشر شد

به گزاشر گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، انتشارات ندای تاریخ به‌تازگی سه کتاب جدید را در حوزه تاریخ منتشر و روانه بازار نشر کرده است.

اولین‌کتاب «جهان نمای تاریخ؛ تبارنامه توصیفی حکومت‌های جهان از دوران باستان تا عصر حاضر» نوشته محمد خدایی به بهای ۵۵۰ هزار تومان است. اهتمام در شناخت تبار اشخاص و نسب‌نامه‌نویسی متأثر از توجه اقوام اولیه به حفظ خون پاک به هنگام انتقال قدرت به جانشینان یکی از کهن‌ترین علوم رایج در میان اقوام و ملل بوده که در طول تاریخ، بنا بر مقتضیّات زمان و جهت حفظ ساختار طبقات و به‌خصوص شناخت اعضای خاندان‌ها و بزرگان محلی مورد استفاده قرار می‌گرفته است، برای مثال می‌توان به کتیبه‌های باستانی اشاره کرد که در متن آن‌ها حکمرانان پیش از ذکر وقایع جاری با تأکیدی خاص نام اجداد خویش را بیان کرده‌اند.

به مرور گردآوری انساب و نگارش آن‌ها توسط افراد مورد اطمینان، چنان گسترش یافت که نسب‌نامه‌نویس‌ها در میان جامعه از جایگاه ویژه‌ای برخوردار شدند. با شکل‌گیری دولت‌ها و امپراطوری‌ها در کنار سایر علوم نسب‌نامه‌نویسی و شرح وقایع نیز دچار تحول شده ساختار نوینی یافت. طی این دوران حتی شاهد آن هستیم برخی از پادشاهان برای نیل به مقصود از جمله مشروعیّت‌بخشی دینی یا ملی به حکومت خویش، در کنار تدوین تاریخ سیاسی خاندان‌ها و معرفی فرمانروایان به نسب‌نامه‌های جعلی دست می‌یازیدند. به‌تدریج تبارشناسی در کنار شرح وقایع به یکی از شاخه‌های علم تاریخ بدل شد.

"با شکل‌گیری دولت‌ها و امپراطوری‌ها در کنار سایر علوم نسب‌نامه‌نویسی و شرح وقایع نیز دچار تحول شده ساختار نوینی یافت"هرچند طی قرن‌های گذشته چندین اثر درباره تاریخ سیاسی حکومت‌ها به رشته تحریر درآمد، اما اکثر آن‌ها رویه‌ای ثابت داشته و فاقد نوآوری هستند.

در قرن‌های معاصر نیز تعدادی از محققین همچون لین پول، زاخائو، زامباور و خلیل ادهم در کتاب‌های خویش به معرفی خاندان‌ها و تبارشناسی آن‌ها پرداختند، اما این آثار کاستی‌هایی در اطلاعات اعم از کمی و کیفی دارند. به دلیل دسترسی این محققین به منابع تاریخ اسلام و مسکوکات مسلمین تبارنامه سلسله‌های اسلامی بیشتر مد نظر قرار گرفته و در محتوا، نوع نگارش و تنظیم سالشمار‌ها اشتباهاتی مشاهده می‌شود. وسعت و پراکندگی اطلاعات موجب شده در کمتر کتابی با حجمی محدود به تاریخ سیاسی فرمانروایان جهان پرداخته شود، از این رو در این اثر سعی بر آن است تا در کنار رفع نواقص آثار گذشتگان، با گسترش محدوده جغرافیایی و بازه زمانی تعداد بیشتری از حکومت‌های حاکم بر ایران و جهان (خصوصاً ملل کمتر شناخته شده از دوران باستان تا حال حاضر) معرفی و نسب‌نامه این سلسله‌ها ترسیم شوند. این مجموعه شامل نسب نامه‌های توصیفی فرمانروایان جهان از غرب تا شرق دور است و بار دیگر بخشی از تاریخ ملل را آشکار می‌کند. امید که مورد توجه علاقه‌مندان قرار گیرد.

کتاب بعدی مجموعه مقالات «زندگی و زمانه رناتو گوتوزو» نوشته مائوریتزیو کالوسی، سارا ویتفیلد، جیمز هیمن، ماسیمو اونوفری، فابیو کاراپزا گوتوزو است که با ترجمه هدی بلوری به بهای ۴۵۰ هزار تومان عرضه شده است.

رِناتو گوتّوزو، نقاشی ایتالیایی و از نمایندگان پیشگام رئالیسم اجتماعی در دوران جنگ جهانی دوم و پس از آن، و از مخالفان فاشیسم بود.

در دهه ۱۹۵۰، زمانی که دیگر نقاشان، عرصه انتزاع را می‌آزمودند، گوتّوزو به شیوه رئالیسم اجتماعی پرقدرتش وفادار ماند. دیدگاه سیاسی و اجتماعی، از اجزا بنیادین آثار او بود. مضامین متنوع آثار رِناتو گوتّوزو عبارت‌اند از صحنه‌های خیابانی، چشم‌انداز‌های زمینی و دریایی، نقش اشیا، درون خانه‌ها، پیکر برهنه، و صحنه‌های بزرگ تمثیلی از زندگی معاصر براساس آثار معروف استادان گذشته و حال.

مجموعه حاضر شامل چندین مقاله، زندگینامه و آثار این هنرمنداست.

کتاب «من همان سایه هیچم؛ زندگینامه و منتخب آثار بهروز بلوری» هم توسط رقیه آقابالازاده به عنوان مصاحبه گر، هدی بلوری به عنوان مشاور علمی و فروغ کیان‌زاده به عنوان مترجم و ویراستار تولید شده و به صورت مصور و تمام رنگی، گلاسه، دو زبانه به بهای ۵۰۰ هزار تومان منتشر شده است.

در توضیح این کتاب چنین آمده است:

«هنرمند به جامعه خود بدهکار است.» این جمله ماندگار و پرمعنای همیشگی اوست و او همواره تمام توان خود را پیشه کرده است تا برای جامعه خود مفید و پرثمر باشد. بهروز بلوری، در جوانی در هنرستان هنر‌های زیبای پسران تحصیل کرد و از دیدگاه او هرآن چه آموخت و ثمره هر اتفاق هنری در زندگی او را همان چهار سال رقم زده است. وی چندین سال به تدریس هنر در بهترین مراکز علمی و آموزشی ایران پرداخت و پس از گذراندن تحصیلات دانشگاهی خود در اروپا به وطن بازگشت.

چهل سال حضور پرتوان و آگاه در ساخت غرفه‌های نمایشگاهی برای معرفی بسیاری از محصولات ایرانی در سطح جهان موجب شد در سال ۱۳۹۰، بهروز بلوری «پدر معماری ایران» خوانده شود.

او دیگر می‌خواست به فضای ذهنی و قلبی خود که همان نقاشی بود بازگردد و با نگاهی تازه وارد عرصه این هنر بی بدیل شد.

اکنون شما شاهد آثاری پر از رنگین‌ها و فرم‌هایی از دل طبیعت هستید که نمادی از عشق بی پایان این هنرمند به زندگی‌اند.»