چه کسی بدبخت‎تر است؟

من فکر می‌کنم همه‌ی انسان‌ها حداقل یک روز واقعاً بدبخت‌ترین آدم روی زمین هستند، چون این را با تمامی وجودشان احساس می‌کنند چون مثل خون در رگ‌هایشان جاریست این احساس‌های منفی!

بارها شده که نشسته‌ام پیش یکی از دوستانم و بعد یک بحث داغ شروع‌شده، هر دو تمامی تلاشمان را می‌کنیم که به فرد مقابل ثابت کنیم بدبخت‌تریم! یعنی تمامی ویژگی‌های مثبتی که داریم را می‌گذاریم در کیسه‌زباله دم در! و فقط نکات منفی آن هم با تاکید فراوان و پر رنگ‌تر کردن برای یکدیگر میگوییم برای خودمان هم تکرار می‌کنیم.

اگر از این بحث پیروزمندانه خارج شویم تا یک مدت طویل همیشه به این فکر می‌کنم که بدبخت‌ترین آدم روی زمین هستیم و اگر شکست بخوریم به این نتیجه می‌رسم که یکی مانده به بدبخت‌ترین آدم روی زمین هستیم!

تا به حال در تمامی عمر ۱۸ ساله‌ام با هر آدمی که حرف زدم گاهی شده که خودش را بدبخت  دانسته حتی اگر یک میلیارد پول داشته باشد، حتی اگر رتبه یک کنکور باشد حتی اگر مدال جهانی داشته باشد و بعد کلی گریه کرده، غصه خورده اشک ریخته و از این جور کارها!

من فکر می‌کنم همه‌ی انسان‌ها حداقل یک روز واقعاً بدبخت‌ترین آدم روی زمین هستند، چون این را با تمامی وجودشان احساس می‌کنند چون مثل خون در رگ‌هایشان جاریست این احساس‌های منفی!

همه‌ی آدم‌ها یک بدِ بد را تجربه می‌کنند!

یک سیاهی که در آن نوری نیست، می‌روند در دره ناامیدی البته بعد از مدتی یک گل یک لبخند یک سکوت یک موج یک‌چیز کوچک مثل خورشیدی به دره تاریکشان می‌تابد و بعد می‌بینند که در گلستانی غوطه‌ورند با درختان مجنون که باد برگ‌هایش را می‌رقصاند.

به همین سادگی!

واقعاً گاهی بدبخت می‌شویم واقعاً می‌شویم ها دروغ نمی‌گویم!

ترنج/ وبلاگ فیتوپلانکتون خاکستری