وقتی تهران شهری جنگ زده شد

تعداد بازدیدها: ۲ با این شرایط نه‌تنها قدرت تفکر و استدلال منطقی از کسانی که در این نظام ارتقا می‌یافتند سلب شده بود، بلکه حتی قوه ابتکار و اراده و تصمیم‌گیری و توانایی فرماندهی آنان نیز به حداقل ممکن کاهش یافته بود. علی‌رغم تلاش‌های سازمان‌یافته در جهت مسخ روانی و فکری افسران ارتش ایران نه‌تنها نتوانستند اکثریت سربازان و نیروی جنگاور را به دژخیمان نابینای رژیم تبدیل کنند، بلکه بسیاری از افسران و درجه‌داران و همافران، چنان که به کرات شاهده بوده‌‌ایم، نیز تمرد و سرپیچی کردند و گاه با چشمان اشک‌بار و اونیفورم‌های برتن دریده به صفوف مبارزان پیوستند. آیا آنچه در دوران انقلاب بر ارتش ایران گذشت، ‌گواه دیگری بر آن نیست که به‌طور معمول انسان در هیچ شرایطی مبدل به حیوان نمی‌گردد؟ هرگز نباید فراموش کرد، که حکومت دست‌‌نشانده آمریکا طی ۲۵ سال گذشته به هر کار و شیوه  قابل تصوری تمسک جسته تا کامل‌ترین شرایط مساعد را برای کشانیدن نظامیان به حضیض فساد و تباهی فراهم آورد، صرف‌نظر از عوامل مخرب روانی و معنوی و آموزشی، آن عامل تباه‌کننده نخستین و نهایی یعنی دلبستگی به مادیات، با چنان گشاده‌دستی به کار گرفته شد که اگر انسانیت، و نه فرد انسانی، در تمامیت و کلیت خود فسادپذیر بود، امروز شاه همچنان بر تخت نشسته بود و بر صد هزار کشته می‌نگریست و به کارایی خونبار و قدرت مرگبار سپاهیان خود می‌بالید. روز پنجشنبه هفتم دی‌ماه، تهران ناظر تظاهراتی بی‌نظیر بود که سبب کشته شدن عده‌ای از مردم و سربازان گردید. اکنون مردم با اسلحه مجهز هستند، دانشجویان و محصلین، کارگران، کارمندان، بازاریان و روحانیون و استادان دانشگاه همگی با یکپارچگی علیه دولت و شاه غاصب قیام می‌‌کنند و اکثریت تظاهرکنندگان روز پنجشنبه‌ را دانشجویان دختر و پسر و محصلین دبیرستان‌ها تشکیل داده و سربازان روز پنجشنبه سخت‌تر از همیشه به مردم حمله‌ور شدند و چندین دختر و پسر جوان دانشجو را به خاک و خون انداختند و خیابان پهلوی و آیزنهاور و خیابان تخت‌جمشید مقر سفارت آمریکا غرق در تظاهرات و صدای شلیک گلوله بود، ستون‌های دود که حاصل آتش زدن لاستیک‌هایی در وسط خیابان‌ها بود، همه‌جا به چشم می‌خورد.

"روز پنجشنبه هفتم دی‌ماه، تهران ناظر تظاهراتی بی‌نظیر بود که سبب کشته شدن عده‌ای از مردم و سربازان گردید"شهر تهران تبدیل  به یک شهر جنگ‌زده شده بود. زن‌ها و بچه‌ها در صف‌های طولانی نفت که طول آنها گاهی به چند صد متر می‌رسید، ایستاده و یا نشسته بر روی پیت‌های خالی نفت در انتظار نوبت، دقیقه‌شماری می‌کردند. مردم از رفتن به شمال شهر وحشت داشتند، بچه‌ها جلوی اتومبیل‌ها را می‌گرفتند و از آنها می‌خواستند که چراغ‌های نوربالای خود را روشن کنند و شعار «مرگ بر شاه» را که معمولا به روی تکه‌های مقوا نوشته شده بود به روی شیشه‌ اتومبیل‌ها نصب کنند. حمله به سفارت آمریکا که در پنجمین روز متوالی خود صورت می‌گرفت، یکی از هدف‌های غایی تظاهرکنندگان بود، چراکه آمریکا برای حفظ منافع خود در ایران از رژیم شاه حمایت می‌کند و به گفته امام خمینی: «هرگاه که آمریکا پشتیبانی خود را از رژیم شاه تکرار می‌کند، محمدرضا شاه دست به ترور و کشتار دسته‌جمعی مردم می‌زند». وخامت تظاهرات پنجشنبه تا آخرین ساعات حکومت نظامی تمام شهر را دربرمی‌گرفت.

از طرفی اعتصابات دسته‌جمعی کارکنان شرکت نفت، دولت را به خشم آورد و اعلان کرد که ذخائر نفتی برای مصرف سوخت روزانه‌ مردم رو به اتمام است و اگر کارگران شرکت نفت به سرکار خود بازنگردند تا سه روز دیگر نفت سفید  و بنزین و سایر مشتقات نفتی تمام خواهد شد و احتمال دارد در تهیه‌ نان و مایحتاج دیگر مردم به طور چشمگیری اثر بگذارد و از طرفی در ساعات منع عبور و مرور تانکرهای نفتی و عوامل رژیم، پمپ‌بنزین‌ها را اشغال کرده و نفت و بنزین را به یغما می‌برند. هجوم طبقات محروم به سمت مغازه‌های نفتی و نانوایی شروع می‌شود، مردم از ساعت ۵/۳ صبح بدون توجه به حکومت نظامی و منع عبور و مرور به مغازه‌های نفتی و نانوایی هجوم می‌برند، تا نوبت برای خرید نفت و نان بگیرند. رادیوهای دولتی با صدای ملایم و توأم با ابراز عواطف و انسان‌دوستی خطاب به کارگران شرکت نفت، هرچند دقیقه به چند دقیقه می‌گویند: کارگران شریف شرکت نفت، اگر شما طاقت سرما را دارید، دل‌تان به حال کودکان خود بسوزد و لااقل برای مصرف مردم شریف و بی‌بضاعت جنوب تهران که در سرما زندگی می‌کنند و بالاپوش ندارند، به سرکار خود برگردید و به تولید نفت ادامه دهید. نگذارید طفلان بی‌گناه در سرما تلف شوند و از طرفی تانک‌ها در خیابان‌ها به راه افتادند و مردم این مملکت را به زیر چرخ‌های خود له می‌کنند و گلوله‌های آتشین شاه و دولت غاصبش نونهالان این مرز و بوم را درو می‌کنند و از بین می‌برند