برای ۱۳۱ سالگی «پابلو پیکاسو»

آفتاب: «پابلو پیکاسو» نقاش، طراح صحنه، پیکرتراش و سرامیک‌کار اسپانیایی و یکی از برترین و تاثیرگذارترین هنرمندان قرن بیستم بود که به دلیل جست‌وجوگری، نوآوری، پرکاری و اثرگذاری بر هنرمندان معاصران، به عنوان مهم‌ترین هنرمند قرن می‌خوانند.

پیکاسو روز ۲۵ اکتبر ۱۸۸۱ در شهر مالاگا در اسپانیا متولد شد. وی تحصیلات خود را در فرانسه به پایان رساند و نزد پدرش که استاد نقاشی بود، به آموختن گریم پرداخت و در سال ۱۹۰۳ مقیم پاریس شد.

پیکاسو در سال‌های ۱۹۰۶ تا ۱۹۱۰ به اتفاق «ژرژ براک» از نخستین کسانی بود که سنجاق و میخ را با هم توام کرد و تخته و اشیاء دیگر را نیز به آن افزود. پیکاسو در سبک خود شهرت فراوانی به دست آورد و پیروان فراوانی کسب کرد.

"وی تحصیلات خود را در فرانسه به پایان رساند و نزد پدرش که استاد نقاشی بود، به آموختن گریم پرداخت و در سال ۱۹۰۳ مقیم پاریس شد"

وی در کنار «هنری ماتیس» و «مارسل دوشامپ» به عنوان سه هنرمند انقلابی شناخته می‌شوند که در دهه‌های نخستین قرن بیستم هنر پلاستیک را توسعه بخشیدند. او در مجسمه‌سازی، قلم‌زنی، حکاکی روی چوب و معماری تبحر داشت. دوره‌ی اول هنری وی در طبقه‌بندی‌ها به‌نا‌م‌های «رز و آبی» معروف است. در دوران آبی سبک کاری وی اغلب شامل سایه‌های آبی کشیده شده از اجسامی بود که تنها نیمی از آن‌ها به تصویر کشیده می‌شد. وی در این دوره بیشتر چهره آکروبات‌ها، بندبازها، گدایان و هنرمندان را نقاشی می‌کرد و در طول روز، در پاریس مشغول تحقیق بر روی شاهکارهایش در موزه‌ی «لوور» بود.

کار پابلو پیکاسو در تابستان ۱۹۰۶ وارد مرحله‌ی جدیدی شد که بیانگر تأثیر هنر یونان، شبه جزیره‌ی ایبری و آفریقا در کار اوست. وی سبک «پرتوکوبیسم» را به وجود آورد که از سوی منتقدین نقاش معاصر مورد توجه قرار نگرفت.

آخرین دوره‌ی کاری پیکاسو دوره‌ی سورئالیستی است که از ۱۹۲۴ آغاز شد، اما همیشه فاصله‌اش را با سورئالیست‌ها حفظ کرد.

پیکاسو و هنرمندان سورئالیست جهان در اصول بنیادی، بدین معنا که هنر قادر است آنچه را که طبیعت و عقل نمی‌توانند ابراز کنند نشان دهد، موافقت داشتند، اما اختلاف اساسی بسیاری بین پیکاسو و سورئالیست‌ها وجود دارد. به عقیده‌ی آن‌ها، پیکاسو به دنیای خارج و مضمون وابستگی بسیار دارد و از دنیای اوهام و رویاها بسیار دور است.

پابلو پیکاسو روز ۸ آوریل ۱۹۷۳ در سن ۹۱ سالگی درگذشت