۲۰۰ روز بازداشت به جرم اطلاع‌رسانی؛ هم‌میهن: خبرنگاران جاسوس نیستند

روزنامه هم‌میهن در ویژه‌نامه‌ای به بهانه گذشت ۲۰۰ روز از بازداشت الهه محمدی خبرنگار سرویس اجتماعی خود نوشت که در حال حاضر روزنامه‌نگاران بیش از مطالبه هر نوع گشایشی نیازمند آن هستند که مسئولان بپذیرند رسانه‌های داخل کشور، ابزار دشمن و خبرنگاران آنها، جاسوس نیستند.»

در این ویژه‌نامه یادداشت‌های متعددی از روزنامه‌نگاران نیز منتشر شده است.

عباس عبدی هم درباره بازداشت الهه محمدی نوشت: «اگر اتهام وی خبررسانی است که مسئولیت آن با مدیرمسئول است که بارها پذیرفته و اگر چیز دیگری است، باز هم این نحوه برخورد مجاز نیست. اگر شما حق دارید که برخورد کنید، مردم نیز حق دارند که از همه حقوق برخوردار شوند.»

جواد روح سردبیر هم‌میهن نیز نوشته است: «طنزآمیزتر و تلخ‌تر، تصوری است که اهل قدرت از توان و قدرت ما روزنامه‌نگاران دارند. تصور (یا بهتر است بگوییم «توهم») اینکه، چند روزنامه -و حتی فراتر از آن، کل رسانه‌های منتقد و مخالف وضع و ساختار موجود- چنان قدرت و توانی دارند که جامعه را رهبری کنند و سازمان دهند و به جان آنان اندازند و حتی براندازند.»

اکبر منتجی سردبیر روزنامه سازندگی در این ویژه‌نامه نوشته است: «بین روزنامه‌نگاران همیشه شایعه‌ای مطرح بود مبنی بر اینکه به محض آنکه روزنامه‌نویس شدی، در جایی خاص پرونده‌ای برایت باز می‌شود و روز به‌ روز بر آن افزوده می‌شود. این پرونده، همیشه باز است و همیشه در دسترس. کاری با تو ندارند تا زمانی که بازداشت شوی.

"نیاز داریم کسی نهیب بزند و قایق‌بانان و کشتی‌داران را از خطر برخورد به صخره‌ها آگاه کند"آنگاه آن پرونده روی میز گذاشته می‌شود و تو باید پاسخگوی همه‌ آنچه نوشته بودی و نوشته‌ای، باشی.»

پوریا عالمی طنزنویس هم در یاداشت کوتاهی نوشته است: «ما نیاز داریم برای رسیدن به آینده و به گذشته وصل باشیم. نیاز داریم کسی نهیب بزند و قایق‌بانان و کشتی‌داران را از خطر برخورد به صخره‌ها آگاه کند. کسی باید نور بر تاریکی راه و دریای فریبکار بتاباند تا سرنشینان قایق به سلامت به مقصد برسند. روزنامه‌نگاران، نگهبانان محترم چراغ‌های کوچک فانوس‌های دریایی قدیمی هستند که سیاستمداران، آنان را مزاحم و اضافی می‌بینند و مردم تا موقعی که نور چراغ فانوس دریایی خاموش نشده باشد، از حضور آنان مطلع نمی‌‌شوند.»

احمد زید‌آبادی روزنامه‌نگار و فعال سیاسی نیز با اشاره به بازداشت الهه محمدی و نیلوفر حامدی نوشته است: « این فقط مجازات آن‌ دو نیست، بلکه مجازات کل جامعۀ روزنامه‌نگاری کشور است که برای رهایی همکاران خود از بند، کاری از دستش برنمی‌آید و به هر دری می‌زند با قفلی بزرگ روی آن روبه‌رو می‌شود.»

گفتنی است با گذشت ۲۰۰ روز از بازداشت «الهه محمدی» به جرم پوشش خبری کشته شدن مهسا امینی ، این روزنامه‌نگار در زندان قرچک ورامین در بلاتکلیفی به سر می‌برد.

ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، روز یکشنبه بیست و هفتم فروردین ۱۴۰۲ ، در گزارشی به نقل از «سعید پارسا»، همسر خانم محمدی نوشت: «وکیل مدافع الهه اجازه دسترسی به پرونده قضایی او را ندارد، از دادسرا تا دادگاه، مواد قانون دادرسی عادلانه نقض شده و ما هر چه تلاش کرده‌ایم، پاسخی درباره شرایط الهه نگرفته‌ایم.»