کشتی آزاد در سراشیبی سقوط/ تیمی که دیگر نشانی از قهرمانی و اقتدار ندارد

خبرگزاری میزان - رقابت‌های کشتی آزاد قهرمانی آسیا در حالی با بدترین شکل ممکن برای پژمان درستکار و تیمش به پایان رسید که تیم کشورمان با کسب نتایجی دور از انتظار و تنها با یک مدال طلا به عنوانی بهتر از سومی نرسید، عنوانی که با کمی چاشنی شانس هم همراه بود و تنها با ۴ امتیاز اختلاف نسبت به تیم چهارم که مغولستان بود، بدست آمد.

در طی ۳۶ دوره‌ای که این رقابت‌ها برگزار شده، امسال دومین نتیجه ضعیف کشتی آزاد ایران در تاریخ مسابقات به ثبت رسید. از سوی دیگر برای نخستین بار در تاریخ کشتی آزاد آسیا و بازی‌های آسیایی، ایران در فوق‌سنگین از کسب مدال بازماند. جایی که امیررضا معصومی جوان اول کشتی آزاد ایران در حالی‌که این روزها در شرایط روحی مناسبی قرار داشت، اما‌ ناباورانه مغلوب حریفان شد و در نهایت با ضربه فنی مقابل حریف چینی در دیدار رده‌بندی از کسب مدال بازماند.

البته شجاعت فدراسیون کشتی و کادرفنی اش را در پایبندی به اجرای قانون و عدالت محوری نباید نادیده گرفت هر چند در این زمینه هم حرف‌ وجود دارد و نباید این موضوع مستمسکی برای توجیه این ناکامی قرار گیرد، چراکه اجرای عدالت همواره همراه با هزینه بوده است، اما برای فدراسیونی که مدعی داشتن چندین تیم قوی آنهم در سطح جهانی بوده است و حالا در بهترین حالت با تیم دوم خود آنهم با اما و اگر روی سکوی آسیایی رفته است، نمی‌تواند نتیجه خوبی باشد.

شاید این موضوع مطرح شود که نفرات اعزامی کشتی‌گیران کم تجربه و جوانی بودند که البته با اغماض می‌توان در یکی دو وزن این موضوع را پذیرفت هرچند همین نفرات هم در مسابقات قهرمانی کشور با غلبه بر تمام رقبا به دوبنده تیم ملی رسیده‌اند و در‌بدترین حالت بتوان آنها را نفرات دوم اوزان خود برشمرد، اما با این حال هم پتانسیل کشتی ما به قدری هست که در هر وزن چندین چهره شاخص و شایسته کسب مدال را حداقل در میدان آسیایی داشته باشد.

از سوی دیگر کشتی‌گیرانی مانند سرلک،‌ عموزاد، قیاسی، کریمی، محبی و گلیج سالهاست در اردوهای تیم ملی حضور داشته و سابقه کسب مدال‌های پرشمار آسیایی و جهانی و حتی حضور‌ در المپیک را در کارنامه داشته‌اند. اما نکته عجیب‌تر جایی است که کشتی‌گیران ما به حریفان اصلی خود نباختند یعنی مغلوب نفراتی شدند که حتی موفق به حضور در فینال نشدند تا حذفی زودهنگام داشته باشند.

علیرضا کریمی که حضور در مسابقات آسیایی به نوعی تورنمنت تدارکاتی و زنگ تفریح برای او به حساب می‌آمد با شکست در فینال از کسب مدال طلا بازماند یا شکست دور از انتظار ارشک محبی مقابل کشتی‌گیر ژاپنی یا باخت عجیب‌ مجتبی گلیج به کشتی‌گیر بحرینی که مانع از حضور دارنده ۲ مدال طلای آسیا در فینال شد.

بر اساس گفته‌های علیرضا دبیر تنها مدال طلا است که ارزش دارد؛ وی بارها در صحبت‌هایی که در اردوهای تیم ملی داشته به این موضوع تاکید داشته و اگر بخواهیم از این منظر به عملکرد کشتی آزاد در قهرمانی آسیا نگاه کنیم بازهم این عملکرد جای نقد فراوانی می‌گذارد.

به نظر می‎رسد با وجود تبلیغات فراوان کشتی‌گیران ما در این مدت نه تنها پیشرفتی نداشته‌اند بلکه با از دست دادن جایگاه قبلی خود دچار افت چشمگیری هم شده‌اند. چنین افت شدیدی اگر چه می تواند دلایل متعدد داشته باشد اما مهم‌ترین عامل عقبگرد کشتی ایران را باید در راس کادر فنی آزادکاران جستجو کرد.

تعطیلی مکرر اردوهای تیم ملی و غیبت در مسابقات انتخابی به دلیل سفرهای گاه و بیگاه سرمربی تیم ملی به ینگه دنیا برای رسیدگی به امور شخصی و عدم تمرکز و وقت کافی برای آماده‌سازی کشتی‌گیران می‌تواند یکی از دلایل سقوط کشتی آزاد در آسیا باشد.

"از سوی دیگر برای نخستین بار در تاریخ کشتی آزاد آسیا و بازی‌های آسیایی، ایران در فوق‌سنگین از کسب مدال بازماند"از سوی دیگر درستکار مربیان و همکاران قابل اعتنا و اتکایی در کادرفنی‌اش ندارد تا در بزنگاه‌های حساس بتوانند به کمکش بیایند و همین امر باعث شده تا در کشتی‌های حساس و نزدیک با رقبا کشتی‌گیران ما نتوانند با وجود برتری فنی بر حریفان با دست پر از میدان خارج شوند.

از سوی دیگر علاوه بر ضعف فنی مشهود در برخی اوزان عدم آمادگی بدنی آزادکاران و از سوی دیگر عدم آمادگی روحی و روانی لازم برای حضور در چنین میدانی در کنار بی برنامگی دلایل دیگری بر ناکامی کشتی آزاد در مسابقات آسیایی می‌تواند باشد.

اگر بخواهیم واقع‌بینانه به عملکرد کشتی آزاد در آسیا نگاه کنیم در دوره کنونی مدال آوری و کسب موفقیت در کشتی امروز دنیا به مراتب آسان‌تر از سال‌های قبل و بخصوص دو، سه دهه گذشته است. چرا که به جز چند کشور محدود، سایر کشورها توجه چندانی به این رشته ندارند و عملا به جز حضور تک ستاره‌ها در برخی اوزان حتی از تشکیل یک تیم کامل در تمام اوزان هم ناتوان هستند. در چنین شرایطی که کسب مدال در مسابقات جهانی هم چندان سخت و دور از دسترس نیست، عدم نتیجه گیری در مسابقات آسیایی یک شکست غیرقابل توجیه و دور از انتظار به شمار می‌رود که باید سرمربی تیم و مسئولین فدراسیون کشتی نسبت به آن پاسخگو باشند و با شناسایی نقاط ضعف نسبت به برطرف کردن هر چه سریع‌تر آن کوشا باشند چراکه میدان المپیک از هرآنچه به آن فکر می‌کنیم نزدیک‎‌تر و ممکن است خیلی زود دیر شود.

البته نمی‌توان از زحمات فدراسیون کشتی در فراهم کردن بهترین امکانات برای آماده‌سازی کشتی‌گیران گذشت و به هیچ عنوان چنین بهانه‌ای مبنی بر کمبود امکانات یا عدم رسیدگی نمی‌تواند قابل قبول باشد پس باید از دید فنی به موضوع ورود کرد.

در هر حال به نظر می‌رسد تیمی که داعیه آقایی در کشتی جهان را دارد در فاصله یک سال مانده تا آغاز بازی‌های المپیک حالش خوب نیست و فاصله زیادی تا دوران اوجش دارد و حالا رفتن روی سکوی آسیایی هم به چالشی بزرگ برای آن تبدیل شده‌ است، موضوعی که به عقیده بسیاری از کارشناسان و بزرگان کشتی زنگ خطری جدی برای کشتی به عنوان ورزش اول و مدال‌آور است و باید هر چه زودتر فکری به حال ان کرد.

انتهای پیام/