رصدخانه ملی ایران در زنجیره جهانی رصد آسمان قرار می‌گیرد؟

رصدخانه ملی ایران که ساخت آن ۲۴ سال به طول انجامید بلاخره در مهرماه سال گذشته اولین نورگیری خود را با ثبت دو کهکشان به سرانجام رساند و در سال جدید تلاش دارد تا با بودجه نزدیک به ۴۰ میلیارد تومانی خود با قرار گرفتن در زنجیره رصد جهانی، سهمی در کشف ناگشوده‌های آسمان داشته باشد.

به گزارش ایسنا، ۲۷ مهر ماه سال گذشته روزی بود که به طور رسمی اعلام شد نورگیری تلسکوپ رصدخانه ملی ایران، انجام و متعاقب آن نخستین تصویر رنگی از یک کهکشان توسط تلسکوپ این رصدخانه به ثبت رسیده است.

جرم آسمانی ثبت شده توسط این تلسکوپ «کهکشان NGC۲۳» است که بنا به گفته محققان این طرح، دو شب قبل از این تاریخ (۲۷ مهرماه ۱۴۰۱) در فاصله ۲۰۰ میلیون سال نوری ثبت‌ شده است.

دومین تصویر دریافت شده از تلسکوپ ملی نیز مربوط به «کهکشان NGC-۲۳ » می‌شود.

به گفته محققان این پروژه، با ثبت نخستین نور تلسکوپ ۳.۴ متری رصدخانه ملی ایران، آخرین گام در مرحله تجمیع زیرمجموعه‌های تلسکوپ و تکمیل بزرگترین طرح علمی ایران برداشته شد.

‌طرح رصدخانه ملی ایران به عنوان یکی از بزرگترین پروژه‌های کلان ملی کشور که در قله گرگش شهر «کامو» از توابع شهرستان کاشان سَر به آسمان کشیده است، از سوی محققان پژوهشگاه دانش‌های بنیادی با حمایت معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان ریاست‌جمهوری دولت‌های یازدهم و دوازدهم بومی‌سازی شد.

این طرح هرچند در ابتدا در مراسم افتتاح خود و بدلیل نداشتن آینه تلسکوپ، با انتقادات زیادی از سوی جامعه علمی کشور همراه شد اما وجود آن، گام مهمی در توسعه نجوم و کیهان‌شناسی رصدی و ایجاد و توسعه فناوری‌های مرتبط به آن در بخش اپتیک، مکانیک و کنترل محسوب می‌شود و با اولین نورگیری آن، مجموعه‌ای از فعالیت‌هایی با هدف شناخت رفتار اپتیکی، کنترلی و مکانیکی تلسکوپ و سنجش ویژگی‌های اصلی تلسکوپ نظیر ابعاد لکه نوری در کانون و قابلیت کنترلی آن مانند هدف‌گیری و رهگیری تلسکوپ و همچنین عملکرد اپتیک، در دستور کار محققان این طرح قرار گرفت.

پیشنهاد ساخت یک رصدخانه بزرگ برای کشور به عنوان یک آزمایشگاه علمی ملی، در سال ۱۳۷۷ مطرح شد و در این سال رصدخانه ملی به عنوان یکی از دو طرح کلان پژوهشی در شورای پژوهش‌های علمی مطرح و تصویب شد و در سال ۱۳۷۸ مرحله مکان‌یابی رصدخانه ملی در قالب یک طرح پژوهشی دانشگاهی آغاز شد و با اجرای مطالعات مکان‌یابی ۶ ساله، قله‌ ۳۶۰۰ متری گرگش برای پا گرفتن رصدخانه ملی انتخاب شد.

هرچند قله «گرگش» در ابتدا یک قله غیر قابل دسترس بود، اما برای رسیدن به ارتفاع ۳۶۰۰ متری قله، ۱۱ کیلومتر جاده کوهستانی از ارتفاع ۲۴۰۰ تا ۳۶۰۰ متری قله ساخته شد.

آینه اولیه تلسکوپ رصدخانه ملی ایران نیز به قطر ۳ متر و ۴۰ سانتی‌متر و با ضخامت حدود ۱۸ سانتی‌متر است که از سرامیکی به نام Zerodur ساخته شده است. از آنجایی که ساخت چنین آینه‌ای نیاز به فناوری‌های پیچیده‌ای دارد و ساخت آن در کشور امکان‌پذیر نیست، این قطعه سرامیکی در سال‌های گذشته از یک شرکت اروپایی خریداری شده و در یک شرکت دانشگاهی اروپایی که در همین حوزه برای ساخت قطعات اُپتیکی تلسکوپ‌های فضایی فعالیت می‌کند، صیقل داده شده است. در این فرآیند، زبری سطح آن به حدود ۲ نانومتر رسیده است. ضریب انبساط طولی این قطعه سرامیکی در مقابل تغییرات دمایی نیز ۲۰۰ برابر کمتر از مواد متعارف است.

این قطعه در نهایت در داخل کشور با لایه‌نشانی به آینه تبدیل شد.