به شبکه تهران خوش‌ آمدیم؟!

«شبکه تهران» یا «شبکه پنج»؛ به‌راستی مساله این است؟! به‌تازگی خبرهایی درباره تغییر نام و هویت این شبکه منتشر شده که به‌زعم خودِ مسوولان تلویزیون، بیرون آمدن از یک «بلاتکلیفی» چندساله است.

از اهالی رسانه که بپرسید، بلاتکلیفی این شبکه در تعریف، چنددهه است که شکل گرفته اما این مساله بیش از آنکه دغدغه‌ی مخاطب باشد، شاید خود مسوولان تلویزیون را برای برنامه‌ریزی‌ها و چارت‌بندی‌های درون‌سازمانی درگیر کرده است؛ وگرنه هم آن زمان که این شبکه عنوان پنج را یدک می‌کشید برنامه‌های مختص پایتخت را پخش می‌کرد و هم حالا که دیگر قرار است با تاکید به آن بگوییم «شبکه تهران»‍ برنامه‌های عمومی و همه‌گیر را همچنان روی آنتن می‌برد.

در این میان اما، اولویت نخست مخاطب، تماشای برنامه‌های جذاب و حرفه‌ای است و در این مسیر به تقسیم‌بندی‌های درون سازمانی، چندان توجهی ندارد. شاید از خیلی بیننده‌های پر و پاقرص تلویزیون بپرسید تعریف شبکه اول چیست یا تلویزیون چه نامی بر شبکه سه گذاشته است نداند، اما برنامه‌های پرمخاطب شبکه‌ها را به وضوح برمی‌شمارد و درباره آنها توضیح می‌دهد.

به گزارش ایسنا، تغییر نام و هویت شبکه «پنج» یا همان «تهران» در این چند دهه، اغلب به واسطه تغییر مدیران رخ داده و منوط به آن بوده است اما در این سال ها تقریبا رویکرد نسبتا ثابتی را داشته یا تغییرات محتوایی آنچنان نبوده که برای بیننده تلویزیون مشهود باشد. و این در حالی است که شبکه تهران که سال‌هاست به کررات سریال‌های خارجی غیرمربوط یا سریال‌های تکراریِ خود و دیگر شبکه‌ها را روی آنتن برده، زمانی در سال ۷۸ مجموعه‌ای مانند «داستان یک شهر» (اصغر فرهادی) و «روزگار جوانی» (۷۷) (شاپور قریب و اصغر توسلی) را روی آنتن می‌برد که موضوعشان کاملا مرتبط با تعریف شبکه بود.

از طرفی تغییر نام و تعریفِ شبکه تهران که البته هنوز روی سایت اصلی و تلوبیون با نام قبلی (پنج) به مخاطب معرفی می‌شود، خیلی زودتر از این‌ها و قبل از آنکه مدیرش (سعید اشناب) تغییر کند، گویا در تلویزیون کلید خورده بود.

چنانچه محسن برمهانی ـ معاون سیما ـ همین سال گذشته بود که در جمع مدیران وقت شبکه تهران از آنها خواست، در قامت یک شبکه استانی، با رویکرد شبکه استانی و نیازسنجی و مخاطب شناسی، سبد متنوعی از محصولات رسانه‌ای را ارائه کنند.