در سوگ دوست شاعرم سلیمان چیره( مامۆستا هێرش) اسعد رشیدی

 
 طوفان را گفتهام
آرامش نیلی دریا را
بر نیاشوبد،
موجهای شوخ را
واگذارد
که بر کرانههای ناپیدا
در سکوت آرمیدهاند.

سپیدارها را گفتهام
سرهایشان را فراز آورند
تا یاسها و سوسنها
با گونههای خیس و دستهای لرزان
از میانشان به آرامی بگذرند.

جنگل را پیغام دادهام
تا آغوش نمناکش را
بروی آفتاب بگشاید
و گیسوان بنفشش را
رها کند
بر شانههای دشت.

به کوهستانها گفتهام
سرودههایت را
با آهنگ ملایم رودخانهای
در باران ترنم کنند.

ماه را پیغام دادهام
غوغای ستارهگان را وانهد
و بر جنازهات فرود آید.

و زمین
آه... مادر یگانهامان را
آواز دادهام
تا پیکر برهنهات را
در آرامش بهپوشاند.

١٠ـ ٠٤ـ ٢٠١٣

اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید: