نارضایتی آسیب دیدگان زلزله از امدادرسانی در بوشهر

"برای مهار آتشی که گاز پیکنیکی ایجاد کرده بود، با بولدوزر خاک ریختند."اینها خبرهای غیررسمی از سوی کسانی است که همچنان به مناطق زلزله زده ی بوشهر رفت و آمد دارند"عده ای هم از کمیته امداد مستمری می‌گیرند که البته مقدار ناچیزی است. کارگرهای گوجه چین که ناچارند ده ها کیلومتر را برای رفتن بر سر زمین های کشاورزی طی کنند، نهایتا فصل کارشان ۵۰ روز است و سقف حقوقشان هم روزانه ۲۰ هزار تومان.

به گفته محلی‌ها آسیب‌ها در شهر شُنبه بیش از ۹۰ درصد بوده است، در روستای سِنا که قبل از شُنبه است، خانه ها ظاهرا سالمند، اما همه خانه ها و ساختمان ها از داخل ترک‌های بسیار برداشته و عملا غیر قابل سکونت شده‌اند. منطقه باغان که شامل ۹ روستاست، بین ۵۰ تا ۱۰۰ درصد تخریب داشته است. آنها کمک های نهادهای دولتی را "واقعا ناچیز" و "دارای سوء مدیریت های عدیده" توصیف می کنند. مسدود کردن راه رسیدن کمک‌های مردمی هم باعث بحرانی تر شدن وضعیت شده است.

می‌توانم به یقین بگویم مردم از امداد رسانی راضی نیستند.

به گفته یکی از امدادگران حاضر در منطقه هنوز وضعیت بهداشت عمومی در شرایط بحرانی است. نیروهای امداد دولتی از چند روز پیش منطقه زلزله زده را تخلیه کرده اند. در روستای درویشی که بزرگترین روستای آسیب دیده است، در مرکز خانه بهداشت اش، تنها یک چادر و یک بهورز با امکانات حداقلی وجود دارد. یخچالی برای داروها وجود ندارد، داروها در زیر چادری در آفتاب از صبح تا ظهر نگهداری می شود و ظهر هم با بسته شدن در خانه بهداشت، همه چیز به ساختمان نیمه ویران آن منتقل می شود.

او با اشاره به کمبود وسایل بهداشتی، از جمله پد بهداشتی و لباس زیر زنانه، پوشک کامل کودکان، ماسک، گاز استریل، سرم شست و شو و بتادین می افزاید: آسیب دیدگان به وسایل خنک کننده مثل پنکه و لباس های متناسب با آب و هوای منطقه نیاز دارند و خطر بیماری‌های عفونی آنها را تهدید می کند. برقکشی غیراستاندارد چادرها هم مسئله ای است که می تواند موجب بروز حوادث ناخوشایند شود.

وی با تاکید بر لزوم آموزش بهداشتی و مراقبت های ویژه بعد از بلایای طبیعی تاکید می کند: مردمانی که نه کولر دارند و نه پنکه برای خنک شدن، ترجیح می دهند در کنار دیوارهای نیمه ویران و ترک برداشته استراحت کنند و در معرض آسیب هستند.

"از سویی مردم منطقه نه تنها از وضعیت امدادرسانی راضی نیستند، بلکه از بی توجهی بلندمدت مسئولان گله دارند"در روستاهای منطقه باغان سرویس بهداشتی عمومی و حمام نصب نشده است. مثلا در روستای چهارده معصوم حمامی وجود ندارد و مردم در رودخانه کم عمق آنجا استحمام می کنند. که خود می تواند خطر شیوع بیماریهای عفونی را افزایش دهد.

این امدادگر داوطلب وجود جو امنیتی در روزهای پس از زمین لرزه در بوشهر را شدید توصیف کرد و گفت: این وضعیت که در زمین لرزه آذربایجان هم وجود داشت، در بوشهر از روز نخست خیلی شدید بود و اکنون کمی بهتر شده است. نیروهای داوطلب مردمی خیلی کم هستند. رسانه‌ها تنها با داشتن مجوز اجازه ی حضور و عکس گرفتن دارند و همه همواره مراقبند که مشکل امنیتی برایشان به وجود نیاید.

برگزاری کلاس های نقاشی و ایجاد فضاهای کوچک شاد از جمله کارهایی است که معدود امدادگران داوطلب حاضر در منطقه توانسته اند برای کودکان زلزله زده بوشهری انجام دهند، اما این کافی نیست.

برگرداندن وضعیت زندگی آسیب دیدگان بوشهری به شرایط عادی و نه حتی استاندارد، نیازمند توجه و برنامه ریزی دقیق و بلندمدت است