عقب نشینی مقام های چینی از اعمال محدودیت های کرونایی پس از شدت گیری اعتراضات مردمی
عقبنشینی مقامهای چینی از اعمال محدودیتهای کرونایی پس از شدتگیری اعتراضات مردمی
پس از ادامه اعتراضات مردمی در شهرهای مختلف چین، شهرهای گوانگژو و چونگ کینگ کاهش محدودیتهای مربوط به جلوگیری از شیوع کووید۱۹ را اعلام کردند.
این اعلام عمومی پس از آن صورت میگیرد که تظاهرکنندگان در جنوب گوانگژو با نیروهای پلیس درگیر شدند. این تظاهرات که در پایان هفته قبل در شانگهای، پکن و دیگر شهرهای چین هم گسترش یافت به نمایشی از نافرمانی عمومی تبدیل شده است. اتفاقاتی که از زمان روی کار آمدن شی جین پینگ، رئیس جمهوری جدید این کشور در سال ۲۰۱۲ بیسابقه بوده است.
بر اساس اعلام مقامهای شهری در چونگ کینگ، افراد مبتلا به کووید ۱۹ اجازه دارند در خانه قرنطینه شوند. گوانگژو در نزدیکی هنگ کنگ نیز کاهش محدودیتها را اعلام کرده است.
این در حالیست که پیش از این، اقدامات سختگیرانه دولت که در راستای سیاست «کووید صفر» تعریف و اجرا شده موجبات نارضایتی و خستگی بسیاری از مردم این کشور را به همراه داشته است.
برخی از معترضان و کارشناسان مسائل چین بر این باورند که مرگ روز چهارشنبه جیانگ زمین، رئیسجمهور پیشین، که در سال ۱۹۸۹ و پس از سرکوب میدان تیانآنمن قدرت را در این کشور در دست گرفت به شدتگیری جریان اعتراضی مردم چین تبدیل شود.
مقامهای شهر گوانگژو بدون این که اشارهای به افزایش درگیریها و خشونتها در این شهر کنند، سیاستهای جدید در خصوص لغو قرنطینه و کاهش محدودیتهای کرونایی را اجرایی کردند.
خبرگزاری رویترز گزارش داده که در ویدیوهایی که از تظاهراتها و درگیریها میان مردم و نیروهای پلیس منتشر شده، در آنها مردم معترض به سمت پلیس اشیایی را پرتاب میکنند. همچنین در ویدیو دیگری نیروهای امنیتی یک کپسول گاز اشک آور را در میان جمعیت شلیک میکنند.
نهادهای حقوق بشری که وضعیت چین را رصد میکنند تخمین میزنند که دستکم ۲۷ تظاهرات از روز شنبه تا دوشنبه در سراسر چین برگزار شده است.
کاهش محدودیتها
علاوه بر کاهش محدودیت ها در گوانگژو و چونگ کینگ، مقامات ژنگژو، که کارخانههای بزرگی مانند تولید محصولات اپل در آنجاست اعلام کردهاند که کسب و کارها، سوپرمارکتها، سالنهای ورزشی و رستورانها میتوانند دوباره به صورت منظم فعالیت خود را از سر بگیرند.
پیش از این مقامهای بهداشتی چین گفته بودند که دولت به «نگرانیهای فوری» مطرح شده توسط مردم پاسخ خواهند داد و قوانین کنترل کننده کووید۱۹ با انعطافپذیری بیشتری و مطابق با شرایط هر منطقه اجرایی خواهد شد.
در حالی که به نظر میرسد کاهش برخی اقدامات تلاشی برای جلب رضایت مردم باشد، مقامات نیز شروع به جستجوی کسانی کردهاند که در اعتراضات شرکت داشتهاند.
یکی از ساکنان پکن که نخواست نامش فاش شود، روز چهارشنبه به رویترز گفت: «پلیس جلوی در خانه من آمد تا در مورد همه چیز از من بپرسد و از من بخواهد یک پرونده کتبی را تکمیل کنم.»
یکی دیگر از اهالی گفت که برخی از دوستانی که فیلمهای اعتراضی را در شبکه های اجتماعی منتشر کرده بودند به ایستگاه پلیس برده شدند و از آنها خواسته شد تا تعهدی را امضا کنند که دیگر این کار را انجام نخواهند داد.
گزارشهای دیگری در خصوص افرادی از این دست که تجربیات مشابهی داشتهاند نیز به دست رویترز رسیده است.
مشخص نیست که مقامات چگونه این افراد را شناسایی کردهاند و همچنین مشخص نیست که مقامات با چند نفر از این افراد تماس گرفتند.
منبع: یورونیوز
فیلمها و خبرهای بیشتر در کانال تلگرام پیک ایران
جیانگ زمین، رهبر سابق چین که پس از اعتراضات میدان تیانآنمن به قدرت رسید، در ۹۶ سالگی در شانگهای درگذشت.
رسانههای دولتی گزارش دادند که او سرطان خون و اختلال عملکرد اندامهای متعدد داشت.
جیانگ زمین پس از کشتار میدان تیانآنمن در سال ۱۹۸۹، قدرت را از دنگ شیائوپینگ تحویل گرفت.
او برای بیش از یک دهه رهبر چین بود و در این مدت این کشور با رشد چشمگیر اقتصادی و افزایش نفوذ در صحنه جهانی مواجه شد.
در این مدت چین همچنین شاهد افزایش سرکوب مذهبی، فساد و تخریب محیط زیست بود.
او بر رویدادهای مهمی مانند ورود چین به سازمان تجارت جهانی و تحویل هنگ کنگ از بریتانیا به چین نظارت داشت.
آقای جیانگ پس از بازنشستگی به مشارکت در سیاست ادامه داد و اغلب سعی میکرد بر رویدادهای کلیدی از جمله انتخاب رهبر فعلی تاثیر بگذارد.
مرگ او اکنون در لحظهای اتفاق میافتد که چین شاهد برخی از جدیترین اعتراضات- علیه محدودیتهای همهگیری ویروس کرونا - از زمان اعتراضات میدان تیانآنمن است.
رسانههای دولتی، از جمله گلوبال تایمز و خبرگزاری شینهوا، وبسایتهای خود را برای ادای احترام سیاه و سفید کردند.
جیانگ زمین موقعیت خود را به عنوان رهبر عالی چین مدیون اعتراضات میدان تیانآنمن در سال ۱۹۸۹ است.
این رویداد، جرقه نزاع تلخ قدرت را در راس حزب کمونیست چین بین نیروهای مرتجع تندرو و اصلاح طلبان برانگیخت.
این باعث شد که جیانگ، که در ابتدا به عنوان یک بوروکرات غیر الهام بخش شناخته میشد، به مقامات عالی ارتقا یابد.
تحت سرپرستی او، اقتصاد نیرومندی شکل گرفت، کمونیستها قدرت خود را محکمتر کردند و چین در میان کشورهای قدرتمند جهان جای گرفت.
جیانگ در ۱۷ اوت ۱۹۲۶ در شهر یانگژو در استان ساحلی جیانگ سو در شرق چین به دنیا آمد.
او در دوران اشغال ژاپن بزرگ شد و به عنوان مهندس برق فارغ التحصیل شد.
او در ۲۱ سالگی در حالی که هنوز در دانشگاه بود به حزب کمونیست چین پیوست.
خانواده او تبار انقلابی نداشتند و جیانگ تحت پاکسازی های مکرر مائوتسه تونگ میتوانست تحت تاثیر پیشینهاش قرار بگیرد.
اما او بیشتر سالهای ابتدایی خود را در خارج از کشور گذراند، آموزش در مسکو در یک کارخانه خودروسازی شوروی و سپس به عنوان یک دیپلمات در رومانی.
در دهه ۱۹۸۰، او وزیر صنایع الکترونیک شد و سپس رئیس حزب کمونیست در شانگهای اما تا این لحظه هیچ اثر و نشانی از او در سیاست ملی نبود.
لحظه مهمی که او را به شهرت رساند، اعتراضات میدان تیان آن من بود.
حاکمان ملی چین در مورد نحوه رسیدگی به اشغال میدان تیانآنمن توسط معترضان جوان تردید داشتند. جیانگ زمین قبلا با اعتراضات مشابهی در شانگهای روبرو شده بود.
او روزنامهای را تعطیل کرد که احساس میکرد به اعتراضات دامن میزند و دانشجویان را با سخنرانی به زبان انگلیسی و با نقل بخشی از نطق گتیسبورگ آبراهام لینکلن مات و مبهوت کرد.
تظاهرات بدون توسل به زور سرکوب شد، چیزی که از چشم رهبر وقت چین، دنگ شیائوپینگ، پنهان نماند.
دنگ مجبور شد بین جناحهای درگیر یکی را انتخاب کند. او در کنار تندروها قرار گرفت، لیبرال ها را پاکسازی کرد، و جیانگ زمین را به عنوان دبیر کل حزب کمونیست منصوب کرد و عملاً او را به عنوان دست پرورده و وارث آشکار خود معرفی کرد.
رویکرد جیانگ زمین در برابر مخالفت، سفت و سخت بود. او میگفت: «دموکراسی و حقوق بشر مفاهیمی نسبی هستند و مطلق و کلی نیستند.»
با این حال، تعداد کمی از تحلیلگران مسایل چین شانسی برای جیانگ قائل بودند. به نظر میرسید عینک بزرگ، رفتار خشن و غیردوستانه و سبک خاص پوشیدن شلوارش که تقریباً تا بالای شکمش کشیده میشد، او را به عنوان یک بوروکرات کسلکننده نشان میداد.
منتقدانش در شانگهای به او لقب گلدان داده بودند و او را با زیور آلات بیفایده مقایسه میکردند. بسیاری تصور میکردند که او یک چهره انتقالی خواهد بود.
جیانگ زمین به آنها ثابت کرد که اشتباه میکنند. او اصلاحات اساسی در ماشین تبلیغاتی حزب به راه انداخت تا پیام خود را به مردم چین برساند که جنبش برای دموکراسی بیشتر تحمل نخواهد شد.
رویکرد به مخالفت
دنگ با نگرانی از اینکه سرعت اصلاحات مورد نیاز کشور ممکن است کند یا حتی متوقف شود، در مورد انگیزههای جیانگ زمین تردید پیدا کرد.
جیانگ پیام را دریافت کرد و از مجموعه جدیدی از اصلاحات اقتصادی حمایت کرد. سیستم اقتصاد سوسیالیستی سنتی که از مد افتاده بود و به طور متمرکز کنترل میشد ور افتاد.
تعهد جدید به سرمایه داری به وجود آمد، البته سبکی از اقتصاد بازار که همچنان کاملاً تحت کنترل دولت بود.
در سال ۱۹۹۳، جیانگ رسما به عنوان رئیس جمهوری چین انتخاب شده و به عنوان رئیس کمیسیون مرکزی نظامی چین هم فعالیت میکرد که این به معنای آن بود که او هر سه منصب پرقدرت دولتی را در اختیار داشت.
زمانی که دنگ در فوریه ۱۹۹۷ درگذشت، به جیانگ زمین، زمان کافی داده شده بود تا خود را تثبیت کند و او بسیاری از مناصب بلندپایه را در اختیار متحدان خود در شانگهای قرار داد.
پس از دنگ، سمت «رهبر عالی مقام» کنار گذاشته شد و جیانگ در کنار نخست وزیر ژو رانگجی حکومت کرد.
این توافق تقسیم قدرت، جیانگ را از ایجاد کیش شخصیت که همانند کاری بود که مائو انجام داد باز نداشت.
سلطه
اما او همچنین مشتاق بود که موقعیتش در حزب کمونیست را در برابر تمهیدات و توطئههای تقریبا مستمر در سیاست چین امن کند.
جیانگ مخالفتهای داخلی را قلع و قمع کرد، جنبش معنوی فالون گونگ را سرکوب کرد، و موضعی سختگیرانه در مورد تایوان اتخاذ کرد و محبوب ارتش چین شد اگر چه او به به آنها یادآوری کرد که چه کسی رهبر است.
او گفت: «ارتش ما ارتش مردمی است، که تحت رهبری مطلق حزب است.»
وقتی خیال جیانگ زمین از موقعیتش در داخل چین راحت شد، روی سیاست خارجی و جایگاه چین در خارج متمرکز شد.
او خارج چین یک اجرای به یاد ماندنی داشت. اجرای آهنگ «بهملاطفت دوستم بدار» الویس پریسلی پس از صرف شام با فیدل راموس رئیسجمهور فیلیپین.
در سال ۱۹۹۹، جیانگ یک سفر رسمی بسیار بحث برانگیز به بریتانیا انجام داد، اولین سفر یک رئیس دولت چین.
او همچنین چندین بار از ایالات متحده بازدید کرد و با پیوستن به سازمان تجارت جهانی، ادغام چین با اقتصاد جهانی را عمیقتر کرد.دوستی با ایالات متحده به وضوح با همکاری او در «جنگ علیه تروریسم» آمریکا پس از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ نشان داده شد.
نمادی از دوران گذشته
او انتقال رهبری را در نوامبر ۲۰۰۲ آغاز کرد، زمانی که ریاست حزب را به هو جین تائو داد. هو در مارس ۲۰۰۳ جانشین جیانگ به عنوان رئیس جمهوری چین شد.
در سپتامبر ۲۰۰۴، جیانگ از آخرین پست سیاسی اصلی خود به عنوان رئیس کمیسیون نظارت بر نیروهای مسلح چین کنارهگیری کرد.
او به طور کامل از حکومت کناره گیری کرد و سالها به ندرت در انظار عمومی دیده شد.
جیانگ زمین در مراسم افتتاحیه المپیک پکن در سال ۲۰۰۸ حضور پیدا کرد، رویدادی که او نقشی کلیدی در میزبانی چین داشت.
او همچنان در سیاست چین تأثیرگذار باقی ماند و در سال ۲۰۱۲ دوباره ظاهر شد، سالی که بار دیگر موضوع جانشینی رهبری مورد بحث بود.
در طول دوران ریاست جمهوری او، چین از یک کشور مطرود به سریع ترین اقتصاد در حال رشد جهان و با روابط بهبود یافته با غرب تبدیل شد.
در چین، او را متهم کردند که بیش از حد برای تقویت وجهه خودش تلاش میکند، چیزی که چندان مورد خوشایند جامعه محافظه کار چین نبود.
جیانگ زمین بیشتر یک کارگشا بود تا مبتکر. اولویت اصلی او تأمین آینده حزب کمونیست با یک سری اصلاحات اقتصادی بود.
او معتقد بود که یک اقتصاد باثبات تنها با کنترل متمرکز دولت میتواند به دست آید. اما این بدان معنا بود که او اصلاحات سیاسی را که به طور فزایندهای از سوی طبقه متوسط رو به رشد چین درخواست میشد، نادیده میگرفت.
او آخرین بار در سال ۲۰۱۹ در انظار عمومی دیده شد. او در جشنهای هفتادمین سالگرد تاسیس جمهوری خلق چین شرکت کرد.غیبت او در بیستمین کنگره حزب کمونیست در اکتبر امسال به عنوان نشانهای از وضعیت سلامتی او تلقی شد.
با این حال، جیانگ در آخرین سالهای زندگی خود به یک قهرمان غیرمنتظره برای بسیاری از جوانان چینی تبدیل شد.
آنها به خاطر ظاهرش به او لقب «وزغ» دادند و طرفدارانش خود را «وزغ پرست» مینامیدند.
از نظر آنها، او نمادی از یک دوره لیبرالتر و فراموش شده در چین بود.
جیانگ زمین با وانگ یپینگ ازدواج کرده بود و آنها دو پسر داشتند.
جیانگ زمین، رهبر سابق چین که پس از اعتراضات میدان تیانآنمن به قدرت رسید، در ۹۶ سالگی در شانگهای درگذشت.
رسانههای دولتی گزارش دادند که او سرطان خون و اختلال عملکرد اندامهای متعدد داشت.
جیانگ زمین پس از کشتار میدان تیانآنمن در سال ۱۹۸۹، قدرت را از دنگ شیائوپینگ تحویل گرفت.
او برای بیش از یک دهه رهبر چین بود و در این مدت این کشور با رشد چشمگیر اقتصادی و افزایش نفوذ در صحنه جهانی مواجه شد.
در این مدت چین همچنین شاهد افزایش سرکوب مذهبی، فساد و تخریب محیط زیست بود.
او بر رویدادهای مهمی مانند ورود چین به سازمان تجارت جهانی و تحویل هنگ کنگ از بریتانیا به چین نظارت داشت.
آقای جیانگ پس از بازنشستگی به مشارکت در سیاست ادامه داد و اغلب سعی میکرد بر رویدادهای کلیدی از جمله انتخاب رهبر فعلی تاثیر بگذارد.
مرگ او اکنون در لحظهای اتفاق میافتد که چین شاهد برخی از جدیترین اعتراضات- علیه محدودیتهای همهگیری ویروس کرونا - از زمان اعتراضات میدان تیانآنمن است.
رسانههای دولتی، از جمله گلوبال تایمز و خبرگزاری شینهوا، وبسایتهای خود را برای ادای احترام سیاه و سفید کردند.
جیانگ زمین موقعیت خود را به عنوان رهبر عالی چین مدیون اعتراضات میدان تیانآنمن در سال ۱۹۸۹ است.
این رویداد، جرقه نزاع تلخ قدرت را در راس حزب کمونیست چین بین نیروهای مرتجع تندرو و اصلاح طلبان برانگیخت.
این باعث شد که جیانگ، که در ابتدا به عنوان یک بوروکرات غیر الهام بخش شناخته میشد، به مقامات عالی ارتقا یابد.
تحت سرپرستی او، اقتصاد نیرومندی شکل گرفت، کمونیستها قدرت خود را محکمتر کردند و چین در میان کشورهای قدرتمند جهان جای گرفت.
جیانگ در ۱۷ اوت ۱۹۲۶ در شهر یانگژو در استان ساحلی جیانگ سو در شرق چین به دنیا آمد.
او در دوران اشغال ژاپن بزرگ شد و به عنوان مهندس برق فارغ التحصیل شد.
او در ۲۱ سالگی در حالی که هنوز در دانشگاه بود به حزب کمونیست چین پیوست.
خانواده او تبار انقلابی نداشتند و جیانگ تحت پاکسازی های مکرر مائوتسه تونگ میتوانست تحت تاثیر پیشینهاش قرار بگیرد.
اما او بیشتر سالهای ابتدایی خود را در خارج از کشور گذراند، آموزش در مسکو در یک کارخانه خودروسازی شوروی و سپس به عنوان یک دیپلمات در رومانی.
در دهه ۱۹۸۰، او وزیر صنایع الکترونیک شد و سپس رئیس حزب کمونیست در شانگهای اما تا این لحظه هیچ اثر و نشانی از او در سیاست ملی نبود.
لحظه مهمی که او را به شهرت رساند، اعتراضات میدان تیان آن من بود.
حاکمان ملی چین در مورد نحوه رسیدگی به اشغال میدان تیانآنمن توسط معترضان جوان تردید داشتند. جیانگ زمین قبلا با اعتراضات مشابهی در شانگهای روبرو شده بود.
او روزنامهای را تعطیل کرد که احساس میکرد به اعتراضات دامن میزند و دانشجویان را با سخنرانی به زبان انگلیسی و با نقل بخشی از نطق گتیسبورگ آبراهام لینکلن مات و مبهوت کرد.
تظاهرات بدون توسل به زور سرکوب شد، چیزی که از چشم رهبر وقت چین، دنگ شیائوپینگ، پنهان نماند.
دنگ مجبور شد بین جناحهای درگیر یکی را انتخاب کند. او در کنار تندروها قرار گرفت، لیبرال ها را پاکسازی کرد، و جیانگ زمین را به عنوان دبیر کل حزب کمونیست منصوب کرد و عملاً او را به عنوان دست پرورده و وارث آشکار خود معرفی کرد.
رویکرد جیانگ زمین در برابر مخالفت، سفت و سخت بود. او میگفت: «دموکراسی و حقوق بشر مفاهیمی نسبی هستند و مطلق و کلی نیستند.»
با این حال، تعداد کمی از تحلیلگران مسایل چین شانسی برای جیانگ قائل بودند. به نظر میرسید عینک بزرگ، رفتار خشن و غیردوستانه و سبک خاص پوشیدن شلوارش که تقریباً تا بالای شکمش کشیده میشد، او را به عنوان یک بوروکرات کسلکننده نشان میداد.
منتقدانش در شانگهای به او لقب گلدان داده بودند و او را با زیور آلات بیفایده مقایسه میکردند. بسیاری تصور میکردند که او یک چهره انتقالی خواهد بود.
جیانگ زمین به آنها ثابت کرد که اشتباه میکنند. او اصلاحات اساسی در ماشین تبلیغاتی حزب به راه انداخت تا پیام خود را به مردم چین برساند که جنبش برای دموکراسی بیشتر تحمل نخواهد شد.
رویکرد به مخالفت
دنگ با نگرانی از اینکه سرعت اصلاحات مورد نیاز کشور ممکن است کند یا حتی متوقف شود، در مورد انگیزههای جیانگ زمین تردید پیدا کرد.
جیانگ پیام را دریافت کرد و از مجموعه جدیدی از اصلاحات اقتصادی حمایت کرد. سیستم اقتصاد سوسیالیستی سنتی که از مد افتاده بود و به طور متمرکز کنترل میشد ور افتاد.
تعهد جدید به سرمایه داری به وجود آمد، البته سبکی از اقتصاد بازار که همچنان کاملاً تحت کنترل دولت بود.
در سال ۱۹۹۳، جیانگ رسما به عنوان رئیس جمهوری چین انتخاب شده و به عنوان رئیس کمیسیون مرکزی نظامی چین هم فعالیت میکرد که این به معنای آن بود که او هر سه منصب پرقدرت دولتی را در اختیار داشت.
زمانی که دنگ در فوریه ۱۹۹۷ درگذشت، به جیانگ زمین، زمان کافی داده شده بود تا خود را تثبیت کند و او بسیاری از مناصب بلندپایه را در اختیار متحدان خود در شانگهای قرار داد.
پس از دنگ، سمت «رهبر عالی مقام» کنار گذاشته شد و جیانگ در کنار نخست وزیر ژو رانگجی حکومت کرد.
این توافق تقسیم قدرت، جیانگ را از ایجاد کیش شخصیت که همانند کاری بود که مائو انجام داد باز نداشت.
سلطه
اما او همچنین مشتاق بود که موقعیتش در حزب کمونیست را در برابر تمهیدات و توطئههای تقریبا مستمر در سیاست چین امن کند.
جیانگ مخالفتهای داخلی را قلع و قمع کرد، جنبش معنوی فالون گونگ را سرکوب کرد، و موضعی سختگیرانه در مورد تایوان اتخاذ کرد و محبوب ارتش چین شد اگر چه او به به آنها یادآوری کرد که چه کسی رهبر است.
او گفت: «ارتش ما ارتش مردمی است، که تحت رهبری مطلق حزب است.»
وقتی خیال جیانگ زمین از موقعیتش در داخل چین راحت شد، روی سیاست خارجی و جایگاه چین در خارج متمرکز شد.
او خارج چین یک اجرای به یاد ماندنی داشت. اجرای آهنگ «بهملاطفت دوستم بدار» الویس پریسلی پس از صرف شام با فیدل راموس رئیسجمهور فیلیپین.
در سال ۱۹۹۹، جیانگ یک سفر رسمی بسیار بحث برانگیز به بریتانیا انجام داد، اولین سفر یک رئیس دولت چین.
او همچنین چندین بار از ایالات متحده بازدید کرد و با پیوستن به سازمان تجارت جهانی، ادغام چین با اقتصاد جهانی را عمیقتر کرد.دوستی با ایالات متحده به وضوح با همکاری او در «جنگ علیه تروریسم» آمریکا پس از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ نشان داده شد.
نمادی از دوران گذشته
او انتقال رهبری را در نوامبر ۲۰۰۲ آغاز کرد، زمانی که ریاست حزب را به هو جین تائو داد. هو در مارس ۲۰۰۳ جانشین جیانگ به عنوان رئیس جمهوری چین شد.
در سپتامبر ۲۰۰۴، جیانگ از آخرین پست سیاسی اصلی خود به عنوان رئیس کمیسیون نظارت بر نیروهای مسلح چین کنارهگیری کرد.
او به طور کامل از حکومت کناره گیری کرد و سالها به ندرت در انظار عمومی دیده شد.
جیانگ زمین در مراسم افتتاحیه المپیک پکن در سال ۲۰۰۸ حضور پیدا کرد، رویدادی که او نقشی کلیدی در میزبانی چین داشت.
او همچنان در سیاست چین تأثیرگذار باقی ماند و در سال ۲۰۱۲ دوباره ظاهر شد، سالی که بار دیگر موضوع جانشینی رهبری مورد بحث بود.
در طول دوران ریاست جمهوری او، چین از یک کشور مطرود به سریع ترین اقتصاد در حال رشد جهان و با روابط بهبود یافته با غرب تبدیل شد.
در چین، او را متهم کردند که بیش از حد برای تقویت وجهه خودش تلاش میکند، چیزی که چندان مورد خوشایند جامعه محافظه کار چین نبود.
جیانگ زمین بیشتر یک کارگشا بود تا مبتکر. اولویت اصلی او تأمین آینده حزب کمونیست با یک سری اصلاحات اقتصادی بود.
او معتقد بود که یک اقتصاد باثبات تنها با کنترل متمرکز دولت میتواند به دست آید. اما این بدان معنا بود که او اصلاحات سیاسی را که به طور فزایندهای از سوی طبقه متوسط رو به رشد چین درخواست میشد، نادیده میگرفت.
او آخرین بار در سال ۲۰۱۹ در انظار عمومی دیده شد. او در جشنهای هفتادمین سالگرد تاسیس جمهوری خلق چین شرکت کرد.غیبت او در بیستمین کنگره حزب کمونیست در اکتبر امسال به عنوان نشانهای از وضعیت سلامتی او تلقی شد.
با این حال، جیانگ در آخرین سالهای زندگی خود به یک قهرمان غیرمنتظره برای بسیاری از جوانان چینی تبدیل شد.
آنها به خاطر ظاهرش به او لقب «وزغ» دادند و طرفدارانش خود را «وزغ پرست» مینامیدند.
از نظر آنها، او نمادی از یک دوره لیبرالتر و فراموش شده در چین بود.
جیانگ زمین با وانگ یپینگ ازدواج کرده بود و آنها دو پسر داشتند.