گزارشی از نمایشگاه آثار محمدعلی نادری در موزه‌ی هنر‌های معاصر فلسطین

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، این روز‌ها که هفته بسیج را پشت سر گذاشتیم، نمایشگاهی در موزه‌ی هنر‌های معاصر فلسطین برپا شده که شامل آثار طراحی هنرمند جوان بوشهری، آقای «محمدعلی نادری» است. آثار این هنرمند، غالباً با تکنیک مداد و مدادرنگی اجرا شده است و موضوع آن‌ها پرتره‌ی شهدای دفاع مقدس است که غالباً شامل شهدای مشهور و شناخته‌شده می‌شود. البته تعداد قابل توجهی از آن‌ها هم به شهدای استان بوشهر، از جمله شهیدان بیژن گرد و نادر مهدوی اختصاص دارد.

نادری در این تابلو‌ها که همگی روی کاغذ گراف و با مداد سیاه اجرا شده، قدرت و خبرگی خود را در طراحی آناتومی انسان و به‌ویژه در پرداخت سایه‌روشن‌های لباس به نمایش گذاشته. در واقع آن ویژگی که به جذابیت این پرتره‌ها اضافه می‌کند، قاب‌بندی طراح از هیئت شهید است که محدود به صورت نشده و غالباً نیم‌تنه‌ی کامل ایشان را در بر می‌گیرد. این شیوه خلاف تصویرگری‌های مرسوم از شهدا، به‌خصوص طراحی‌های دیجیتالی و تصاویر رئال است که معمولاً چهره و صورت شهدا را مورد استفاده قرار می‌دهند و از ظرفیت‌های بصری آناتومی و فیگور شخصیت صرف نظر می‌کنند.

"آثار این هنرمند، غالباً با تکنیک مداد و مدادرنگی اجرا شده است و موضوع آن‌ها پرتره‌ی شهدای دفاع مقدس است که غالباً شامل شهدای مشهور و شناخته‌شده می‌شود"طبعاً این ویژگی و به فعلیت رساندن این ظرفیت‌ها، شمّ هنری طراح را می‌رساند.
نادری در حفظ تناسبات بین سر و بدن شهید در طراحی خود کمابیش موفق بوده. اما در یکی-دو تابلو از آثار مجموعه هست که به شکل فاحشی این عدم تناسب پدیدار شده است.

همچنان که ذکر شد، نادری تمامی این پرتره‌ها را با مداد و بعضاً مداد کنته اجرا کرده، اما با استفاده‌ی محدود و کنترل‌شده از مداد رنگی به طراحی‌های سیاه و سفید خود جلوه‌ی بیش‌تری بخشیده است. او در هر تابلو از یک رنگ اضافه استفاده کرده؛ مثلاً در یکی رنگ قرمز، در دیگری سبز و... در معدودی از تابلو‌ها هم که متوسل به پاستل گچی شده، با رنگ سفید، نورپردازی‌های ظریفی روی چهره‌ی شهید انجام داده که به شیرینی اثرش می‌افزاید.

همچنین نادری پیرامون فیگورها، زمینه‌های متنوع، اما ساده‌ای را ایجاد کرده تا جلوه‌ی نورانیت شهید را در تضاد با این زمینه‌ها بیش‌تر کند. گاهی سایه‌پردازی است و گاهی فرم‌های ساده‌ی گرافیکی مانند مربع و مستطیل و همچنین قاب.

این فرم‌های زمینه اگرچه درشت و سنگین و نزدیک به چهره‌ها هستند، اما مختصر و ساده‌اند.

در معدودی از تابلو‌ها هم دیده می‌شود که از موتیف ها‌ی نقاشی ایرانی، مانند – فرم‌های ابر و باد - کمک گرفته تا بر پیرنگ معنوی سوژه‌های خود تأکید کرده باشد. او تمایلی به فرم‌های انتزاعی و خلاقه نشان نداده است و مخصوصاً آن‌جا که از خطوطی برای القای قاب در گوشه‌های کار استفاده کرده، نشان می‌دهد که از مدرن‌گرایی در آثار خود پرهیز داشته است.

مجموعه‌ی این ویژگی‌ها در عین ساده و ابتدایی بودن، این نمایشگاه کوچک را برای دوست‌داران شهدا جذّاب می‌کند. خاصه اگر بدانند این هنرمند گمنام و بی ادعا، بدون هرگونه سفارش و تنها از روی عِرق و اعتقاد خودش این آثار را اجرا کرده.

چنین کار‌هایی در ترکیب بین سوژه با خلوص هنرمندش، ورای ارزش‌های فنی و تکنیکی خود، یک روح و صفایی دارند که در هر اثر هنری نمی‌توان یافت؛ می‌توان قربتاً الی الله پا در این نگارخانه گذاشت و فیضی برد.

این نگارخانه‌ی واقع در مرکز تهران، خیابان برادران شهید مظفر (صبا) حوالی چهارراه ولیعصر است و دست رسی به آن برای علاقه‌مندان دشوار نیست و حمایت از این هنرمند باصفا و گمنام، ارزش آن را دارد که یک بار تا موزه‌ی هنر‌های معاصر فلسطین قدم رنجه کنیم.

این نمایشگاه که به همت انجمن هنر‌های تجسمی انقلاب و دفاع مقدس برپا شده، روز شانزدهم آذر و هر روز تا ساعت ۶ عصر ادامه دارد. شاید استقبال هنردوستان و علاقه مندان، باعث شود که دست اندرکاران این مدت را تمدید هم بکنند.