باغ وحش مشهد مانند تمام باغ وحشهای ایران بدوی مدیریت می‌شود

مرضیه ناظری در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان این مطلب افزود: در باغ وحش مشهد به جز یک اسم که نوشته شده روی پلاکاردی کوچک، هیچ اطلاعاتی راجع به حیوانات به بازدیدکننده ها داده نمی شود و اگر نگه داری گاه به گاه از حیوانات آسیب دیده ای که از حیات وحش گرفته شده و برای مداوا به این جا منتقل می شوند را به حساب نیاوریم، می شود گفت که هیچ کمکی به محیط زیست نمی کند. به گفته وی، مفاهیمی مانند پروژه های تحقیقاتی علمی و کمک به حفظ گونه های در خطر که در اغلب باغ وحش های دنیا مرسوم است، در چهارگوشه ی آهنی پر از قفس باغ وحش مشهد نمی گنجد. ناظری اظهار داشت: این باغ وحش هیچ گونه امکان توسعه ای در آینده ندارد و احتمالا برای سالها به همین وضع می ماند. این فعال محیط زیست با اشاره به یکی از خاطرات دوران کودکی اش گفت:با دیدن عقابی پشت میله های قفس با نگاههای بی رمق و سکوت مرموزحس می کردم پشت آن میله ها این پرنده با شکوه احساس میکند غرورش شکسته و بیشتر از اینکه برای تنهایی و اسارت و وضعیت فلاکت بارش پشت آن میله ها ناراحت باشم، دل نگران غرورش بودم که پیش چشم مردمی که می آمدند برای دیدنش و در نهایت سبک بالی می خنیدند و می رفتند، می شکست. به اعتقاد وی، وقتی شانس نوازش آهوها، پلنگ ها و قوچ و میش ها برای بازدید کنندگان باغ وحش وجود ندارد جای تعجب است که دیدن باغ وحش احتمالا چه لذتی برایشان دارد.

"به گفته وی، مفاهیمی مانند پروژه های تحقیقاتی علمی و کمک به حفظ گونه های در خطر که در اغلب باغ وحش های دنیا مرسوم است، در چهارگوشه ی آهنی پر از قفس باغ وحش مشهد نمی گنجد"ناظری تأکید کرد: باغ وحش ها زمانی می توانند برای مردم و به ویژه آموزنده باشند که جلوه های طبیعی حیات وحش را بتوانند از نزدیک ببیند به عنوان مثال مردم باید عقاب ها را به شکل آزاد و چرخ زنان در اوج آسمان در حالیکه صدای جیغ وحشیانه شان همه جا را پر می کند ببیند تا با طبیعت آن آشنا شوند نه پشت میله ها ی قفس که همه آن ابهت سلطه گرانه فرو می ریزد و غرورشان می شکند.